Marvel's Inhumans begint met een lusteloze, ongeïnspireerde première die moeite heeft om een meeslepende kijk op de C-level helden van het bedrijf te vinden.
De première van Marvel's InhumansTv-series kampen met problemen die variëren van de ongeïnspireerde productiewaarden en het overweldigende neutrale kleurenpalet tot de fantasieloze plot van onbegrepen mensen met buitengewone krachten die worden achtervolgd door zowel menselijke als onmenselijke tegenstanders. Maar het grootste probleem waarmee Marvel's Inhumans wordt geconfronteerd, is dat het over Marvel's Inhumans gaat. Er zijn ongetwijfeld mensen die gepassioneerd zijn over het onroerend goed, omdat A) het Marvel is, of B) het raar en nogal kitscherig is. Met andere woorden, de Inhumans is een eigenaardig product binnen een enorm merk dat nog enorm populair is geworden sinds de lancering van het Marvel Cinematic Universe. Maar een eigenaardig product verdient een aantrekkelijk verkoopargument dat verder gaat dan zijn eigen excentriciteit op het niveau van het oppervlak; een die niet 'Probeer een vierkante pin in hetzelfde ronde gat te passen waar elke andere massa-op de markt gebrachte superheld in past.
Excentriciteit is het verkoopargument van deze karakters en de serie mist wat dat betreft simpelweg het doel. De Inhumans zijn geen erg goede superhelden. Ze zijn allemaal behoorlijk zwak. Dat is ook een groot deel van hun aantrekkingskracht. Van Black Bolt tot Medusa, Karnak tot Gorgon, ze zijn allemaal opgezadeld met krachten die ofwel flauw zijn als meelpasta of ze zijn opmerkelijk omdat niemand bij zijn volle verstand ze ooit zou willen, laat staan een kostuum aantrekken en ze laten zien uit in het openbaar. Smakeloze vaardigheden zoals grijpbaar haar of een gruwelijk destructieve stem lezen alsof ze van de aflegstapel werden gehaald tijdens een moment van zwakte net voor een deadline bij Marvel Comics. Maar nogmaals, het is de intrinsieke eigenaardigheid van deze personages die ze potentieel interessant maakt. Het is gewoon jammer dat de show ze niet op die manier wil verkopen.
Gerelateerd: Inhumans 'Friday Time Slot maakt Marvel's Jeph Loeb geen zorgen
De onmenselijke koninklijke familie en alle machtige mensen van Attilan zijn de afwijzingen, de echte underdogs van het Marvel-universum. Vergelijk ze met de eindeloos vervolgde X-Men en de vrolijke mutanten van Marvel komen elke keer als beste uit de bus. Natuurlijk zitten er een paar kreupele eenden, maar met Wolverine, Magneto, Jean Gray, Professor X en meer in hun opstelling, wordt een X-Man (X-Person?) Vaker wel dan niet geleverd met een behoorlijke ondersteboven. Dat voordeel is lang niet zo gebruikelijk in de wereld van de Inhumans. Superheldenverhalen zijn in wezen wensvervulling. Bij de Inhumans is het meer: "Wees voorzichtig met wat je wenst." Dat is een interessante invalshoek om een superheldenverhaal te vertellen, maar onder toezicht van Marvel TV, evenals Iron Fist seizoen 1 showrunner Scott Buck, neemt Marvel's Inhumans de meest bereisde weg,en worstelt om zijn karakters in iets anders te veranderen dan een bleke reproductie van een veel succesvoller IP.
In een poging om interesse te wekken en te suggereren dat de achtdelige evenementenserie inderdaad een EVENEMENT is, opent de première eerst in IMAX voordat de serie later deze maand in première gaat op ABC. De vraag is: zal een echt groot scherm genoeg zijn om fans naar de bioscoop te lokken als de show een paar weken later op tv zal zijn? Het kan op IMAX zijn, maar het werkt nog steeds met een televisiebudget. Hoewel we shows zoals Game of Thrones hebben zien concurreren met blockbusters in termen van puur spektakel, is Inhumans geen Game of Thrones - ongeacht welke soundbites of onvermijdelijke internetdenken je je wilt vertellen. Bovendien is de televisiepremière enkele minuten langer dan de IMAX-versie, wat absoluut verwarrend is. Het lijkt voor kijkers een stimulans om gewoon te wachten en te kijken vanuit het comfort van hun eigen huis,want het zal waarschijnlijk moeilijk zijn om iemand te vinden die reikhalzend uitkijkt naar de kans om de eerste twee uur opnieuw te kijken voor een glimp van 12 extra minuten aan beeldmateriaal.
