(Dit is een recensie van The Leftovers seizoen 2, aflevering 9. Er zullen SPOILERS zijn.)
-
Het is interessant hoe The Leftovers werkt om zijn eigen versie van verhoogde realiteit te weerleggen door een dwingende laag twijfel te construeren in de voorlaatste, Meg-centrische aflevering van het seizoen, 'Ten Thirteen'. Het is ook indrukwekkend hoe dit wordt bereikt door opnieuw hetzelfde vertelapparaat te gebruiken dat de serie zo tot zegen was en hielp om Damon Lindelofs eens verdeelde show over verdriet en moedeloosheid te positioneren in een van de beste shows op televisie op de moment.
Het lijkt misschien alsof het een vergissing zou zijn om de trippy, droomachtige reis van vorige week naar de onderwereld te volgen met een min of meer eenvoudig aanbod gericht op Meg. Dit is tenslotte een personage dat op zijn best een aanvullende rol vervulde in de serie gedurende seizoen 1, en dit seizoen maar één keer is verschenen, in een verbijsterende scène met een aanval op Tom van seksuele en fysiek gewelddadige aard. En toch, door simpelweg het perspectief te veranderen van Kevin Garvey's opstanding naar de weinig geziene Meg, pauzeert The Leftovers eigenlijk, haalt diep adem en bouwt met succes een verrassend sterk gevoel van spanning op, terwijl het de hoek omslaat in de seizoensfinale.
De handeling van even stoppen en een degressief verhaal aangaan van Meg's bestaan vóór en na het vertrek, geeft meer dan het seizoen een kans geven om het voorwaartse momentum van het verhaal een halt toe te roepen en bepaalde discussies te verzamelen die sinds de seizoenspremière bungelen. Het is ook een kans voor de serie om het personage te herschrijven zonder een complete revisie uit te voeren. Het voordeel hiervan is dat kijkers niet zoveel weten over Meg of haar geschiedenis, dus wanneer de aflevering valt in een eerdere reeks gebeurtenissen die handig lijken te zijn gemaakt voor het doel van de aflevering, is het niet helemaal belachelijk en hoeft het ook niet per se pessimistisch te worden ontvangen.
De eerste val in Meg's leven vóór vertrek doet eigenlijk veel om te definiëren wat anders een tertiair personage is, vooral omdat ze de katalysator wordt voor de gebeurtenissen voorafgaand aan de seizoensfinale. De aflevering komt langs bij Meg tijdens de lunch met haar moeder, maar ze zal zeker de nadruk leggen op haar uitstapjes naar de badkamer om cola te drinken, vermoedelijk om haar te helpen door de passief-agressieve gesprekken over geld en huwelijk heen te komen die zo vaak voer voor dit soort zijn. van schijnbaar voetgangersuitwisselingen. Dit is het soort dingen dat misschien een beetje technisch aanvoelt, aangezien Meg's toevallige drugsgebruik in het openbaar - om te helpen met zoiets banaals als een maaltijd met haar moeder - haar definieert op een manier die niet noodzakelijk in strijd is met wat de het publiek weet het al,maar het is een scherpe onthulling die haar subversieve acties binnen het Guilty Remnant en de gewelddadige manier waarop ze Tom ontmoette, minder lang lijken.
Het is een slimme manier om een nieuw verhaal rond Meg te bedenken, een verhaal dat wordt versterkt door de dood van haar moeder diezelfde middag, de dag voor Plotseling Vertrek - 13/10, of 'Ten Thirteen', als je wilt. Zoals The Leftovers geneigd is om te doen - en blijkbaar comfortabel is om te doen, aangezien het het hele seizoen grote schommelingen heeft gemaakt en geland - volgt de aflevering op Meg's cola-aangedreven lunch met haar moeder, en de daaropvolgende dood van de vrouw, met een reis naar Jarden. De reis vindt plaats voordat Meg zich bij de Guilty Remnant voegde, wat betekent dat er gedurende het hele seizoen 1 een personage was dat al voet had gezet in de setting van seizoen 2 van Miracle National Park en het onwaar achtte. Het is op de een of andere manier niet echt van enig belang dat ze het nooit heeft genoemd - misschien is het maar goed dat ze in de GR stond,toen, en haar dialoog was beperkt - aangezien het echte belang van Meg's reis daar ligt in hoe het haar acties in deze specifieke aflevering beïnvloedt. Maar toch, het is interessant om te bedenken dat als Jarden zo'n doorn in haar zij was, waarom werd het dan niet eerder ter sprake gebracht? Dat zijn de risico's die worden gelopen wanneer de achtergrond van een eerder vastgesteld personage of een gebeurtenis uit het verleden is ontworpen om recentere ontwikkelingen te versterken.
Ongeacht hoe technisch bepaalde aspecten van Meg's verhaal aanvoelen, de manier waarop de aflevering samenkomt, vormt een interessante seizoensfinale waarin de Garveys in Jarden onder niet zo geweldige omstandigheden herenigd zouden kunnen worden. Tom is dit seizoen net zo goed een ontbrekend stukje van de puzzel geweest als Meg - en tot op zekere hoogte Laurie -. Het verschil is dat zowel Chris Zylka als Amy Brenneman meer prominente rollen hadden in seizoen 1, dus hun personages - ondanks Laurie's grotendeels stille optreden - zijn meer gevestigd en bieden daarom een aanzienlijke hoeveelheid textuur aan de procedure. Tom's scheiding van zijn moeder wordt snel uitgelegd en zijn afkeer van het bedrieglijke knuffelverhaal dat ze hebben gemaakt om anderen te "helpen", trekt een parallel met Meg 's afkeer van Jarden en het verlangen om een einde te maken aan de veronderstelde valse beloften van Miracle National Park.
Dat alles maakt de cirkel rond van het idee dat de show het vermeende wonder van Kevins wederopstanding volgt met een aflevering die de bereidheid van de serie aantoont om scepticisme en misschien zelfs cynisme te omarmen met de onthulling van Evie en de andere meisjes die verdwenen bij de start van het seizoen. Het vinden van Evie onder een hoedje met Meg is het nucleaire equivalent van het kleine brandgevaarlijke apparaat dat ontdekt dat Meg ooit een losse cocaïne-gewoonte had. Niettemin zorgen beide onthullingen ervoor dat je zegt: "Oh, je bent helemaal niet de persoon die ik dacht dat je was", wat zorgt voor een intrigerende reeks omstandigheden die nog moeten worden ontdekt wanneer seizoen 2 volgende week ten einde loopt.
-
The Leftovers eindigen aanstaande zondag seizoen 2 met 'I Live Here Now' @ 21:00 op HBO.
Foto's: Felicia Graham en Van Redin / HBO