Sterke uitvoeringen en prachtige cinematografie verheffen The Light Between Oceans, maar soapseries en ongelijke schrijfwijzen houden het tegen.
The Light Between Oceans begint in het jaar 1918, als Tom Sherbourne (Michael Fassbender) een baan krijgt als vuurtorenwachter op een eiland voor de kust van een klein stadje in West-Australië. Terwijl Tom van tevoren wordt gewaarschuwd voor de psychologische tol die dit werk had op de vorige vuurtorenwachter, pakt hij het werk goed aan en ziet hij het als een kans om na jaren van vechten in WOI te genieten van wat rust en stilte - op tijd, tekenen voor een langetermijncontract. Tom vormt zelfs een band met de dochter van zijn werkgever, Isabel (Alicia Vikander) en voordat ze het weten, is het paar verliefd geworden en getrouwd.
Hoewel het paar zich gemakkelijk nestelt in hun eenvoudige, maar gelukzalige leven met alleen elkaar weg van het vasteland (en alle mensen die daar wonen), dreigen hun problemen met het krijgen van een kind een permanente tol van hun geluk te eisen. Het lot komt dan tussenbeide wanneer een op drift geraakte roeiboot met een baby op het eiland aanspoelt en een diepbedroefde Isabel Tom smeekt - en uiteindelijk overtuigt - om ermee in te stemmen om het kind als het hunne door te geven. Wanneer ze echter de waarheid over het kind en waar ze vandaan komen te weten komen, wordt het paar geconfronteerd met een dilemma dat, wat ze ook doen, zal eindigen in een gebroken hart voor iemand.
Aangepast van de gelijknamige roman van ML Stedman, is The Light Between Oceans de nieuwste regie van de veelgeprezen filmmaker Derek Cianfrance van Blue Valentine en The Place Beyond the Pines. Vergelijkbaar met het eerdere werk van Cianfrance, is The Light Between Oceans een doordacht en goed geacteerd onderzoek naar hoe acties en keuzes die worden gemaakt om relaties te onderhouden onvoorziene gevolgen kunnen hebben (waarvan sommige pas jaren later zullen worden gevoeld), ongeacht de bedoelingen. achter hen. Hoewel Cianfrance de procedure hier leidt met een (aantoonbaar) steviger en zelfverzekerder hand dan hij had bij zijn eerdere regie-inspanningen, schiet The Light Between Oceans er niet in om die kwesties en aanverwante ideeën op een bijzonder boeiende of boeiende manier te onderzoeken.
The Light Between Oceans is, door zijn ontwerp, een soap die doet denken aan het collectieve werk van Nicholas Sparks - met behulp van verhalende bedenkingen en melodramatische plotontwikkelingen om een garen te spinnen dat verandert van een sprookjesroman in een (mogelijk) gedoemd liefdesverhaal., in korte tijd. Michal Fassbender en Alicia Vikander, die nogmaals laten zien waarom ze respectievelijk een Oscar-genomineerde en een Oscarwinnaar zijn, helpen om de gebeurtenissen die hier plaatsvinden beter emotioneel te onderbouwen, waardoor The Light Between Oceans zeer uitdagende onderwerpen kan aanpakken (de emotionele littekens achtergelaten door verschillende soorten persoonlijk verlies) zonder over te komen als onsmakelijk of sacharine. Helaas probeert Cianfrance hier te veel terrein af te dekken met een verhaal dat uiteindelijk vele jaren beslaat, terwijl het zijn grote ideeën aanpakt,maar slaagt er alleen in om de hoofdpersonen, evenals hun achtergrondverhalen en ervaringen, in al te brede streken te schilderen.
Visueel is The Light Between Oceans echter Cianfrance's meest succesvolle regisseur tot nu toe. Onder het toeziend oog van cinematograaf Adam Arkpaw (True Detective seizoen 1 en Macbeth met Fassbender van vorig jaar), bepaalt The Light Between Oceans op kunstzinnige wijze de sfeer voor een bepaalde scène of elk moment door middel van levendige snapshots van kust Australië en Nieuw-Zeeland, waar de film was gefilmd. De camerahoek en de vastgelegde beelden verrijken de inhoud van het verhaal van de film nog meer, net als het veelvuldig gebruik van omgevingsgeluiden uit de omgeving en de dramatische score van Oscar-winnaar Alexandre Desplat (The Grand Budapest Hotel) - behalve wanneer de muziek is in ieder geval ook overdreven. Het probleem is dat het indrukwekkende vakmanschap van de film uiteindelijk ook de tekortkomingen in het verhaal dat hier wordt verteld, compenseert.
Zoals eerder aangegeven, staan de sterke prestaties van Fassbender en Vikander ook in dienst van wat flinterdunne verhalen. Een deel van het probleem is dat The Light Between Oceans het verhaal grotendeels kadert vanuit het perspectief van Tom - verwijzend naar zijn geschiedenis en de gebeurtenissen die hem hebben gevormd, zonder Isabele in gelijke mate als personage uit te werken. Isabele is echter de drijvende kracht achter zoveel van wat er in het verhaal gebeurt en zoveel van wat er in de film gebeurt, wordt daardoor minder emotioneel impactvol. Fassbender en Vikander hebben een goede schermchemie en zorgen ervoor dat Tom en Isabele zich meer als echte mensen voelen, maar The Light Between Oceans voelt nog steeds een beetje hol aan - meer gedreven door plot-machinaties dan door karakterontwikkeling.
De derde belangrijke speler in The Light Between Oceans is dat van Rachel Weisz 'personage: Hannah Roennfeldt, de moeder van het kind dat' geadopteerd 'is door Tom en Isabele. Hannah's achtergrondverhaal is enigszins onhandig verweven in de tweede helft van de film - waardoor Hannah haar doel in de plot beter kan dienen, maar tegelijkertijd nog steeds tekort schiet in het volledig ontwikkelen van het personage en haar eigen boog net zo boeiend of interessant maakt als die voor Tom en Isabele. The Light Between Oceans is misschien in de eerste plaats een verhaal over hoe drie verschillende mensen worden beïnvloed door het lot en de wereld om hen heen en de daaropvolgende impact die ze op elkaar hebben, maar het is slechts gedeeltelijk gelukt met zijn ambitieuze poging om alle drie de verhaallijnen te verbinden in een bevredigende manier.
Uiteindelijk verheffen sterke uitvoeringen en prachtige cinematografie The Light Between Oceans, maar soapserie-bedenkingen en ongelijkmatig schrijven houden het tegen. Cianfrance doet prima werk vanuit een regieperspectief - ook al worstelt hij als scenarioschrijver hier om Stedman's bronmateriaal te vertalen naar een filmisch verhaal dat past bij de rauwe en authentieke toon van zijn inmiddels gevestigde filmstijl. The Light Between Oceans wordt zo een film die veel kwaliteiten heeft die het waard zijn om te bewonderen, maar die als geheel wat kil en afstandelijk aanvoelt. Maar als je een respectabel romantisch melodrama (zelfs een met extra hulp van ellende) leuk vindt, dan is dit een liefdesverhaal waar je misschien wel zin in hebt.
AANHANGWAGEN
The Light Between Oceans speelt nu in Amerikaanse theaters. Het duurt 132 minuten en is beoordeeld als PG-13 voor thematisch materiaal en wat seksuele inhoud.
Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!
Onze beoordeling:
3 van de 5 (goed)