Ondanks dat het momenteel 21% op Rotten Tomatoes zit (inclusief een minder dan stralende recensie van onze eigen Ben Kendrick), was Resident Evil: Afterlife afgelopen weekend nummer één aan de kassa en heeft er al een vervolg op komst. Wat zegt dit over ons en videogamefilms? Zijn we als volk zo wanhopig om onze dierbare videogames vertaald te zien naar het witte doek dat we bereid zijn vreselijke recensies en jaren van filmisch misbruik te negeren voor een vierde portie pijn en lijden? Het antwoord is blijkbaar ja.
Natuurlijk verdienen videogamefilms soms geld, maar er is nooit een videogamefilm geweest die zowel financieel succesvol als kritisch succesvol was en populair onder de fans. Heck, ik kan me niet eens een enkele videogamefilm herinneren die ofwel A) kritisch succesvol was of B) overweldigend populair was bij fans, en Hollywood heeft deze dingen de afgelopen twee decennia gemaakt.
Een van de vele problemen is naar mijn mening dat filmstudio's games blijven aanpassen die zelf veel te sterk worden beïnvloed door films. Mortal Kombat was gewoon Enter the Dragon met magie. Resident Evil was gewoon Night of the Living Dead met meer wapens. Doom was gewoon Aliens zonder een enkel moment van spanning. En Prince of Persia was gewoon Aladdin met blanken.
De volgende top tien lijst bevat de videogames die in films zouden moeten worden verwerkt, juist omdat ze zo uniek zijn. Niet alleen als videogames of films, maar als verhalen, als concepten, als volledig ontwikkelde werelden en als stilistische uitdrukkingen. Bepaalde games zijn van de lijst gelaten vanwege het feit dat ze al in ontwikkeling zijn (bijvoorbeeld Mass Effect en World of Warcraft), terwijl andere werden stopgezet vanwege hun sterke afhankelijkheid van filmreferenties en / of cinematica (Grand Theft Auto, Uncharted en Metal Gear Solid, om er maar een paar te noemen). Dat, en er waren maar tien slots.
Bekijk onze lijst met tien unieke videogames die geweldige films kunnen zijn:
-
10. de langste reis
httpv: //www.youtube.com/watch? v = PASz6DzD0Iw
Funcom's The Longest Journey was een redelijk succesvol point-and-click-avonturenspel dat onmiddellijk uitkwam in de nasleep van de zogenaamde "dood" van avonturenspellen. Hierin bestuur je April Ryan, een kunststudent die leeft in de futuristische, high-tech wereld van Stark, die dromen heeft over een fantasierijk genaamd Arcadia vol draken en zeemeerminnen en monsters en meer. Of
zijn het dromen?
Uiteindelijk komt April erachter dat ze een shifter is - een wezen dat kan doorkruisen tussen de twee werelden die bekend staan als Stark en Arcadia. Stark, een wereld doordrenkt van wetenschap en technologie. Arcadia, een wereld doordrenkt van magie en wonderen. Of ze het nu leuk vindt of niet, het is de taak van April om de balans tussen deze twee werelden te herstellen voordat het te laat is.
The Longest Journey combineert de beste delen van zowel science-fiction als high-fantasy, en daarom zouden twee drastisch verschillende filmmakers nodig zijn om het te realiseren. Denk eerst aan James Cameron - de koning van de sci-fi. Ten tweede, denk aan Guillermo del Toro - hoewel hij (nog) niet bepaald de 'koning' van de fantasie is, is hij er echt heel goed in. Deze twee gerenommeerde filmmakers werken al samen aan At the Mountains of Madness, dus waarom zou je The Longest Journey niet in hun vrije tijd aanpakken?
Stel je nu Zooey Deschanel voor als April Ryan en het enige dat nodig is om deze film van de grond te krijgen, is de filmmakers ervan te overtuigen dat het de moeite waard is om te doen. Moet niet te moeilijk zijn.
-
9. Angsteffect
httpv: //www.youtube.com/watch? v = vV8i8I0UvoQ
Eidos 'Fear Effect is een survival-horrorspel in de trant van Resident Evil en, in mindere mate, Silent Hill. Qua gameplay probeerde het geen grenzen te verleggen (tenzij geweldig zijn een grens is) - repareer niet wat niet kapot is, denk ik? Wat het wel deed, was een echt griezelig, sfeervol en interessant verhaal verzinnen - een combinatie van de fantasy-, horror- en sci-fi-genres - met geweldige personages en een ongeëvenaarde visuele flair.
In de niet al te verre toekomst bestuur je drie huursoldaten - Hana, Glas en Deke - op jacht naar de weggelopen dochter van het hoofd van de Chinese Triade (of zoiets). Je bent er niet per se op uit om haar te redden; u wilt haar gewoon vinden zodat u uw beloning of, indien nodig, uw losgeld kunt innen. Voordat je het weet, bevinden Hana en haar huursoldaten zich midden in een oud Chinees horrorverhaal, met haakhandige demonen, papieren monsters en groene zombies in overvloed.
Op een gegeven moment wilde de snode Uwe Boll de verfilming van dit vergeten juweeltje van een game regisseren, tot mijn grote ergernis. (Wat niet veel zegt - op een gegeven moment dreigde Boll elke bestaande videogame aan te passen.) Gelukkig kwam zo'n gruweldaad nooit tot bloei, waardoor het spel wijd open bleef voor een regisseur die echt weet wat hij of zij doet.
Voor mijn geld zou Sam Raimi perfect geschikt zijn om de regeerperiode op zich te nemen. Hij is de meester van zeer gestileerde horrorfilms en ik zou graag zijn kijk op de Chinese folklore zien met een cyberpunk-achtergrond. Gooi Maggie Q. als Hana, Bruce Campbell als Glas en Hugo Weaving als Deke, en Fear Effect, de film is goed om te beginnen - zolang de filmmakers er niet de gevreesde PG-13-rating op geven.
-
8. Chrono Trigger
httpv: //www.youtube.com/watch? v = hOmgIZZuI68
Squaresoft's Chrono Trigger is waarschijnlijk de beroemdste RPG-game van het bedrijf na Final Fantasy. In feite is het eigenlijk een Final Fantasy-game … maar met tijdreizen! Dat klinkt misschien alsof ik sarcastisch ben en daarom het spel bespot, maar ik verzeker je dat niets minder waar is.
Nadat een waanzinnig experiment verkeerd is gegaan, reizen Chrono en zijn vrienden (een keiharde prinses, een neurotische wetenschapsnerd, een gevoelige robot en een zwaardzwaaiende kikker) door de tijd naar de prehistorie, de middeleeuwen, de post-apocalyptische toekomst, en anders-wanneer. Epische avonturen, willekeurige gevechten en een level-up volgen.
Stel je een Chrono Trigger voor, geanimeerd door Pixar - en meer specifiek geregisseerd door Brad Byrd (The Incredibles). Sinds het vinden van Nemo is Pixar voortdurend vertakt in termen van onderwerp. Met The Incredibles bedekten ze superhelden; met Wall-E behandelden ze de toekomst, robots, zwaarlijvigheid en opwarming van de aarde; met Up bedekten ze de ouderen; momenteel helpen ze met Andrew Stantons aanpassing van de klassieker John Carter van Mars en in de nabije toekomst kunnen ze een Marvel-stripboek aanpassen. Ik zeg alleen maar: kan een videogame te ver achterlopen?
-
Ga door naar meer unieke games die geweldige films kunnen zijn …
1 2 3