Waarschuwing: het volgende bevat spoilers voor Honey Boy.
-
De nieuwe film van Shia LaBeouf, Honey Boy, is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen uit zijn kindertijd en jonge volwassen leven, maar hoe nauwkeurig is de weergave van deze gebeurtenissen in de film? Na een afkickkliniek op bevel van de rechtbank voor een openbare dronken uitbarsting en het ontwijken van arrestatie in Georgië, wijdde LaBeouf zich aan zijn herstel en gebruikte hij de gefocuste tijd en introspectie om een script te schrijven voor een film over zijn opvoeding, met name gericht op zijn vroege acteerjaren en relatie met zijn vader.
Shiah LaBeouf verwierf bekendheid door de Disney Channel-show Even Stevens, en was een van de zeldzame kindsterren die met succes de overstap maakte naar tienerster en opnieuw naar volwassen ster, met rollen in grote films zoals I, Robot, Constantine, Disturbia, de eerste drie Transformers-films, Nymphomaniac enFury, voordat hij de aandacht begon te trekken voor bizar openbaar gedrag en drankproblemen, en uiteindelijk belandde in een door de rechtbank bevolen afkickkliniek.
LaBeouf zegt dat hij dacht dat het gewoon een alcoholist was, maar in de afkickkliniek werd bij hem de diagnose PTSS gesteld vanwege een trauma uit zijn jeugd. Hij kreeg de opdracht om een belichtingstherapie te ondergaan, waar hij werkte om de gebeurtenissen in zijn leven levendig te herinneren en ze op te schrijven, wat hem uiteindelijk ertoe bracht het scenario voor Honey Boy te schrijven.
Op de THR Awards-podcast met Scott Feinberg zegt LaBeouf dat een deel van zijn overeenkomst om een aanklacht tegen een misdrijf te voorkomen, was dat de revalidatiecentrum zou beslissen wanneer hij klaar was met zijn programma, wat volgens hem de sleutel was tot het besluit om Honey Boy te ontwikkelen:
… Ik werd geconfronteerd met een aanklacht wegens misdrijf. Dus ik dacht "Ok, ik ben hier een tijdje" en voelde me redelijk op mijn gemak met het proces, raakte behoorlijk geïnvesteerd in het proces, en dus misschien na drie tot drie en een halve week in het proces begon ik met dit transcript van deze dialoog Ik had met mezelf in belichtingstherapie, en als kapitalist, als kunstenaar, als acteur die wanhopig mijn vak niet wilde weggeven, begon ik dit vanuit een andere hoek te bekijken. Ik wist niet zeker of ik het ooit zou kunnen doen, maar dacht: "nou, ik ben hier", weet je, ik krijg geen scripts toegestuurd. Dit zou weer een weg naar creativiteit kunnen zijn.
In Honey Boy heeft een jonge jongen genaamd Otis (Lucas Hedges) een gecompliceerde relatie met zijn beledigende, steeds weer herstellende, verslaafde vader, James Lort (LaBeouf), terwijl we ook getuige zijn van een oudere Otis (Lucas Hedges) die een ontwenningskliniek binnengaat en blootstellingstherapie ondergaan. De namen zijn duidelijk veranderd, maar LaBeouf zegt dat het verhaal grotendeels levensecht is: "Alles in de film is gebeurd, het is wat ik niet in de film heb gestopt. Er zijn dingen gebeurd die niet in de film voorkomen, maar alles wat in de film terechtgekomen is wat er aan de hand was."
In de loop van de film zien we de jonge Otis overdag als acteur aan de slag gaan en samen met zijn vader James, die ook een rodeoclown is, zijn vaardigheden als entertainer aanscherpen. Jongleren en uit het hoofd leren van scripts en reciteren met push-ups en af en toe verbaal of fysiek geweld van James terwijl hij Otis pusht om beter te worden.
Het wordt duidelijk dat Otis de kostwinner is en zijn vader steunt terwijl ze een zeer gecompliceerde relatie delen. Hoewel James erg vijandig tegenover Otis staat, hoopt Otis nog steeds dat zijn vader hem zal waarderen en goed zal behandelen, zelfs als hij probeert zijn status als kostwinner van het gezin te gebruiken om invloed uit te oefenen op James, alleen voor James om de handen op Otis te leggen voordat hij naar buiten stormt. om zijn nuchterheid te breken.
De relatie tussen Otis en James is hartverscheurend om te zien, maar dat gevoel wordt nog versterkt door het meta-aspect van het weten dat LaBeouf degene is die James, zijn eigen vader, met een andere naam afbeeldt. Als het niet genoeg was om door middel van exposure-therapie te gaan, zei Alma Har'el, de artistieke medewerker van LaBeouf, de regisseur van Honey Boy, dat ze niet zou overwegen om het te regisseren tenzij hij de rol van James zelf speelde.
LaBeouf dankt deze keuze vanwege zijn vermogen om te leren zich in te leven in zijn vader en zijn eigen PTSS te verwerken: "Alma wist dat de enige weg door de pijn op deze manier was, dat ik me niet zou gaan inleven in mijn vader als schrijver, dat ik zou me alleen maar inleven in mijn vader als acteur. En het is echt. Als ik het net had geschreven en verzonden, zou er nog steeds een duister deel in mijn hart zijn dat ik niet volledig had opgegraven … het was niet niet empathisch op de pagina."
Het proces om Honey Boy te maken, bracht niet alleen mentale en emotionele genezing voor LaBeouf, maar ook voor zijn vader. Ze hadden elkaar zeven jaar niet gesproken, maar hij zegt dat zijn vader de film heeft gezien en zei "hij weet dat ik hem echt van binnenuit zie", en dat het in de toekomst zeker hun relatie zal veranderen. LaBeouf heeft de afgelopen jaren te maken gehad met veel publieke controle en spot voordat ze naar de ontwenningskliniek ging, maar Shia omarmt dat "Ik denk niet dat je ongelijk had omdat je dacht dat ik een lul was, ik denk dat context erg belangrijk is, en ik denk wat, schatje doet is het contextualiseert wie ik was in het openbaar en het speelt daarop in."