NatGeo's One Strange Rock , de 10-delige verkenning van de planeet Aarde door het kanaal, vertegenwoordigt de blockbusterization van natuurdocumentaires. De nieuwe serie van uitvoerend producent Jane Root, via haar productiebedrijf Nutopia, samen met showrunner Arif Nurmohamed, biedt een fascinerende diepe duik in de connectiviteit van alle dingen op de planeet, van de lucht die we inademen tot de elementen die de zon schadelijk houden. straling van het koken van ons in onze huid. Maar het gaat ook een tandje hoger, waardoor Will Smith als gastheer optreedt en veel van de afleveringen worden gekaderd vanuit het perspectief van astronauten die het voorrecht hebben gehad om vanuit de ruimte naar de planeet te kijken. Het is een drieledige benadering die de serie tot een waar evenement maakt, een die behoorlijk uitgebreid aanvoelt gezien het onderwerp.
Op het eerste gezicht leest One Strange Rock alsof het het slachtoffer zal worden van de “Maar ook
”Vloek van televisieshows die niet weten wanneer ze wanneer moeten zeggen in termen van de breedte van niet alleen hun inhoud, maar ook van de betrokken mensen. Will Smith en astronauten lijken voor de meeste kijkers vrij eenvoudig te verkopen, maar voor het geval dat niet zo is, telt de serie ook Darren Aronofsky als een van de producenten. Dat is veel om in je op te nemen, en de bezorgdheid dat er misschien veel te veel bewegende delen zijn, is zeker begrijpelijk. Maar van de drie afleveringen die aan critici ter beschikking werden gesteld, werken One Strange Rock en al zijn verschillende componenten vrij goed samen.
Elke aflevering is omkaderd rond een enkel concept, en dat concept wordt gedeeltelijk onderzocht door de ervaringen van een primaire astronaut - hoewel ze niet de enige astronaut zijn die verschijnt - en ook door een prachtige cinematografie, die kijkers over de hele wereld meeneemt, en, niet verrassend, daarbuiten. Er wordt veel informatie geserveerd, maar in plaats van het typische verteller-apparaat, gebruikt One Strange Rock Smith als een soort alleskunner of proxy voor het publiek. Hij is er om niet alleen de informatie te distilleren, maar ook om te delen in het wonder, als een hype-man voor de planeet.
De première, 'Gasp', onderzoekt hoe de lucht die we inademen wordt gemaakt, hoe deze beweegt en hoe de planeet zijn zuurstofniveau handhaaft. Astronaut Chris Hadfield fungeert als de primaire focus voor het uur. Hij herinnert zich een tijd dat hij een ruimtewandeling maakte en zijn ogen begonnen te tranen. Dat is een groot probleem zonder zwaartekracht, legt Hadfield uit, terwijl hij een groeiende klodder water beschrijft die zijn zicht in zijn helm verduistert. Zijn enige optie was om wat van zijn kostbare zuurstof de ruimte in te blazen en daarbij de vloeistof te verdrijven. Hadfield is zo'n meeslepende aanwezigheid dat zijn anekdote geen chique visuals of dramatisering vereist; het onderstreept gewoon hoe levensbelangrijk zuurstof is, zelfs als we door onze dagen heen gaan en het meestal als vanzelfsprekend beschouwen.
Dat framing-apparaat helpt het uur gefocust en op het juiste punt te houden, ook al kunnen sommige plaatsen waar de serie binnen een uur naartoe wil gaan soms verrassen. 'Gasp' is misschien wel het beste in het verbinden van de verschillende locaties van de afleveringen met het centrale idee dat voorhanden is. Een van de meest fascinerende plaatsen die het publiek meeneemt, is naar een gigantische "rivier in de lucht", een onzichtbaar pad dat zuurstof aflegt in de atmosfeer van de planeet. En aangezien One Strange Rock zo geïnteresseerd is in onderzoek, toont het de verrassende manieren waarop deze onzichtbare kracht de planeet op verrassende manieren verbindt.
Nogmaals, de serie wendt zich tot de astronauten en vraagt hen om te beschrijven hoe het is om een enorme zandstorm in de Sahara te zien die zich over de Atlantische Oceaan verspreidt, deeltjes laat vallen in Zuid-Amerika en de regio effectief bemest vanaf de andere kant van de wereld. Het is een fascinerende connectie die, in tegenstelling tot Hadfields eigen anekdote, wordt ondersteund met beelden van wat de wetenschappers en astronauten beschrijven. Het is boeiend om te zien.
Net als vergelijkbare documentaireseries, leeft en ademt One Strange Rock zijn beelden, maar de serie gaat nog een stap verder in termen van het pakket dat ze oplevert. Het blockbuster-effect is vanaf het begin duidelijk, de cutaways voor Smith terwijl hij met zijn honden in het park dartelt of naar de sportschool gaat om een beetje te boksen, kan een beetje desoriënterend zijn, vooral als je kijkt naar een van de grootste filmsterren ter wereld. is gecast in de rol van de "Everyman." Maar vergeleken met de ervaringen van mensen als Hadfield of astronaut en ingenieur Nicole Stott of zelfs Jeff Hoffman, die een belangrijke rol speelde bij het repareren van de Hubble-ruimtetelescoop, voelt Smith zich vreemd gewoon.
De serie is uiteindelijk weer een fascinerende verkenning van de planeet, een die verrassende stappen neemt om het publiek dingen te laten zien die ze waarschijnlijk nog nooit hebben gezien en op manieren die ze niet zouden denken ze te zien. One Strange Rock is het antwoord op de vraag "Hoe maken we een natuurdocumentaire, maar groter dan ooit tevoren?" Het is een enorme onderneming die vaak adembenemend is in zijn presentatie, een die past bij de blockbuster-status waarnaar hij streeft.
Volgende: Barry Series Premiere Review: Bill Hader schittert in deze geweldige duistere komedie
One Strange Rock gaat aanstaande maandag verder met 'Storm' @ 9pm op NatGeo.