Een nieuw video-essay analyseert de scenario's van de twee nieuwste Star Wars-films, The Force Awakens en Rogue One, om de verschillen tussen hun respectievelijke hoofdrolspelers - Rey en Jyn Erso - te onderzoeken. Beide projecten hebben ertoe bijgedragen dat het Disney-tijdperk van de melkweg ver, ver weg is ingeluid, met een positieve ontvangst van critici en fans, en met enorme bedragen aan de kassa. Ondanks hun verdiensten is elk niet zonder tegenstanders. Sommigen vonden dat The Force Awakens te zwaar had geleend van A New Hope om de franchise zachtjes opnieuw op te starten, en in het geval van Rogue One waren de karakteristieken enigszins onvoldoende gaar ten gunste van verbluffende beelden. Een terugkerend argument was dat Episode VII sterkere protagonisten biedt om aan vast te houden, terwijl Rogue One meer gewaagde verhalen over verhalen neemt.
Het is een debat dat waarschijnlijk niet snel zal verdwijnen, en het valt niet te ontkennen dat het een interessante discussie oplevert. Zelfs de meest doorgewinterde Star Wars-fans zijn in staat om enige opbouwende kritiek te leveren aan Lucasfilm terwijl ze een hele reeks nieuwe films ontwikkelen. Eén kijker in het bijzonder heeft het op zich genomen om de sterke en zwakke punten van Rey en Jyn te onderzoeken in een poging erachter te komen waarom het publiek zich meer met de een verbindt dan met de ander. Je kunt de onderstaande video bekijken.
Oorspronkelijk gepost op het YouTube-kanaal Lessons from the Screenplay, behandelt het essay onderwerpen als het oude adagium van "tonen, niet vertellen" (dwz visuele verhalen) en hoe een actieve protagonist verschilt van een passieve protagonist. De verteller theoretiseert dat Rey een sterkere hoofdpersoon is, vooral omdat het publiek haar leven geïsoleerd op Jakku te zien krijgt. Hij belicht haar introductie van zes minuten die haar gevoel van eenzaamheid en verschillende ontberingen thuis aantoont. Daarentegen wordt Jyns achtergrondverhaal aan de kijkers verteld door middel van dialoog in expositiescènes, zoals het overzicht van haar strafblad. Het is moeilijker om een band met Jyn te krijgen, omdat bioscoopbezoekers niet de kans krijgen om zich echt in haar in te leven in de eerste act van Rogue One. Nadat ze de ineenstorting van haar familie in de kou open had afgebeeld,de film snijdt onmiddellijk naar Jyn als volwassene, en we worden geïnformeerd over haar achtergrondverhaal door wat mensen zeggen.
Behalve dat het verhaal van Rey vanuit een visueel perspectief aantrekkelijker is, is een ander belangrijk verschil tussen haar en Jyn dat Rey een actieve hoofdrolspeler is - wat betekent dat ze ervoor zorgt dat dingen gebeuren. Door haar acties leren kijkers verschillende eigenschappen over Rey's persoonlijkheid, waardoor ze wordt neergezet als een goedhartige, avontuurlijke aaseter die graag anderen wil helpen. Aan de andere kant laat Jyn dingen met haar gebeuren, waardoor er geen licht op haar karakter valt. Voor de eerste helft van de film is Erso vrij passief, en het is pas in de climax van de derde akte dat Rogue One stoom oppikt en wat voorwaarts momentum genereert. Maar in het onevenwichtige begin (dat wordt bekritiseerd omdat het te ingewikkeld is), leren kijkers niet veel over Jyn door haar acties, waardoor alles minder boeiend wordt.
Hoewel het essay de karakterisering van Rey lijkt te verkiezen boven die van Jyn, wijst het nog steeds op gebreken in beide films en biedt het een eerlijk commentaar. Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat de boog van Rey relatief zwak is, omdat de leugen die ze gelooft haar nooit tegenhoudt. En hoewel de video een kritiek biedt op enkele van de grotere problemen van Rogue One, slaat de verteller de spin-off niet in, of beweert hij dat het een slechte film is. Hij eindigt met te zeggen dat de twee de fans veel hoop hebben gegeven voor de toekomst van Star Wars op film, dankzij de visie van Kathleen Kennedy en de verhaalgroep. Dit is gewoon een fascinerende analyse van de twee werken - die, zoals gezegd, verschillende doelen en doelstellingen hadden. Als eerste deel van een nieuwe trilogie heeft The Force Awakens geprofiteerd van het opzetten van de personages, zodat ze later in de sequels kunnen worden ontwikkeld.Rogue One zou de hoofdcast vermoorden en ging meer over de rebellie en het verbinden van de punten tussen de prequels en A New Hope. Het zijn allebei sterke toevoegingen aan de canon.
Star Wars: The Force Awakens en Rogue One: A Star Wars Story zijn beide beschikbaar op Blu-ray.