The Apparition is een zeldzaam voorbeeld van mislukking van het filmmaken dat zo compleet is dat het zijn publiek op bijna alle mogelijke manieren zal verergeren.
In The Apparition werkt Twilight Saga-ster Ashley Greene samen met Gossip Girl / Captain America-ster Sebastian Stan als het jonge stel Kelly en Ben, die verhuizen naar een nieuw huis in een buitenwijk dat eigendom is van Kelly's ouders. Een nacht lang lijkt alles in huis perfect, totdat deuren op mysterieuze wijze vanzelf opengaan, meubels vanzelf gaan bewegen en in bepaalde kamers willekeurig een ziekelijke, pokdalige schimmel begint te verschijnen.
Kelly is meteen in paniek en klaar om te vluchten, maar bezwaren van Ben en de angst voor ouderlijke teleurstelling zetten haar ertoe aan om in het spookhuis te blijven. Naarmate de paranormale gebeurtenissen echter in ernst toenemen, begint Kelly geheimen uit het verleden van Ben te onthullen die wijzen op een gruwelijke realiteit: het is niet het huis dat spookt, maar zij.
The Apparition is de speelfilmdebuut van schrijver / regisseur Todd Lincoln, en cinematografisch gezien is het een mislukking op elk niveau. Het scenario is onuitstaanbaar slecht, boordevol horrorfilmcliches, hilarisch slechte personagebeslissingen en motivaties, met een dialoog die zo alledaags en uitgehakt is dat je elke vreselijke zin kunt uitroepen voordat een personage het onvermijdelijk hardop uitspreekt. De richting is amateuristisch omslachtig, met shots, kadrering en hoeken die vaak afleidend raar zijn of gewoon ronduit verkeerd. De montage is net zo onhandig, blijft op bepaalde momenten te lang hangen zonder resultaat - of omgekeerd, het publiek zo abrupt en ruw van de ene scène / omstandigheid naar de andere springen dat het cartoonachtig grappig is.Zelfs de soundtrack klopt niet - een vreemde mix van ingehouden techno-trance beats en de gebruikelijke onheilspellende horrorfilm-percussie - vaak zo slecht gesynchroniseerd met de visuele component dat het je meteen uit de film slaat.
Hoop niet op enige hulp van de mooie jonge leads, aangezien Greene en Stan door de tienerhoofden de meest ongemakkelijke en dode schermchemie hebben die ik in een tijdje heb gezien. De eerste twintig minuten van The Apparition zijn voldoende om vast te stellen dat deze film DOA wordt - en niet alleen vanwege zijn spookachtige antagonist. Kelly en Ben zijn nooit een overtuigend stel, wat betekent dat het later, als ze zo enthousiast zijn over het redden van elkaar, het moeilijk is voor het publiek om te zien of ze de nacht überhaupt wel of niet doorkomen (sommige mensen bidden mogelijk zelfs dat ze dat niet doen, opdat de film niet voortsleept).
Harry Potter-aluin Tom Felton verschijnt in de sloppenwijk als een mysterieus persoon uit het verleden van Ben, die over gespecialiseerde wetenschappelijke spookkennis beschikt. Felton heeft echt talent en slaagt erin om zich met oprechte overtuiging in de rol van "Patrick" te storten. Helaas voor Felton doet de manier waarop het verhaal met zijn personage omgaat (met name de onnodig langgerekte inleiding) onmiddellijk afbreuk aan de doeltreffendheid ervan, terwijl de dialoog die Felton wordt aangereikt (een verbijsterende mengeling van wetenschap en bovennatuurlijke geektechno-gebabbel) de uitvoering volledig verdiept.. In feite zijn de onthullingen en verhalende uiteenzettingen van Patrick zowat diepgaand in de hele film; we krijgen eigenlijk een mix van Paranormal Activity, The Grudge en Ghostbusters - alleen iets veel,veel dommer dan al die films (en met uitzondering van de laatste, dat zegt echt iets).
Als laatste belediging: The Apparition is weer een ander geval van filmmarketing met lokaas en switch, met trailers en advertenties die niet alleen elk sappig of eng stukje van de film onthullen (inclusief het einde), maar ze geven ook een volledig verkeerde voorstelling van zaken. Als je geïntrigeerd was door de hele slogan "Once you believe, you die", laat je niet voor de gek houden: het heeft weinig (tot niets) te maken met de plot van de eigenlijke film.
The Apparition is een zeldzaam voorbeeld van mislukking van het filmmaken dat zo compleet is dat het zijn publiek op bijna alle mogelijke manieren zal verergeren. Het is niet kitscherig genoeg om 'zo slecht dat het leuk is' leuk te zijn; de enige reden waarom het een halve ster krijgt, is te wijten aan de een of twee gevallen waarin Lincoln op een enigszins creatieve manier een griezelige of zenuwslopende spookangst kan ensceneren. Maar een of twee (halverwege) succesvolle ideeën maken geen goede horrorfilm - zeker niet als we die momenten al in de trailer zagen.
The Apparition speelt nu in theaters, maar denk lang en hard na voordat je de ticketprijs betaalt (of de film ooit ziet). Het heeft de classificatie PG-13 voor terreur / beangstigende beelden en enige sensualiteit.
(SPOILER ALERT: bekijk de trailer hieronder en je hebt de hele film gezien.)