De reünie van Bad Santa gaat verder terwijl Brett Kelly zijn rol als de "volwassen" maar nog steeds adorabel naïeve Therman Merman opnieuw opneemt, terwijl Tony Cox schittert als Marcus, Willie's criminele kanttrap in de komende kerstfilm, Bad Santa 2.
Screen Rant haalde Brett Kelly en Tony Cox in om de strijd te bespreken van onderschat worden in Hollywood, 50 pond verdienen voor een rol en weer herenigd worden op de set.
Hebben jullie elkaar al meer dan tien jaar niet gezien?
Cox: Ja
Kelly: Ja, toen we elkaar op de set zagen, en toen we in Montreal aankwamen voor de shoot, was dat de eerste keer dat we elkaar zagen.
Cox: Dertien jaar.
Wauw, en Brett, je zat op school, klopt dat? Je had het telefoontje niet eens verwacht, of hoe is dat gebeurd?
Kelly: De manier waarop het werkte, is dat ik altijd wist dat ik vier jaar vrij zou nemen om naar school te gaan. Ik wilde dat een beetje onder de knie krijgen om iets terug te hebben, maar het was het laatste eindexamen dat ik ooit had, ik kreeg het telefoontje twee dagen later, dus de timing had niet beter kunnen werken.
Juist, dat is een mooi afstudeercadeau, gefeliciteerd trouwens!
Kelly: Heel erg bedankt.
Tony, ik heb een vraag voor je. Ik zag een heel mooi interview dat je een paar jaar geleden deed, waarin je zei dat toen je voor het eerst in Hollywood kwam je op een toneelschool zat en de acteerleraar in feite aan je dromen snakte en zei: 'Kijk, je zult alleen maar in kostuums zitten', en je tante zorgde ervoor dat je je beter voelde. Hoe voelt het nu, al die jaren later, na een succesvolle acteur in speelfilm na speelfilm te zijn geweest, hoe voelt dat dan? En welk advies heb je voor aspirant-acteurs?
Cox: Ik voel me goed, weet je, omdat je als klein persoon veel dingen doormaakt. En weet je, schrijvers schrijven gewoon geen goede rollen voor kleine mensen. En om die man te horen zeggen wat hij zei, deed het me echt pijn. Maar zoals ik al zei, mijn tante was er en ik noem haar 'mijn engel' omdat ze me optilde. Terwijl ik erover nadacht, zei ik: "Dat klopt, die man kent me niet, hij weet niet wat er in mijn hart leeft." En ik was vastberadener dan ooit. Wat ik zou zeggen tegen mensen die in acteren komen, je moet erbij blijven. Dat zou het eerste zijn wat ik zou zeggen, blijf erbij, want mentaal handelen moet je daar zijn. Als je er niet bent, wordt je er gewoon uit gehaald.
Juist, het is een moeilijke zaak, dat weet ik zeker. En voor Brett, nu we het toch hebben over stoer zijn, moest je 50 pond aankomen voor deze rol? Is dat juist?
Kelly: Ja, het was ongeveer 40 pond tegen de tijd dat we begonnen met fotograferen en net als nog een 15 die ik aantrok toen ik in Montreal was. Als je naar een stad gaat en helemaal niet aan je gezondheid of gewicht hoeft te denken, dan is Montreal de place to be. Het eten was gewoon eh!
Poutine? Ben jij een poutine?
Kelly: Poutine, gerookt vlees, alle vetmestende Franse gerechten die ik in handen zou kunnen krijgen, ik wil terug.
Hoe lang duurde het om dat op te zetten?
Kelly: Ik ben in ongeveer 3,5-4 maanden 45 pond aangekomen. Vrijwel gurend op wat ik maar te pakken kon krijgen, gewoon loslaten. Dat doen en de shoot was het makkelijke gedeelte, het echte werk kwam daarna.
Ja, ga terug en ga naar de sportschool.
Kelly: Ja, dat was de pijn in de kont.
Ik ben er zeker van! Toen jullie weer op de set waren voor de reünie, was het dan leuk om iedereen weer te zien?
Kelly: Oh ja.
Cox: Oh ja.
Kelly: Er weer in gaan was gewoon helemaal naadloos. Het was alsof we nog nooit van elkaar waren weggeweest, dus het hebben van die vertrouwdheid maakt de dingen zoveel gemakkelijker.
Ontzettend bedankt!