Oorspronkelijk gebaseerd op de roman van de Franse auteur Pierre Boulle getiteld Le Planete des singes, was de allereerste Planet of the Apes-film een groot succes. De originele film is de filmgeschiedenis ingegaan als een van de meest iconische films aller tijden. Sinds het succes van de originele film zijn er verschillende sequels en reboots gemaakt om te profiteren van dat aanvankelijke succes.
Sommige van deze films waren absolute blindgangers die niet in de buurt kwamen van het origineel. Anderen waren zo goed dat ze die originele film overtroffen. Negen films in totaal, deze filmreeks heeft behoorlijk wat ups en downs gekend. Hier is elke Planet of the Apes-film in chronologische volgorde gerangschikt.
9 Planet of the Apes (1963)
Dit is de film waarmee het allemaal begon. Met Charlton Heston als astronaut George Taylor in de hoofdrol, begint de film wanneer hij op een vreemde, griezelige planeet landt. Taylor is geschokt om erachter te komen dat deze planeet feitelijk wordt geregeerd door een buitengewoon intelligent ras van apen. Mensen, aan de andere kant, hebben een ernstig verminderde mentale capaciteit die simpelweg dienen als dieren en huisdieren van hun aap-opperheren. In wezen is het een omkering van de rollen die apen en mensen hebben in de wereld waar Taylor vandaan komt.
Deze film won verschillende indrukwekkende prijzen voor zijn meesterlijke vertelkunst. Het kreeg ook groot financieel succes en werd na de release een kaskraker. Het is een absolute klassieker in de filmgeschiedenis. Verschillende regels uit de film blijven tot op de dag van vandaag ongelooflijk iconisch, zoals: "Blijf van me af, verdomde vuile aap!" Misschien was het moment dat de erfenis echt versterkte de laatste tweede onthulling van de film.
8 Beneath the Planet of the Apes (1970)
Het vervolg op de originele klassieker was Beneath the Planet of the Apes. In vergelijking met het origineel kwam deze film niet in de buurt van de grootsheid van het origineel. Met James Franciscus in de hoofdrol met Charlton Heston die terugkeerde in een bijrol, was het een volkomen mislukking om vast te leggen waar de eerste film over ging.
Hoewel het een absoluut succes was aan de kassa, werd Beneath the Planet of the Apes door critici bekritiseerd. Veel van de dretractors van het vervolg beschreven het als kinderachtig en misten het punt absoluut.
7 Escape from the Planet of the Apes (1971)
Escape from the Planet of the Apes was de meest geprezen van de vijf originele sequels op de oorspronkelijke Planet of the Apes-film. Terwijl in de originele film Taylor van het heden naar de gelijknamige Planet of the Apes reisde, gebruikten de personages Cornelius en Zira in deze film zijn ruimteschip om terug in de tijd naar 1973 te reizen.
Deze film deed zijn werk beter dan alle andere originele sequels van het repliceren van wat het origineel zo geweldig maakte. De situatie omkeren door de apen naar het verleden te sturen, was een slimme wending die de zaken erg interessant en verfrissend hield.
6 Conquest of the Planet of the Apes (1972)
Het derde vervolg op de originele film, Conquest of the Planet of the Apes, toont de opkomst van Caesar, een soort mythologische figuur en redder die naar verluidt de werkelijke Planet of the Apes tot stand zou brengen. In deze nieuwe wereld van 1991 heeft een door de ruimte verspreide ziekte katten en honden weggevaagd, waardoor apen de nieuwe favoriete huisdieren van mensen zijn geworden.
In de hoop een beweging te beginnen en een revolutie te leiden om de apen te bevrijden, bevrijdt Caesar een groot aantal apen en begint een plan om meer apen te bevrijden. Hoewel deze film vrij origineel was in zijn verhaal, was hij zeer gemiddeld in zijn uitvoering. Het had minimaal succes.
5 Battle for the Planet of the Apes (1973)
De laatste film in de originele serie, Battle for the Planet of the Apes, toonde Caesar en zijn troepen die eindelijk hun vrijheid wonnen. Tegen het einde van de film besluit Caesar de vicieuze cirkel te beëindigen en de mensen te sparen. In plaats daarvan leven de twee rassen samen als gelijken.
Battle for the Planet of the Apes was de film met de laagste opbrengst in de hele serie. De veelgeprezen filmcriticus Roger Ebert beschreef de film als "de laatste zucht van een uitstervende serie". Hoewel het idee van de revolutie van Caesar later opnieuw zou worden opgestart met veel meer succes, viel deze aanvankelijke poging plat.
4 Planet of the Apes (2001)
De door Tim Burton geregisseerde reboot van de franchise had veel hype. Velen dachten dat dit een waardig vervolg zou zijn met geweldige films, maar helaas bleek dit niet het geval te zijn.
Deze Mark Wahlberg-film met in de hoofdrol werd na de release absoluut vernietigd door critici. Hoewel veel technische aspecten, zoals de samenstelling van de apen, werden geprezen, bleef de eigenlijke vertelling van deze film achter. Het had een unieke en slimme eindwending die het origineel uitstekend deed waarmaken zonder het te kopiëren. Helaas was dat niet genoeg om deze film te redden.
3 Rise of the Planet of the Apes (2011)
De eerste film van de nieuwste Planet of the Apes-trilogie, Rise, gaf een zeer unieke draai aan de serie. Een van de grootste aspecten van deze trilogie die begon in Rise of the Planet of the Apes was de motion capture-technologie. Andy Serkis gebruikte motion capture om de hoofdpersoon Caesar te spelen. De pure emotie van Serkis, gecombineerd met de chemie van zijn personage met James Franco, maakte deze film tot een must-see.
Critici gaven de film positieve recensies en prezen de uitvoeringen en het scenario. Iedereen was opgewonden om te zien waar de franchise naartoe zou gaan.
2 Dawn of the Planet of the Apes (2014)
De tweede film in deze serie verbeterde de toch al geweldige eerste film. De prestatie van Andy Serkis werd nog beter. De motion capture-technologie bleef ook verbeteren. Hoewel de apen misschien niet echt levensecht waren, voelden hun uitvoeringen absoluut echt aan, wat het publiek hielp emotioneel contact te maken met deze dierlijke karakters.
Dit vervolg toonde aan dat de apenpopulatie steeds meer georganiseerd en zelfbewust werd, terwijl de menselijke populatie met uitsterven naderde. Wat deze serie echt onderscheidt van de rest, is dat de zelfbewuste apen met genoeg nuance en emotie worden gespeeld om ze net zo goed te maken als personages als de mensen in de film.
1 War for the Planet of the Apes (2017)
De laatste film in deze Andy Serkis-trilogie is verreweg de beste. Het is misschien zelfs beter dan de originele klassieker uit 1963. Het absolute meesterschap van deze film hielp de Andy Serkis Planet of the Apes-trilogie te versterken als een van de grootste trilogieën in zowel het sci-fi-genre als in de filmgeschiedenis. Geen van deze drie films is zelfs maar een teleurstelling.
De uitvoering van Andy Serkis verdient in deze film een Oscar. Helaas, vanwege het feit dat hij motion capture uitvoerde, werd zijn laatste keer als Caesar over het hoofd gezien door de academie. Desalniettemin was zijn uitbeelding van Caesar als een beladen leider en Mozes-figuur werkelijk boeiend.