'USS Callister' is het hoogtepunt van de nieuwe Black Mirror-afleveringen van seizoen 4, maar niet omdat het een geweldige parodie is op Star Trek en ster Jesse Plemons een sterke riff doet op William Shattner's James T. Kirk. In plaats daarvan is het omdat de aflevering het script meerdere keren op zijn eigen uitgangspunt omdraait, totdat het het script begint om te draaien naar het gebruikelijke Black Mirror-formaat, waarbij het wordt omgedraaid en uitgebreid wat kijkers van de serie gewend zijn.
Misschien wel een van de meest ambitieuze afleveringen van Charlie Brooker's technofobe nachtmerrie, 'USS Callister' is een genre-mash-up die deels Star Trek, deels Galaxy Quest en deels thriller is. Het duurt langer dan de gebruikelijke aflevering, ongeveer 76 minuten in totaal, maar in tegenstelling tot de meeste extra lange afleveringen van televisie, rechtvaardigt het meestal de verlengde looptijd door eerst een enigszins traditioneel Black Mirror-achtig verhaal op te zetten over Plemons 'Robert Daly, een sociaal onhandig technisch genie dat niet wordt gewaardeerd en niet wordt gerespecteerd bij het revolutionaire virtual reality-bedrijf dat hij samen met het personage van Jimmi Simpson mede-oprichtte. Het verhaal suggereert aanvankelijk een vertrouwde verkenning van de verslavende aard van videogames en technologie, en hoe beide vaak het gevoel kunnen hebben dat ze iets echts en geruststellends bieden dan wat er in de echte wereld beschikbaar is.Dat is allemaal goed en wel voor een Black Mirror-aflevering; het is zo ongeveer wat we gewend zijn van de serie en zijn vaak repetitieve, ietwat scheldende verhaallijnen. Maar net als je denkt te weten waar de aflevering naartoe gaat, gaat het dapper ergens onverwachts heen en levert het een potentieel nieuw sjabloon op voor een serie waarvan de formule een beetje muf begint te voelen.
'USS Callister', mede geschreven door Brooker en William Bridges, wordt in de loop van de looptijd zoveel verschillende dingen dat het gemakkelijk de beste van het nieuwe stel wordt. Plemons 'Daly is niet de trieste drone die hij eerst lijkt te zijn, en ook niet de stille nerd, geobsedeerd door een gezonde en kuise sci-fi televisieserie genaamd Space Fleet. Na een korte introductie wordt al snel onthuld dat hij een megalomaan monster is dat digitale klonen van zijn collega's vastzat in een aangepaste versie van het spel Infinity, dat hij hielp creëren. De vangst is echter dat de digitale klonen eigenlijk bewuste code zijn, zich volledig bewust van de persoon die ze vroeger aan de buitenkant waren en vastzitten in een oneindige martelkamer. Simpsons personage beschrijft het als een 'Bubbeluniversum geregeerd door een klootzakgod'. " De kicker, echter,is wanneer Nanette Cole van Cristin Milioti op het werk arriveert en al snel een voorwerp van genegenheid voor Daly wordt. Hij veegt griezelig haar DNA en presto, er is een kopie van Nanette in zijn privé-bubbeluniversum.
Van daaruit wordt de aflevering een wilde mash-up die soms een thriller is, soms een ontsnapping uit de gevangenis / overval en soms een verrassend effectief ruimteavontuur. Maar binnen dat alles slaagt 'USS Callister' er ook in om de serie het vereiste commentaar te veroorloven, dit keer op zaken als de gekrenkte man (wiens eigen gevoel van recht hem ervan overtuigt dat hij het slachtoffer is), het steeds kleiner wordende idee van privacy (tegelijk punt, Milioti's personage chanteert zichzelf door te dreigen naaktfoto's online vrij te geven), machtsdynamiek op een giftige werkplek en de enorme invloed die technologiebedrijven hebben op het dagelijks leven van mensen.
In tegenstelling tot andere afleveringen van de serie en zelfs die van seizoen 4, stopt 'Callister' niet bij zijn draai of, zoals vaker het geval is met Black Mirror, bij de weergave van technologie die mis is gegaan. In plaats daarvan ontwikkelt het zich tot een meer volledig gerealiseerde wereld en scenario waarin de beladen relatie van de personages met technologie dieper wordt onderzocht, wat niet alleen de horror vergroot, maar ook de personages zelf in staat stelt ons te verrassen en de aflevering enkele echt te introduceren. grappige momenten die veel verder gaan dan het nemen van een prik in Star Trek. De seksloosheid aan de oppervlakte van de virtuele collega's van de Daly is niet alleen een grappige grap of de kans voor Nanette om de beste lijn van de aflevering te brengen;het geeft ook extra inzicht in het karakter van Daly dat zenuwslopend is door zijn obsessie met niet alleen een relikwie uit een vervlogen tijdperk van populaire cultuur, maar ook de achterhaalde sociale normen van dat tijdperk. Het resultaat is dus een meerlagig sci-fi-verhaal dat veel meer afhankelijk is van de complexiteit van zijn menselijke karakters dan van de fantastische technologie die zijn plot voedt.
Uiteindelijk is 'USS Callister' de zeldzame Black Mirror-aflevering waarin het geheel groter is dan de som der delen. In plaats van een nieuwe lezing te worden over de gevaren van technologie en een online leven, draait het script nog een laatste keer om om daadwerkelijk een solide eerbetoon te worden aan Star Trek, een waar de plot een veelvoud aan directe en indirecte voorstellingen bevat die kunnen worden vastgehouden verschillende betekenissen voor verschillende kijkers. Maar wat misschien het meest indrukwekkend is aan 'Callister', is de bereidheid om buiten de typische Black Mirror-box te stappen, en om te laten zien hoe de serie kan blijven groeien en uitbreiden voorbij het bekende sombere cynisme en 'gotcha!' momenten die zo vaak de individuele afleveringen van de show markeren. Puur structureel gezien is 'USS Callister' een opvallende aflevering. Het is grappig en spannend;maar wat nog belangrijker is, het opent een hele nieuwe wereld van mogelijkheden voor de serie die de formule ten goede verandert.
Volgende: 2017-2018 Winter TV Premiere Dates: nieuwe en terugkerende shows om te bekijken
Black Mirror seizoen 4 streamt momenteel in zijn geheel op Netflix.