In seizoen 3 vindt meneer Mercedes nieuw leven dankzij de teloorgang van zijn titulaire seriemoordenaar, en levert hij misschien wel het meest bevredigende seizoen tot nu toe. De eerste twee seizoenen van de beste originele serie van Audience Network waren overweldigend en begrijpelijkerwijs in beslag genomen door het reilen en zeilen van Brady Hartsfield (Harry Treadaway), de gestoorde moordenaar die een groep werkzoekenden op een banenbeurs met een gestolen luxe auto omver liep. Treadaway's huiveringwekkende optreden plaatst zijn karakter tussen iedereen die een slechterik heeft gespeeld (bovennatuurlijk of anderszins) in elke bewerking van Stephen King's werk, maar het is het rechercheteam van de serie, geleid door de geweldige Brendan Gleeson, als de chagrijnige ex-agent Bill Hodges, dat maakt Mr. Mercedes Kruis aan. En in seizoen 3 concentreert de serie veel van zijn aandacht weer op Team Hodges, met vermakelijke resultaten.
Gemaakt voor tv door David E. Kelley van Big Little Lies , en met wat hulp in seizoen 2 van onder meer auteur Dennis Lehane ( Shutter Island, Live By Night ), durfde de serie zich voorbij de overduidelijke aantrekkingskracht van een hardnekkige voormalige agent te wagen het achtervolgen van een gestoorde moordenaar door zoveel mogelijk tijd te besteden aan het doordringen van Bill's cohort - inclusief opvolging Justine Lupe als Holly Gibney, Maximiliano Hernández als Antonio Montez, Jharrel Jerome als Jerome Robinson, en natuurlijk Holland Taylor als Bill's liefdesbelang / buur Ida Silver - net als Brady's demente brein. Die inspanningen aan het begin van het seizoen werpen hun vruchten af aan het begin van seizoen 3, dat zijn tijd verdeelt in de nasleep van de moord op Mr.Mercedes in de rechtszaal door Lou Linklater (Breeda Wool) en de moord op een beroemde Amerikaanse auteur gespeeld door Bruce Dern.
Meer: The Spy Review: Sacha Baron Cohen speelt serieus in een verrassend kalmerende thriller
Het nieuwe seizoen is nog steeds geïnteresseerd in Brady, maar via Lou, die wordt geconfronteerd met moord met voorbedachten rade in een rechtszaal die wordt voorgezeten door een rechter die de zaak van een burgerwachtmoord ziet als een verloren voorstel voor zijn toekomst op de bank. Lou's vooruitzichten zien er niet bepaald rooskleurig uit, ondanks Brett Gelman ( Stranger Things ) als haar advocaat, Roland Finkelstein. Gelman biedt een vertrouwde maar iets sympathiekere kijk op zijn komische merk van hyper-agressieve manie als Finkelstein, die als een noodzakelijke rijsmiddel werkt om Wool's optreden als een steeds meer gekwelde Lou te compenseren.
Maar in dit derde seizoen doet meneer Mercedes zijn naamgenoot eer aan, ondanks dat hij eind vorig seizoen in het gezicht werd geschoten door een reeks losjes verbonden, maar steeds strakker wordende verhaallijnen, waarvan er vele ofwel rechtstreeks teruggaan naar Brady - bijvoorbeeld Lou's hangende proces - of de eerste aanval van Mr. Mercedes op de banenbeurs. Om dit te doen, introduceert de serie Gabriel Ebert als Morris Bellamy, een misdadige crimineel die een hoge score wil halen door de Amerikaanse auteur John Rothstein (Dern) te beroven. Dit is de tweede van de uitvoeringen van Dern in 2019 waar hij het grootste deel van zijn schermtijd doorbrengt met schreeuwen tegen ongenode gasten vanuit een bed. In tegenstelling tot Once Upon a Time
.In Hollywood worden de zaken echter onmiddellijk slecht voor Dern en escaleren ze daarna heel snel.
De overval-moord op Rothstein leidt tot de eerste verhaallijn van de serie die niet aan Brady Hartsfield te maken heeft, en het is verrassend meeslepend. Morris Bellamy van Ebert is een fascinerende verandering van tempo, aangezien de serie zijn standpunt gebruikt om niet alleen de verkenning van de ontberingen van de arbeidersklasse in een wankele economie voort te zetten, maar ook om de rol van fandom, de verwachtingen van fans en het gevoel van eigendom dat bepaalde hondsdolle fanbases hebben over hun favoriete verhalen en personages. Hoewel het een beetje een uitdaging is om te denken dat iemand in 2019, laat staan een man van midden twintig, een superfan zou zijn van een decennia oud literair karakter, laat staan een fan van een chagrijnige auteur en een amalgaam van Philip Roth en JD Salinger (en misschien een deel van Stephen King zelf), als hij geobsedeerd zou kunnen zijn dat Spider-Man niet langer in de MCU zit, is het leuk om te zien De heer Mercedes gebruikt zijn opschorting van ongeloof om van literatuur een belangrijk onderdeel te maken in het leven van zoveel van zijn personages.
En hoewel het de moeite waard zou zijn als meneer Mercedes van muur tot muur Gleeson en Taylor was die whisky nipte en elkaar aan het lachen maakte, slaagt de serie er ook in om ruimte te maken voor zijn vele nieuwkomers, waardoor een boeiend verhaal ontstaat dat meer criminaliteit in kleine steden is thriller dan bovennatuurlijke massamoordenaar. Seizoen 3 introduceert ook Kate Mulgrew als Alma Lane, een soort femme fatale die de heerschappij gebruikt die ze over Bellamy heeft in haar wrok tegen Rothstein. Ondertussen vallen Bellamy's onrechtmatig verworven winsten in handen van Peter Saubers (Rarmian Newton), een tiener wiens familie in moeilijke tijden terecht is gekomen nadat zijn vader, Tom (Josh Daugherty) bijna kreupel was geworden bij de aanval van Mr. een ramkoers met de moordenaar van Rothstein en uiteindelijk Hodges.
Het komt allemaal neer op een nieuw seizoen waarin vakkundig het voetenwerk begint om afstand te nemen van een verhaal dat min of meer zijn hoogtepunt heeft bereikt. Het resultaat is dus een fascinerende, door personages gedreven verkenning van de emotionele en juridische gevolgen van de misdaden van meneer Mercedes, en hoe Brady Hartsfield, ondanks zijn dood, misschien nooit echt weg zal zijn. Het is een beetje een truc om een verhaal te vertellen dat niet langer het personage speelt waarnaar de serie is vernoemd, maar meneer Mercedes is klaar om zichzelf opnieuw uit te vinden zonder het wiel opnieuw uit te vinden.
Mr Mercedes seizoen 3 gaat dinsdag om 22.00 uur in première op Audience Network.