Dus, net als zijn personages, is Marvel's Inhumans iets vreemds. Ondanks een korte verschijning in de bioscoop is het zeker geen film, maar het wil ook niet echt alleen een tv-show zijn. Helaas is de identiteitscrisis van Inhumans als een live-action-product dwingender dan alles wat in de première wordt aangeboden.
De première brengt het grootste deel van zijn tijd door in Atillan, de onmenselijke stad op de maan die sinds wie weet wanneer onontdekt is gebleven, waarbij een conflict ontstaat tussen de koning van de Inhumans, Black Bolt (Anson Mount), en zijn menselijke broer Maximus (Iwan Rheon). Omdat Black Bolt niet kan praten, is het conflict een beetje een eenzijdige aangelegenheid omdat hij niet kan praten met wie hij spreekt, zoals hij zijn ouders deed na het ondergaan van het Terrigenesis-ritueel dat elke onmenselijke hun krachten geeft. Hier om te helpen is koningin Medusa (Serinda Swan), de trotse eigenaar van het eerder genoemde grijpbare rode haar, die het meeste praat voor Black Bolt, maar ook een voorwerp van jaloerse genegenheid is voor de sluwe Maximus.
Afgezien van een gigantische, teleporterende, CGI-bulldog genaamd Lockjaw, zijn de motivaties van Maximus het meest interessante dat in de première van Inhumans wordt gepresenteerd. Hoewel ze in eerste instantie lijken te zijn geboren uit een simpel verlangen naar macht, bevatten ze in feite hints van revolutie voor het welzijn van de mensen. De Inhumans leven in een kastensysteem waarin de sociale hiërarchie wordt bepaald door iemands bevoegdheden. Degenen met de ergste krachten worden gestuurd om te zwoegen in de mijnen, terwijl de anderen een meer bevoorrecht bestaan leiden. Aangezien hun hele samenleving is gebaseerd op een losjes gedefinieerde waarde van iemands buitenaardse vermogens, wordt het meteen duidelijk waarom de Inhumans verborgen willen blijven voor de rest van het Marvel-universum.
Terwijl Maximus zijn coup met verrassende snelheid en efficiëntie uitvoert, kan een diepere verkenning van zijn motivaties toch de redding van de serie blijken te zijn. Zijn 'macht aan het volk'-ideologie kan toch niet veel meer bewijzen dan lippendienst aan een andere kleine schurk die zichzelf ziet als de held van zijn eigen verhaal. Rheon was vaak magnetisch als de sadistische Ramsay Bolton in Game of Thrones, en hij heeft ook een soortgelijk rancuneus beroep gedaan op andere rollen. Hier lijkt de acteur echter ongeïnteresseerd, net als de meeste andere artiesten, die net zo onzeker lijken wie hun personages zijn als de serie. Het is niet de schuld van de acteurs; het materiaal is gewoon niet sterk genoeg om veel boeiende uitvoeringen te genereren.
Een voorbeeld: voordat Black Bolt naar de aarde wordt weggerend, baant Ken Leung zich een weg door een warrig vertoon van Karnaks krachten, zeker dat veel kijkers zich achter het hoofd krabben over wat er net is gebeurd en wat, precies, de capaciteiten van het personage hem in staat stellen.. Er is ook een vergelijkbare ondoorgrondelijkheid als de andere Inhumans. Crystal (Isabelle Cornish) is meestal beperkt tot het vertellen van Lockjaw wat een heel goede jongen hij is, en Gorgon (Eme Ikwuakor) stampt zich een weg naar een mini-aardbeving, waarbij hij enkele slechteriken in de val lokt. Maar zelfs dat vertoon van superkrachten stopt met het creëren van veel interesse in een van deze personages.
Bij het bekijken van de première is er een gevoel dat de serie is gemaakt met de aanname dat omdat dit onder de paraplu van het steeds groter wordende Marvel-merk valt en indirect verband houdt met 's werelds grootste filmfranchise die mensen voldoende zou stimuleren om te kijken. Deze serie heeft echter een stimulans nodig die groter is dan merkloyaliteit om ze in de gaten te houden. Elk merk heeft zijn grenzen en deze ongeïnspireerde kijk op de Inhumans is misschien van Marvel.
Marvel's Inhumans speelt momenteel in IMAX. Het gaat in première op ABC op vrijdag 29 september om 21.00 uur.