Het is te ver om te zeggen welke film de beste film zal winnen, Call Me By Your Name markeert zichzelf als een belangrijke Oscar-mededinger. Het prijzenseizoen is begonnen, wat betekent dat de ogen van Hollywood gericht zullen zijn op die gezalfde favorieten en op de verrassende kritische lievelingen die heel goed de grote avond van volgend jaar zouden kunnen overspoelen. Gewoonlijk bouwen deze films buzz op tot hun premières in het herfstseizoen, maar Call Me By Your Name, een van de meest geliefde drama's van het jaar, is een voorloper sinds januari, toen het werd vertoond op het Sundance Film Festival en de critici wegblies.. Sindsdien is het erin geslaagd dat enthousiasme vast te houden en is het misschien wel de film om naar te kijken voor het succes van Best Picture in een jaar van zware concurrentie van Christopher Nolan's Duinkerke, Guillermo del Toro's The Shape of Water en I, Tonya, Margot Robbie's biopic van Tonya Harding.
Momenteel zit 98% op Rotten Tomatoes, de nieuwste film van de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino (de regisseur van de aanstaande remake van Suspiria) is een bewerking van de veelgeprezen roman van André Aciman over een 17-jarige in Italië die zijn seksuele en intellectuele ontwaken heeft een bezoekende Amerikaanse geleerde, gespeeld door Armie Hammer. LGBTQ-verhalen zijn wisselvallig bij de Academie, maar na de schokkende overwinning op Beste Film van Barry Jenkins 'Moonlight is de algemene consensus dat de vaak bezadigde en ouderwetse kiezersbasis van de Academie vatbaarder kan zijn voor dergelijke verhalen (het lidmaatschap van van de Academie is de afgelopen jaren ook jonger en diverser geworden, wat de kansen zou kunnen vergroten).
Gerelateerd: Call Me By Your Name Review: A Beautiful Portrait of First Love
Vrijwel elk aspect van de film is in vervoering gebracht, van de uitvoeringen tot de regie en de muziek (met dank aan Sufjan Stevens), maar het is in het script dat het Oscar-verhaal van de film bijzonder aanlokkelijk wordt. Aangepast door de legendarische James Ivory, de regisseur van Merchant-Ivory die verantwoordelijk is voor films als Howard's End en A Room with a View, is dit zijn eerste scripttegoed sinds 2003 en een waar liefdeswerk. Hoewel hij 3 nominaties op zijn naam heeft staan, heeft Ivory verrassend genoeg nog nooit een Oscar gewonnen, en op 89-jarige leeftijd kon hij heel goed zijn eerste mee naar huis nemen.
Zelfs tijdens het Oscar-seizoen is het zeldzaam om films te zien die zo bijna universeel geliefd zijn als Call Me By Your Name, en zelfs als het gebeurt, blijft het meestal beperkt tot critici en niet de mensen die daadwerkelijk op de prijzen stemmen. Oscar-aas is meestal veiliger, minder queer en meer in lijn met het spul dat James Ivory in de jaren tachtig maakte. Maar zoals Moonlight betekende, veranderen de tijden in Hollywood en heeft de Academie dit voorbeeld genomen. Voorheen zou het geaccepteerde verhaal zijn geweest dat je "een homofilm" twee jaar op rij niet kon belonen, maar gelukkig worden dergelijke noties van symboliek steeds minder onvermijdelijk.
Als de Oscars je niet in het minst interesseren, zou je nog steeds Call Me By Your Name moeten zien. Bekijk het voor de prachtige regie van Guadagnino, die een prachtig portret schetst van seksueel verlangen tijdens een hete Italiaanse zomer; zie het voor het trio van verbazingwekkende uitvoeringen van Hammer - nooit beter - Timothée Chalamet, die Gary Oldman misschien een kans geeft voor zijn geld in Beste Acteur, en Michael Stuhlbarg, wiens hartverscheurende monoloog een van de beste scènes van 2017 is; zie het voor een zeldzame en tedere afbeelding van jonge liefde die nooit oordeelt of spot; als er niets anders is, kijk er dan naar voor een scène met Hammer, Chalamet en een perzik!