Nu Annabelle terugkeert naar de bioscopen in Annabelle Comes Home, is er geen betere tijd dan vandaag om meer films met griezelige poppen te kijken. De kleine plastic afbeeldingen van mensen zijn altijd een populair hoofdbestanddeel geweest in horrorfilms, en de trend zet zich zelfs tot op de dag van vandaag voort. Als de aanhoudende populariteit van Annabelle een indicatie is, zal Hollywood de komende jaren nog meer enge poppenfilms maken.
De reden voor de voortdurende impact van de poppen op het genre komt voort uit een verscheidenheid aan redenen die variëren van hun griezelig (on) menselijke uiterlijk tot de bovennatuurlijk getinte achtergrondverhalen die ze dragen. Hier zijn de 10 beste griezelpoppenfilms die je kunt bekijken voor of na de laatste toegang tot het Conjuring Universe.
10 The Demonic Toys-films
Full Moon Features sloeg goud met hun vlaggenschipfranchise Puppet Master, dus probeerden ze de magie te herhalen met Demonic Toys - vrijwel hetzelfde idee, alleen met minder nazi's en meer demonische bezittingen.
Zoals veel direct-to-video horrorfilms, is deze serie vergeetbaar, maar aangenaam campy en schlocky. Het uiterlijk van de titulaire monsters hielp ook. Demonic Toys had zelfs een niet-canon-crossover met Puppet Master en de andere Full Moon-serie Dollman, maar de kortstondige serie bleek niet zo succesvol te zijn als de nazi-moordpoppen (hierover later meer).
9 Love Object (2004)
Vaker wel dan niet, zijn griezelige poppenfilms historische stukken uit een tijd vóór het digitale tijdperk, maar dit is niet het geval in Love Object. Hoofdpersoon Kenneth (Desmond Harrington) bestelt niet alleen de pop online, maar wat de film uiteindelijk achtervolgt, is een sekspop genaamd Nikki.
Wat volgt is een perverse en gestoorde driehoeksverhouding, waarbij Kenneth wordt gedwongen te kiezen tussen zijn collega en een dominante sekspop (die al dan niet bewust is). Hoewel de uitvoering van de film generiek kan aanvoelen naast andere psychologische thrillers, maakt het concept alleen al Love Object het bekijken waard.
8 Trilogy of Terror (1975)
Zoals de titel al aangeeft, is Trilogy of Terror een verzameling van drie korte horrorverhalen, maar het wordt het meest herinnerd vanwege het laatste hoofdstuk Amelia. Hier vecht het titulaire personage voor haar leven wanneer een Zuni-fetisjpop die ze kocht tot een moorddadig leven komt.
Vanwege zijn eenvoud en wreedheid was de pop ongelooflijk populair en er werden snel handelswaar van vervaardigd en verkocht. Velen denken dat de Zuni-pop Chucky had kunnen evenaren in termen van schande als Trilogy of Terror maar de bioscopen had bereikt in plaats van beperkt te zijn tot het kleine scherm.
7 Tales From The Hood (1995)
Net als de vorige bloemlezing, wordt Tales From The Hood het best herinnerd vanwege zijn enge poppen die nu een gevoel van historische relevantie en catharsis hebben. In het segment KKK Comeuppance komt een racistische senator oog in oog te staan met de zonden van zijn voorouders die slaven bezitten wanneer poppen die bezeten zijn door dode slaven hem aanvallen.
De korte film is campy en neemt zichzelf nooit al te serieus, zelfs niet met zijn zware thema's en subtekst. Maar aangezien de bloemlezing zelf kwesties als misdaad, huiselijk geweld en racisme aanpakt, zou het centrale idee van KKK Comeuppance niet echt een verrassing moeten zijn.
6 poppen (1987)
De film die de enge poppengekte van de late jaren 80 begon, is misschien bedolven onder films die het oorspronkelijke concept verbeterden, maar het verdient nog steeds een kijkje. Poppen zijn toepasselijk cheesy en genieten van het ziekelijke plezier dat kan worden beleefd aan het idee van moordende poppen.
