Hoe dan ook, en ondanks (of misschien wel dankzij) zijn natuurlijke neiging tot horror, zou Hulu's Castle Rock een programma moeten zijn dat in de eerste plaats leuk is om naar te kijken. Een uitgebreide reis door de geest van auteur Stephen King, de serie, geproduceerd door JJ Abrams en gemaakt door Sam Shaw en Dustin Thomason ( Manhattan ), speelt zich niet alleen af in de gelijknamige fictieve stad, maar in een wereld waar thema's, locaties en soms overlappen verhalen uit King's oeuvre elkaar en lopen ze in elkaar over, waarbij ze een wandtapijt weven dat deels psychologische horror is, deels fan-gefocust op paaseieren.
Verwijzingen naar eerdere King-werken zijn er in overvloed in de eerste paar uur van de serie (de première van Castle Rock bevat afleveringen 1, 2 en 3 voordat het naar een wekelijks formaat gaat dat lijkt op The Handmaid's Tale ). Shawshank Gevangenis is een belangrijk onderdeel van de serie verhalend, als Bill Skarsgård ‘s mysterieuze karakter wordt ontdekt in een vleugel van de penitentiaire inrichting die weg is afgezet door zijn vroegere warden, Dale Lacy (Terry O'Quinn). Het zijn niet de Shawshank-fans die het kennen van King's schrijven of Frank Darabonts Oscar-genomineerde film die omgebouwd werd tot kabeltelevisie, The Shawshank Redemption . Het is nog steeds een bureaucratische nachtmerrie die wordt gerund door gewetenloze ambtenaren, maar het is letterlijk een schil van zijn vroegere zelf. Er is iets mis in Shawshank, en het is ook in Castle Rock en zijn bewoners.
Meer: 12 Monkeys Series Finale Review: het begin is eindelijk hier
Shawshank is slechts een van de vele vermeldingen van een of ander verhaal geschreven door King waarnaar de serie steeds vaker verwijst, en zonder noodzakelijkerwijs het belang van het knikje te vermelden. Het duurt niet lang voordat het onderwerp IT en Cujo en The Dead Zone ter sprake komt, en daar houden de referenties niet op. Maar terwijl de schrijvers van de serie bezig zijn met het construeren van een verhaal op basis van King's meest populaire verhalen, komt het verhaal dat ze zelf moeten samenstellen nooit helemaal uit.
Centraal in het verhaal staat de Hollandse Henry Deaver, een ter dood veroordeelde advocaat wiens cliënten allemaal dood zijn. Naar huis geroepen na de ontdekking van de mysterieuze gevangene van Skarsgård, begint Henry weer contact te maken met zijn moeilijke verleden, een verleden dat hem thuisbrengt bij zijn adoptiemoeder Ruth (Spacek), die in de tussenliggende jaren haar huis heeft geopend voor Glenn's chagrijnige Alan Pangborn.. Terwijl ze daar is, maakt Henry opnieuw kennis met Molly Strand (Lynskey), een jeugdvriendin die beweert psychische visioenen te hebben en drugs koopt bij een plaatselijke tienerdealer om de stemmen in haar hoofd te onderdrukken.
Henry's achtergrondverhaal is vermoedelijk een belangrijk onderdeel van het grotere mysterie dat zich in de stad ontrafelt. De eerste vier afleveringen spelen met het idee van kindertrauma, met name een incident dat de jonge Henry als stadsparia achterliet. Details worden in een koude open lucht gepest en andere flashbacks worden in de afleveringen zelf gerangeerd. Maar de bijzonderheden van Henry's verleden blijven onduidelijk, en er is een overweldigend gevoel dat Henry zelf niet bereid of niet in staat is om met zijn herinneringen om te gaan (maar in werkelijkheid is het het verhaal zelf), en dus wacht de kijker terwijl het ene mysterie op het andere wordt gestapeld, met hints en aanwijzingen en toespelingen die in elke volgende aflevering worden gestrooid.
Het is duidelijk dat Castle Rock wil bouwen aan iets groots door te verwijzen naar iets substantiëler dan een web van losjes met elkaar verbonden gebeurtenissen die in het schrijven van King in meer detail worden beschreven. In het begin is de serie echter niet zozeer een verhaal op zich als wel een vluchtige catalogisering van verhalen die fans al kennen. De aantrekkingskracht hiervan is duidelijk, aangezien verbonden universums die bestaan uit schijnbaar ongelijksoortige verhalen op dit moment ongelooflijk populair zijn, en fans de kans bieden om het bindweefsel tussen Shawshank en Cujo en meer te ontdekken, een erkenning is van hun decennia van loyaliteit. Het zou een monumentale prestatie zijn als het originele verhaal van de show substantiëler zou zijn en met een groter gevoel van urgentie zou worden bewogen.
Zoals het er nu uitziet, zijn de eerste vier afleveringen als een ontspannen wandeling door de geest van Stephen King, of in ieder geval deze nieuw geslagen Kingverse. Talloze discussies beginnen en beginnen dan schijnbaar opnieuw, in plaats van dieper in het verhaal te duiken en een beter begrip te krijgen van wat Castle Rock is en waarom alles eraan zo onheilspellend is. De verschillende verhaallijnen geven de serie de vrijheid om van het ene scenario naar het andere te springen en elk uur te vullen met een ongelooflijke hoeveelheid plot. Na een tijdje raken deze draden echter te gefragmenteerd en hebben ze geen haast om te komen waar ze heen gaan, laat staan convergeren in een samenhangend geheel. In plaats daarvan Castle Rock is tevreden om een aantal griezelige implicaties te plagen en elke directe verkenning van de betekenis van het kwaad dat op de loer ligt in dit slaperige kleine stadje te vermijden. Op een gegeven moment verwijst het personage van Terry O'Quinn naar de stad als 'bevlekt door zijn eigen zonde'. Die regel klinkt geweldig; het is griezelig en boeiend en suggereert dat er iemand is met alle antwoorden die zowel de kijker als het personage zoeken. Maar het is ook een indicatie van de eerste vier afleveringen van Castle Rock : toespelingen op dingen die groter zijn dan wat er werkelijk op het scherm te zien is.
Toch biedt de serie prima uitvoeringen van Holland, Lynskey en Glenn, evenals ondersteunende rollen voor Allison Tolman, als Lynskey's zus, Jane Levy als Jackie, en Shameless 'Noel Fisher als Zalewski, een gevangenisbewaarder bij Shawshank. De serie leunt terecht het zwaarst op Holland en Lynskey, en de twee zijn meer dan in staat om het gewicht te dragen. Holland brengt een mix van hardnekkige vastberadenheid en vermoeidheid naar een personage dat voornamelijk wordt bepaald door zijn idealen en een onvoorspelbaar verleden dat helaas te lang voor het publiek is gehouden. Lynskey fungeert ondertussen als een welkome rijsmiddel voor het verhaal, terwijl het ook rechtstreeks aan elementen van het bovennatuurlijke koppelt.
Uiteindelijk is Castle Rock de droom van een koningliefhebber, een droom die oude fans beloont voor hun kennis van de vele verhalen van de auteur. Maar de serie komt te kort wanneer het tijd is om betekenis of belang toe te kennen aan de vele toespelingen op het werk van Koningen en, erger nog, wanneer het tijd is om een verhaal te vertellen dat op zichzelf kan staan.
Vervolg: Sharp Objects Review: een prachtig grimmige observatie van giftige legaten
Castle Rock gaat woensdag 25 juli in première op Hulu