Als het om de FIFA-serie gaat, is het altijd belangrijk geweest om een enorme keuze te hebben. Dit komt vaak neer op een steeds groter wordende selectie van clubs en competities, waarbij optimaal gebruik wordt gemaakt van de officiële licenties die de franchise heeft. Dit ging soms ten koste van verbeteringen vanuit gameplay-perspectief, en dit is iets dat FIFA 19 moest aanpakken.
In wezen is FIFA een niveau van realisme op een oppervlakkig niveau gaan inkapselen. De serie, inclusief FIFA 19, heeft genoten van zijn kans om de authenticiteit van teams, spelersgezichten en competities vast te leggen wanneer het maar kon, wat resulteerde in wedstrijden die - voor het ongetrainde oog - soms in één oogopslag konden worden aangezien voor echte voetbalwedstrijden. Er is echter altijd een probleem geweest met de starheid van het spel, een overmatige afhankelijkheid van statische tactische mechanismen die Konami heeft weten te vermijden met zijn Pro Evolution Soccer-spellen.
Gerelateerd: Pro Evolution Soccer 2019 Review: een soepele voetbalervaring
Met FIFA 19 voelt het echter beter dan ooit tevoren. Hoewel de sport nog steeds niet helemaal meegaat met het ritme van het echte voetbal, komt hij steeds dichterbij, met een verbeterde kijk op de chaos die voetbal kan zijn. Er is zowel een grotere mate van flexibiliteit te vinden bij de aanval als een extra niveau van lichamelijkheid bij het verdedigen, met snelle creaties en knallende uitdagingen die het uitvechten.
Er zijn een aantal nieuwe elementen in het spel waardoor FIFA 19 zich echt onderscheidt van de vorige games in de serie. Eerst en vooral is er de introductie van Timed Finishing, dat een geheel nieuwe dynamiek toevoegt bij het naderen van het doel. In feite fungeert het als een strategie met een hoog risico en hoge beloningen, waardoor spelers de kans kunnen grijpen om op het juiste moment een veel nauwkeurigere opname te maken door een tweede keer op de schietknop te tikken.
Het is een mooie zet en verfrist goalscoring in een serie die al lang bekritiseerd is omdat ze te dicht bij de wortels blijft. Het is echter niet de enige verandering die kan worden gevonden, en sommige anderen brengen het spel in een heel andere richting dan de veelgeprezen behoefte aan realisme. Met name de toevoeging van FIFA 19 van een verscheidenheid aan meer arcade-achtige modi is een welkome afwisseling.
Het is zeker de moeite waard om de overlevingsmodus van het spel te vermelden, waar elke keer dat er een doelpunt wordt gescoord een speler van het scorende team van het veld wordt verwijderd. Het beste van deze nieuwe gameplay-modi is echter No Rules, waarbij buitenspel en overtredingen volledig worden verwijderd. Dit is zo belachelijk als het klinkt, afdalen in bloed en dondervoetbal dat in de jaren zeventig overdreven zou hebben gevoeld, en het is een modus die moeilijk te vervelen is.
De verhaalmodus van de game, The Journey, heeft ook een mooie revisie gehad voor FIFA 19. Deze keer kunnen spelers kiezen uit drie verschillende verhalen om te volgen, waaronder vrouwenvoetbal door het personage Kim Hunter, een voortzetting van het verhaal van broer Alex Hunter, en die van vriend Danny Williams. Drie verhalen hebben om tussen te huppelen is een leuke afwisseling van tempo, hoewel het soms een beetje onsamenhangend kan zijn.
Dat gezegd hebbende, is niet alles verbeterd. De Carrière-modus van de titel, die nog steeds een sterke aanhang heeft voor degenen die een singleplayer-ervaring hebben, voelt niet zo heel anders aan dan die van vorig jaar, en hoewel het nog steeds aantrekkelijk is, bestaat het risico dat de dingen een beetje muf aanvoelen. Door de verwerving van de rechten op de Champions League voelt het nog realistischer aan dan voorheen, maar dit is in feite slechts een naamruil naar het hoogste niveau van het Europese voetbal en heeft geen impact vanuit een gameplay-perspectief buiten het bestaan. in staat om er rechtstreeks toegang toe te hebben als een competitie als de speler dat wenst.
FIFA Ultimate Team heeft in plaats daarvan een duidelijke prioriteit, misschien begrijpelijk gezien zijn populariteit en het feit dat EA jaarlijks ongeveer $ 800 miljoen verdient. Als zodanig zijn er hier en daar tweaks geweest, zij het niets dat de boot schommelt. De grootste en meest voor de hand liggende verandering is de opname van het Division Rivals-systeem, dat de speler tegen een ander met een vergelijkbaar vaardigheidsniveau plaatst om beloningen te verdienen, en een beetje minder als een klus voelt dan eerdere inzendingen.
Dat gezegd hebbende, eerdere problemen zijn er nog steeds. FUT is een geldmaker, maar de microtransactie-elementen zijn terecht bekritiseerd en FIFA 19 is in dit opzicht geen engel. Nu EA Sports deze keer de kansen heeft onthuld, vertoont de eerste promotie - voor Ones To Watch-kaarten die hoog aangeschreven staan in de online modus - al tekenen van ernstige problemen met de buitendoos. De kans om een van deze kaarten in een pakket te krijgen is minder dan één procent, en hoewel dit niet het ergste is dat de game-industrie te bieden heeft, laat het toch een zure smaak achter.
Al met al is dit misschien wel het perfecte voorbeeld van FIFA 19 om het prachtige spel na te bootsen; de opwinding van het spel en het spektakel van de sport worden ooit zo lichtjes ondermijnd door een hebzucht die de puurheid en onvoorspelbaarheid ervan verstikt. Desalniettemin, als het op voetbal aankomt, is het simpelweg niet te verslaan, en zolang spelers het spel met een kritische blik ingaan, is het meer dan genoeg om ze tevreden te houden.
Meer: hier zijn alle BIG Games die najaar 2018 uitkomen
FIFA 19 is nu uit voor pc, PS3, PS4, Xbox 360, Xbox One en Nintendo Switch. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van een PS4-downloadcode.
Onze beoordeling:
4 van de 5 (Uitstekend)