Wat Dolls gedenkwaardig maakt, is de uitleg achter wat de poppen werkelijk zijn en hoe ze in de eerste plaats zijn ontstaan. Het zou een slechte dienst zijn om iets anders te onthullen, maar het is veilig om te zeggen dat de oorsprong van de pop iets is dat rechtstreeks uit een nachtmerrieachtig sprookje is gerukt.
5 The Puppet Master-films
Griezelige poppenfilms zijn meestal undergroundhits en dit wordt het best bewezen door het bestaan en de aanhoudende populariteit van de Puppet Master-films. De direct-to-video-serie is al lang een favoriet onder liefhebbers van cultfilms, met 11 films en een reboot die pas vorig jaar werd uitgebracht.
De films zelf zijn standaard in vergelijking met andere horrorfilms uit die tijd, maar het charmante campy-concept, de gedenkwaardige ontwerpen van de poppen en het feit dat de poppen nazi's (en nazi-poppen) vermoorden, maken de Puppet Master-franchise zo gedenkwaardig.
4 Magic (1978)
Buikspreker-dummies zijn enkele van de meest zenuwslopende poppen die er zijn en Magic maakt hier optimaal gebruik van om deze over het hoofd geziene psychologische horrorfilm te leveren. Met in de hoofdrol Anthony Hopkins als Corky de buikspreker en zijn pop Fats, laat Magic zien hoe angstaanjagend het zou zijn om een pop de poppenspeler te laten besturen.
Wat de film verontrustender maakt, is hoe vaag de ware aard van Fats is. Het is nooit duidelijk gemaakt of Fats de gespleten persoonlijkheid van Corky is of dat de dummy een eigen geest heeft ontwikkeld. Hoe dan ook, Magic is een ten onrechte vergeten enge poppenfilm die zeker gezien moet worden.
3 Annabelle: Creation en Annabelle Comes Home
Ondanks een vergeetbaar openingsbericht, verschansten de Annabelle-films zich snel in het publieke bewustzijn. Dit werd gedaan met de hulp van de goede trouw die voortkwam uit de moederschipfranchise The Conjuring en het feit dat de tweede en derde Annabelle-films griezelig leuk zijn.
De Annabelle-films poneren ook een van de meer unieke versies van een griezelige pop, waar het meer als een baken voor boze geesten fungeert dan als een bezeten object. De films zijn niet echt baanbrekend, maar ze bootsen perfect de simpele geneugten van een spooktreinrit na.
2 The Saw Movies
Geen enkele andere griezelige pop is in de jaren 2000 sneller op de voorgrond gekomen dan Billy the Puppet, de avatar van de Jigsaw Killer uit de Saw-films. John Kramer is misschien de man die verantwoordelijk is voor het maken van de kenmerkende death traps van de serie, maar zijn pop Billy is het gezicht van de hele franchise.
De pop zelf doet niets buiten het rijden op een driewieler op kindermaat en legt de vallen uit aan het slachtoffer via vooraf opgenomen berichten, maar het is een iconische weergave van een van de meest invloedrijke horrorfilmschurken van het nieuwe millennium.
1 The Child's Play Movies
Als het gaat om het legitimeren van filmische griezelige poppen, gaat er niets boven de films die verantwoordelijk zijn voor de introductie van Chucky aan de wereld: Child's Play. Om het eenvoudige maar effectieve uitgangspunt van een moorddadige pop beter te maken, was Brad Dourif's iconische stemacteurs, die de moordende pop legendarisch maakte.
Door bijna 30 jaar lang hetzelfde creatieve team vast te houden, behield Child's Play zijn speelse gevoel van afschuw terwijl het verschillende vertelstijlen verkent die variëren van zelfbewust tot serieus. Het opnieuw opstarten is op zich prima, maar het kan de originele films niet verslaan die, voor de langste tijd, synoniem waren voor griezelige poppen.