Het Marvel Cinematic Universe heeft de Hulk grotendeels gefaald - en zelfs zijn recente drie-films-boog loste de langdurige karakterproblemen niet op. Zowel Marvel Studios-president Kevin Feige als acteur Mark Ruffalo hebben gesuggereerd dat ze Thor: Ragnarok, Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame als een losse "Hulk-trilogie" zouden zien. Feige heeft acteurs altijd zelf toegestaan om input te hebben voor de verhalen van hun personages, en hij en Ruffalo bedachten een reis waarvan ze dachten dat die voor de Hulk zou werken.
In wezen is de Hulk een personage van het type Jekyll en Hyde, en de MCU bracht deze twee persona's in een frontale botsing. In Thor: Ragnarok was Thor geschokt toen hij hoorde dat de Hulk al twee jaar op de planeet Sakaar woonde, met de identiteit van de Banner volledig ondergedompeld. Toen Bruce Banner eindelijk was hersteld, schrok hij toen hij hoorde hoe lang hij weg was geweest, en hij was bang dat hij nooit meer zou terugkeren als hij weer zou transformeren. Gelukkig kreeg Bruce ongelijk; de boog kreeg een draai in Avengers: Infinity War toen de Hulk terug in Banner veranderde en vervolgens weigerde naar buiten te komen en opnieuw te spelen. Het verhaal werd opgelost in Avengers: Endgame, waaruit bleek dat Bruce erin was geslaagd een oplossing uit te werken door de twee persoonlijkheden samen te voegen tot 'Professor Hulk'.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
Op papier levert dit een boeiend verhaal op; inderdaad, het is ontleend aan enkele van de beste strips van Peter David. Er is slechts één probleem: het kwam niet samen om de problemen op te lossen die de Hulk sinds de begindagen van de MCU hebben geteisterd.
Hulk werd beperkt door de rechten op films
De Hulk is een van Marvel's meest iconische superhelden, een merk dat bijna net zo sterk is als de Jade Giant zelf. Hoe dan ook, zijn aanwezigheid op het grote scherm in de MCU is behoorlijk gedempt - en dat is vooral te wijten aan juridische problemen. Marvel kreeg de productierechten voor de Hulk terug in 2005, maar de distributierechten berusten nog steeds bij Universal, die het recht heeft om als eerste te weigeren om toekomstige Hulk-films te distribueren. Dat was geen probleem voor The Incredible Hulk uit 2008, omdat Marvel toen nog geen eigen distributienetwerk had (alle andere Phase 1-films werden gedistribueerd door Paramount). Maar in 2009 werd Marvel gekocht door Disney, die een van de beste filmdistributienetwerken ter wereld heeft.
Dat alles betekent dat Disney alleen meer Hulk-films kan maken als ze ze aanbieden om te worden gedistribueerd door een rivaliserende studio. Universal lijkt op hun beurt geen zin te hebben om de distributierechten op te geven. Dat bracht acteur Mark Ruffalo ertoe om publiekelijk te klagen over Universal. "Ik wil vandaag één ding heel duidelijk maken dat er nooit een zelfstandige Hulk-film zal komen", zei hij boos. "Omdat Universal de rechten heeft op de zelfstandige Hulk-film en om de een of andere reden niet weten hoe ze goed met Marvel moeten spelen." Behoudens een enorme verandering in de bedrijfsstrategie bij Disney of Universal, is The Incredible Hulk de enige solo-Hulk-film die ooit in het MCU zal worden gemaakt.
Dit is de reden waarom het personage sindsdien uitsluitend in team-ups en ensemblefilms heeft gespeeld; De optie van Universal voor het personage gaat alleen zo ver als solo-films. Hij kan deel uitmaken van de Avengers of zonder problemen opduiken om Thor te bevechten.
Vroege MCU Hulk was goed maar niet ontwikkeld
Edward Norton had oorspronkelijk Bruce Banner gespeeld in The Incredible Hulk, en er werd verwacht dat hij de rol zou hernemen in The Avengers. In plaats daarvan koos Marvel ervoor om hem te vervangen door Mark Ruffalo. Ze brachten een beknopte verklaring uit dat ze op zoek waren naar "een acteur die de creativiteit en de geest van samenwerking belichaamt van onze andere getalenteerde castleden", een ietwat hatelijke opmerking die ze nooit hebben uitgelegd. Het lijkt vrij duidelijk dat de twee partijen een aantal ernstige conflicten achter de schermen hadden, mogelijk verbonden met Nortons uitgebreide herschrijvingen van het script van The Incredible Hulk. Hoe het ook zij, het betekende dat Marvel de Hulk in feite opnieuw uitvond in The Avengers uit 2012.
