NBC's The Good Place eindigt met het aanstaande vierde seizoen, maar ondanks dat de show een van de beste sitcoms op tv is, is het eigenlijk goed dat het afloopt. De komedie na het leven, gemaakt door Michael Schur (Parks & Recreation), sterren Kristen Bell, Jameela Jamil, William Jackson Harper en Manny Jacinto als een groep dode mensen die denken dat ze zich in de hemelachtige Good Place bevinden, geleid door Ted Dansons Michael en D'Arcy Carden's (geen) robot, Janet.
Het eerste seizoen van The Good Place eindigt met een verbluffende wending en onthult dat ze al die tijd in The Bad Place zijn geweest en dat Michael in het geheim een demon is. De daaropvolgende twee seizoenen hebben voortgebouwd op die game-wisselaar, waarbij The Good Place bekend werd omdat het zijn uitgangspunt meerdere keren per seizoen volledig opblaast. Het zijn high-concept dingen die door plotopstellingen racen waar de meeste sitcoms jaren mee zouden doorbrengen in slechts een paar afleveringen, en daarom was de aankondiging vorige maand dat het eindigde welkom.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
De meeste sitcoms duren zo lang vanwege bekendheid. How I Met Your Mother duurde negen seizoenen, Friends for 10 en The Big Bang Theory 12 omdat het comfortabele tv-shows waren waar je wist wat je zou krijgen, en ze konden jarenlang bestaan zonder noodzakelijkerwijs grote plotveranderingen aan te brengen, of in ieder geval niet snelle. The Good Place werkt niet zo. Het verschilt al van de meeste netwerk-sitcoms doordat het slechts 13 afleveringen per seizoen heeft, in plaats van de gebruikelijke 22, wat betekent dat het zijn afleveringen kan aanpassen aan zijn ideeën, in plaats van een bepaald aantal afleveringen te hoeven vullen.
Hetzelfde geldt voor de seizoenen. The Good Place heeft de afgelopen jaren zijn wereld en de reis er doorheen gebouwd, maar het is altijd duidelijk geweest dat het niet iets was dat zomaar kon rennen en rennen. Vanwege het kernconcept en de manier waarop dat blijft veranderen, is het veel geschikter om een show van 4-5 seizoenen te zijn dan om een 10-12-show. Met andere woorden, het werkt niet op een normale tijdlijn van een tv-programma; het is Jeremy Bearimy, schat. Gezien de manier waarop seizoen 3 van The Good Place eindigde, is het podium klaar om de show op een hoog niveau te laten verlopen.
Michael herhaalt zijn grootse experiment, zij het nu met enkele nieuwe onderwerpen, met als doel te bewijzen dat mensen beter kunnen worden als ze de liefde en steun krijgen die ze nodig hebben. Dat The Good Place grote vragen over moraliteit aanpakt, is ook belangrijk voor het einde ervan, omdat het een ingebouwde manier heeft om een gelukkig einde te bereiken dat het nu in het volgende seizoen kan bereiken. Als we verder gaan, loopt de show een ernstig risico om zijn welkom te overtreffen. Tv is een andere plaats dan 10 of zelfs maar vijf jaar geleden, en shows hebben die zijn voorbereid om te breken met normale conventies - zoals een sitcom die slechts vier seizoenen heeft en eindigt zonder te worden geannuleerd - is absoluut een goede zaak.
Met 14 afleveringen in seizoen 4, inclusief een serie-finale van een uur, is er genoeg tijd voor The Good Place om nog een paar wendingen te nemen, maar wat nog belangrijker is om de grootste verhalen af te ronden en trouw te blijven aan de thema's. Het stelt de show in staat om op zijn eigen voorwaarden uit te gaan, en voordat het ooit gekunsteld of te dun begint te voelen, omdat het bijna onmogelijk is dat het nog een aantal jaren houdbaar is. The Good Place is de afgelopen jaren een van de allerbeste tv-shows geweest. Zoals de meeste Schur-komedies is het warm en hilarisch, maar er is hier een toegevoegde boodschap over de mensheid, een slimmer uitgangspunt dan je gemiddelde sitcom, en het heeft een ongelooflijk ensemble. Dat maakte The Good Place zo leuk om naar te kijken, maar als je het op het juiste moment beëindigt, wordt het nooit naar Bad Place op tv gestuurd.