A Monster Calls is een mooie en inspirerende weergave van de strijd van een jongere met verdriet - maar dat betekent niet dat het voor elke jongere is.
Wanneer alleenstaande moeder Lizzie O'Malley (Felicity Jones) wordt gediagnosticeerd met een terminale ziekte, wordt haar jonge zoon, Conor O'Malley (Lewis MacDougall), duizelig achtergelaten door het nieuws - wanhopig om zijn moeder te redden en geschokt door het vooruitzicht haar te verliezen. Overdag raakt Conor steeds meer geïsoleerd van zijn leeftijdsgenoten, dankzij 'normale' kinderproblemen (pestkoppen op school), en brengt hij zijn avonden door met het troosten en helpen van zijn zieke moeder - met beperkte steun van zijn rouwende grootmoeder (Sigourney Weaver) en zijn afwezige vader (Toby Kebbell).
Het is te midden van deze onzekerheid en pijn dat Conor op een nacht wordt gewekt door een mysterieus boomachtig monster (ingesproken door Liam Neeson) dat belooft de jongen drie verhalen te vertellen - en suggereert dat, zodra de drie verhalen zijn verteld, het Conor zal zijn. verantwoordelijkheid om een verborgen waarheid te onthullen. Ondanks zijn aanvankelijke angst voor het monster, begint Conor zijn bovennatuurlijke bezoeker en de verhalen te zien als een middel waarmee hij zijn moeder van de dood zou kunnen redden - alleen om te beseffen dat echte mensen en het echte leven veel gecompliceerder zijn.
Geregisseerd door JA Bayona (The Impossible) naar een scenario van Patrick Ness (die het bronnenboek schreef), gebaseerd op een idee van wijlen auteur Siobhan Dowd, doorstond A Monster Calls een gecompliceerde reis naar het grote scherm - een reis die werd onderbroken door dezelfde ziekte, verlies en menselijke onzekerheid die in de uiteindelijke film naar voren kwamen. Toch zijn het de kleine dingen, de stille momenten en eenvoudige menselijke waarheden, in plaats van het fantasie-uitgangspunt, die A Monster Calls tot een uitzonderlijk en aangrijpend verhaal van hoop in het aangezicht van verdriet maken.
Bayona's filmaanpassing neemt vrijheden met het Monster Calls-bronverhaal, maar alle aanpassingen zijn doelgericht: ervoor zorgen dat het verhaal en de thema's net zo aangrijpend zijn voor hun nieuwe medium en publiek als in gedrukte vorm. Gelukkig is de sprong van nieuwe tekst naar live-actiefilm relatief eenvoudig en gaan de verschillende parallellen, analogieën en overkoepelende boodschap van het boek niet verloren bij de aanpassing. Bayona zet een rijk podium neer en vult zijn film met gelaagde personages en authentiek drama - allemaal bekeken vanuit Conor's beperkte (en vaak rauwe) perspectief.
Dat gezegd hebbende, ondanks de jonge hoofdrolspeler van de film, verhalenboekachtige geanimeerde sequenties en opbeurende marketing, is het belangrijk op te merken dat A Monster Calls een volwassen verhaal is - een verhaal dat misschien te donker is voor bepaalde adolescente kijkers (iets dat Ness zelf onlangs heeft opgemerkt) uit). Als een boek dat in geportioneerde segmenten kon worden geconsumeerd, waartussen ouders konden stoppen en gevoelige situaties met kinderen konden bespreken, was A Monster Calls misschien benaderbaar voor jongere lezers; Echter, als een filmervaring waarbij kijkers minder controle hebben over de verhaalstroom, worden filmbezoekers (ongeacht de leeftijd) opgesloten in een verhaal van terminale ziekte, verdriet en angst (zij het met een optimistische resolutie). Om die reden moeten ouders en verzorgers de film benaderen met een duidelijk begrip van wat Bayona en Ness hebben gemaakt:A Monster Calls is een mooie en inspirerende weergave van de strijd van een jongere met verdriet - maar dat betekent niet dat het voor elke jongere is.