Het was een goed gesprek en Mark Ruffalo wordt algemeen beschouwd als een veel betere Bruce Banner dan Norton. Bovendien gaf het Avengers-script van Joss Whedon de Hulk een behoorlijk vermakelijke karakterboog, waarbij Banner leerde dat de Hulk een goede kracht zou kunnen zijn en ervoor koos om hem te ontketenen tijdens de Slag om New York. Daarna worstelde Whedon met Hulk in het vervolg, Avengers: Age of Ultron uit 2015, en koos hij voor een nogal linkse romantiekplot tussen Bruce Banner en Black Widow, die enigszins verdeeldheid zaaide aangezien het geen precedent voor stripboeken heeft en leek te komen Uit het niets.
De kern van de draaipunten was de onvermijdelijke waarheid dat zowel Bruce Banner als de Hulk relatief ongedefinieerd waren als karakters in de MCU. Alle andere Avengers hadden belangrijke bogen die Whedon kon gebruiken of (vrij vaak) kon negeren; de Hulk was een schone lei. En Whedon had maar zo veel tijd dat hij zich aan de Groene Goliath kon wijden, wat betekende dat de Hulk nooit de kans kreeg die hij verdiende om te schitteren.
Hulk's Arc met drie films was simplistisch en onsamenhangend
Dat verklaart de context van de boog met drie films die door Mark Ruffalo en Kevin Feige is bedacht. Ze waren zich ervan bewust dat de Hulk onderbenut werd, maar waren inmiddels ook gaan accepteren dat ze nooit meer een solo-Hulk-film zouden kunnen maken. De resulterende boog met drie films is daarom echt iets van een op een na beste; en, eerlijk gezegd, het is niet erg goed. Het basisconcept is ontleend aan het klassieke "Professor Hulk" -verhaal van Peter David, dat de Hulk behandelde als een soort meervoudige persoonlijkheidsstoornis, en de geesten van Bruce Banner en de Hulk dwong elkaar te confronteren.
Helaas kon Marvel Studios het verhaal van David niet evenaren. Dat was in zekere zin onvermijdelijk; David is een bijzonder bekwame schrijver en zijn Incredible Hulk draait van nature gericht op het titulaire personage. De Hulk daarentegen was een secundair personage in Thor: Ragnarok en maakte deel uit van een enorm ensemble in zowel Avengers: Infinity War als Avengers: Endgame.
Terwijl Thor: Ragnarok-schrijver-regisseur Taika Waititi de boog redelijk goed opzet, lieten de derde en vierde Avengers-films de bal vallen. Het was onduidelijk wat er aan de hand was met de Hulk in Avengers: Infinity War; de Russo-broers waren maanden bezig met het beantwoorden van vragen over waarom de Hulk bang was voor Thanos, en dat was helemaal niet het verhaal dat ze hadden geprobeerd te vertellen. Het bewerken van beslissingen betekende dat Infinity War's Professor Hulk-transformatie werd afgebroken, en in plaats daarvan vond het grootste personagemoment in de hele MCU-geschiedenis van de Hulk buiten het scherm plaats, waarbij Bruce Banner blijkbaar fuseerde met de Hulk na achttien maanden in een Gamma-lab te hebben doorgebracht.
In plaats daarvan was Hulks bepalende rol in alle films zijn moment om de slachtoffers van Thanos terug te halen, iets dat helemaal niet afhankelijk is van de reis om daar te komen. Het verhaal van Peter David kwam neer op de eenvoudigste elementen, een verhaal dat vervolgens op een opmerkelijk onsamenhangende manier werd verteld.
Het zal voor Marvel moeilijk worden om Hulk in fase 4 en daarna te repareren
In dit stadium is het moeilijk om niet te concluderen dat de MCU grotendeels het potentieel van de Hulk heeft verspild; en dit is een probleem dat niet binnen anderhalf jaar kan worden opgelost in een Gamma-lab. Er wordt aangenomen dat Mark Ruffalo nog maar één film op zijn contract heeft staan, en - omdat het conflict tussen Marvel en Universal nog steeds niet is opgelost - betekent dit dat hij zal verschijnen in een laatste teamfilm. Het laatste uitje van de Hulk zal zijn als een secundair personage, niet in staat om opnieuw volledig tot de kern van zijn personage te komen.
Welk Hulk-verhaal kan Marvel tenslotte vertellen? In de strips werkte professor Hulk omdat het een afwijking was van de status quo, een breuk met de norm die lezers in vervoering bracht. Noch de Hulk noch Bruce Banner hebben echt een status quo in de MCU om van af te wijken, wat een van de redenen is waarom de draai van Professor Hulk plat viel. Avengers: Endgame liet de Hulk in wezen onherkenbaar achter, een gespierd wezen wiens geest meer op die van Bruce Banner lijkt dan op een combinatie van de twee, zwakker dan voorheen en met een permanent kreupele arm. De Hulk van de MCU zou misschien als mentor kunnen dienen voor de volgende generatie Avengers voordat hij buigt, maar dat is het zo'n beetje. En de Hulk verdiende veel meer.