Heeft Game of Thrones genomen Lost positie van 's als de aangewezen boksbal van de televisie? Telkens wanneer enige vorm van entertainment snel, wereldwijd succes boekt, is er een onvermijdelijk verzet van degenen die zich niet bij de bandwagon hebben aangesloten. Lost, dat in 2004 in première ging, typeerde datzelfde fenomeen. Ondanks het feit dat het van de ene op de andere dag enorm veel succes had en in de eerste twee seizoenen cultpopulariteit bereikte, werd Lost in de mode kort voordat het in de mode raakte om niet leuk te vinden. Eerlijk gezegd maakten de series JJ Abrams, Damon Lindelof en Jeffrey Lieber zichzelf een gemakkelijk doelwit. Met ingewikkelde, kronkelende verhaallijnen en een slecht getimede schrijversstaking waardoor materiaal ad hoc moest worden geschreven, werd de titel van de show al snel het mikpunt van menig grap, zoals voormalige kijkers zich vrolijk verklaarden "Lost with Lost."
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
The Lost spot werd aangemoedigd door de verdeeldheid zaaiende serie finale. Opzettelijk vaag op sommige plaatsen en opzettelijk stomp in andere, Lost's laatste aflevering was niet naar ieders smaak, en de status van de show als een culturele zweepslag werd gecementeerd, met komieken en schrijvers in de rij om prikkels te maken aan het einde van de show.
Game of Thrones heeft een relatief vergelijkbare reis meegemaakt. Net als Lost werden David Benioff en DB Weiss 'A Song of Ice and Fire-aanpassing de bepalende tv-serie van zijn tijd. Naarmate de populariteit van Game of Thrones zich uitbreidde, deden bepaalde typen er veel plezier in om te verklaren dat ze de fantasieserie nooit hadden gezien in een poging over te komen als een soort van buitenbeentje culturele rebel, niet verleid door de kudde-achtige trends om hen heen. In tegenstelling tot Lost was Game of Thrones echter een groot deel van zijn tijd op het scherm kritisch onaantastbaar. Waar het aantal kijkers van Lost hoog begon te lopen en in de loop van de tijd afnam, bleef Game of Thrones groeien en zelfs in de latere seizoenen records breken.
Echter, een zeer verdeeldheid zaaiende laatste seizoen verbrijzelde Game of Thrones 'aura van kritische onkwetsbaarheid en, net als bij Lost, waren kijkers niet alleen onzeker over het einde, ze waren ook woedend. De online reactie op de laatste twee afleveringen van Game of Thrones was brutaal, omdat fans de spot drijven met het schrijven, de personages en het uiteindelijke resultaat. Sinds de laatste aflevering van Game of Thrones in mei werd uitgezonden, is er langzaamaan een trend ontstaan van andere films en tv-shows die meedoen aan de act, zoals te zien was in de recente theatrale release, Hobbs & Shaw. Hier verwijst het personage van Ryan Reynolds naar de finale van Game of Thrones en hoe het verhaal van Jon en Daenerys niet klopte. In een andere recente referentie gebruikt het personage van Charlize Theron in Long Shot online synopses om Game of Thrones bij te houden zonder ernaar te kijken en de Marvel-strips deden ook mee,met Captain Marvel die de show verpest voor Tony Stark.
Nu Game of Thrones een haalbaar doelwit voor kritiek is, lijkt de dollar te zijn overgegaan van Lost naar de HBO-fantasieserie. Wanneer tv-liefhebbers denken aan het archetypische controversiële tv-einde, lijken de gedachten nu meer naar Westeros te gaan dan naar het eiland. Wanneer iemand een klassiek voorbeeld nodig heeft van een tv-twist die slecht is geworden, zullen ze niet langer de flash-sideways-tijdlijn van Lost overwegen, maar Daenerys Targaryen die King's Landing platbrandt.
Lost is al zo lang het onderwerp van deze grappen, en geen enkele andere tv-serie heeft in de jaren daarna het culturele bewustzijn op zo'n breed niveau kunnen vangen en verdelen. Maar nu deze niet benijdenswaardige positie lijkt te zijn ingenomen door Game of Thrones, is het einde van Lost misschien het gevolg van een herevaluatie? Veel van de kritiek op de show kwam van kijkers die halverwege de serie uitvielen of bepaalde elementen van de finale verkeerd interpreteerden. Hoewel het creatieve team van Lost heeft toegegeven dat er problemen waren achter de schermen in seizoen 3 en 4, zouden velen beweren dat de schrijfkwaliteit dramatisch verbeterde zodra een eindpunt was aangekondigd en dat de finale, hoe dubbelzinnig die ook was, trouw bleef aan die van Lost. algemene toon van mysterie.