Kijkers zullen een handvol bekende ideeën, relaties en filmtrends herkennen in A Monster Calls, maar de sterke punten van de film worden niet bepaald door de hoeveelheid nieuw terrein die het beslaat; in plaats daarvan blinkt Bayona uit in het oprecht en zonder compromis weergeven van een hartverscheurende reeks omstandigheden. Conor's beperkte standpunt, beperkt door onderdrukte woede en verdriet, biedt Bayona een uniek verhalend kader - dat hij vult met rijke lagen en verbindingen die het publiek kan uitpakken (vooral als het gaat om de verhalen van het monster).
De ondersteunende cast van de film is relatief klein met korte maar vlezige delen voor Sigourney Weaver, Felicity Jones, Liam Neeson en Toby Kebbell. Elk van de gevestigde talenten geeft een eerlijke en oprechte prestatie in hun respectievelijke rollen, maar het is Lewis MacDougall die de film draagt. De jonge acteur staat voor een verscheidenheid aan uitdagingen (waaronder een 9 meter hoge CGI-co-ster en hartverscheurende scènes met grafische emotie) - die MacDougall allemaal frontaal ontmoet. Het is een moedige en kwetsbare wending die elke hoek van de film vormt - ervoor zorgen dat Conor's perceptie van zijn situatie, de volwassenen en kinderen om hem heen, en wat hij van zijn bovennatuurlijke bezoeker moet denken, trouw zijn aan een persoon (jong of oud) wiens leven volledig op zijn kop is gezet.
Het is niet verwonderlijk dat Bayona en frequente medewerker / cinematograaf Óscar Faura kijkers rijke beelden leveren - geïnspireerd op Jim Kay's bekroonde illustratiewerk in het Monster Calls-boek. Bayona geeft de film een subtiele flair en sfeer, maar de scènes tussen Conor en het monster zijn bijzonder weelderig - het duidelijkst in Conor's verhalenboekachtige interpretaties van de drie verhalen van het monster. Elk verhaal wordt gepresenteerd met een aparte esthetiek en weerspiegelt thematische doorlopende lijnen die subtiele visuele aanwijzingen ontlenen aan Conor's eigen leven. Het resultaat? Prachtige geanimeerde sequenties die nooit in strijd zijn met de zorgvuldige naleving van het standpunt van Conor door de film: het monster vertelt een verhaal, maar de versie van dat verhaal op het scherm wordt gefilterd door Conor's verbeelding (om nog maar te zwijgen van zijn eigen angsten en vooringenomenheid).Gezien hoe de verhalen worden toegepast bij het oplossen van het centrale conflict van A Monster Calls, biedt de attente weergave van deze sequenties zeker enkele van de meest impactvolle momenten van de film - en de grootste kansen voor reflectie na het kijken.
Dankzij slimme wijzigingen in het bronmateriaalverhaal, leveren Bayona en Ness A Monster Calls-aanpassing die artistiek gebruik maakt van het filmmedium - in plaats van simpelweg boekpagina's over te brengen naar het grote scherm. Het is een uitdagende film, met een belonende emotionele beloning, maar misschien te donker voor bepaalde jonge kijkers en te belastend voor gevoelige kijkers die, vanwege de pittige Monster Calls-marketing, misschien niet voorbereid zijn op de resolute weergave van verdriet en ziekte door de film. Toch, hoe charmant het ook tot nadenken stemt, slaagt A Monster Calls erin om het oorspronkelijke concept van Siobhan Dowd te eren - net zoals het een herkenbaar verhaal van angst en hoop biedt (vooral voor iedereen die een verpletterend verlies heeft geleden).
AANHANGWAGEN
A Monster Calls duurt 108 minuten en is PG-13 beoordeeld voor thematische inhoud en enkele enge afbeeldingen. Nu spelen in theaters.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder.
Onze beoordeling:
4 van de 5 (Uitstekend)