Willem Dafoe is niet de stem van Tars Tarkas, in de sci-fi actioneer John Carter. Willem Dafoe is Tars Tarkas. Toen een verslaggever onlangs aan Dafoe vroeg hoe hij het leuk vond om de leider van het buitenaardse krijgersras bekend als de Tharks uit te spreken, antwoordde de acteur: "Voiced schmoiced! Dat deed ik! Ik zat op stelten midden in de woestijn!"
Dafoe heeft met deze film inderdaad een aantal ongewone vaardigheden toegevoegd aan zijn toch al indrukwekkende cv. Om de torenhoge buitenaardse jager te portretteren, droeg Dafoe stelten, een pak voor het vangen van prestaties en leerde hij een nieuwe (volledig fictieve) taal.
De doorgewinterde acteur sprak over zijn tijd op de stelten en wat hem ertoe aanzette om deel uit te maken van deze epische hervertelling van de klassieke "Barsoom" romanserie van auteur Edgar Rice Burroughs tijdens het persevenement voor John Carter in Arizona. (Lees ons interview met de filmster Taylor Kitsch HIER.)
John Carter volgt het titulaire personage, een veteraan uit de burgeroorlog, op een reis naar Barsoom (Mars), waar hij een door oorlog verwoeste planeet aantreft. Tijdens zijn verblijf daar raakt hij bevriend met Tars Tarkas, de leider van een hard ras die op zoek is naar het voordeel tegen hun vijanden. Tars Tarkas gelooft dat hij precies dat heeft ontdekt in de vorm van John Carter.
Dafoe had met regisseur Andrew Stanton gewerkt aan het geliefde geanimeerde visverhaal Finding Nemo, dus toen Stanton hem benaderde met dit, zijn live-action debuut, had Dafoe "geen aarzeling".
"Ik was daar. Ik was blij daarheen te gaan. Ik bedoel, ik kende de 'John Carter'-verhalen niet, de romans. Ik wist gewoon dat het groot zou worden. En ik vind het heel leuk om met Andrew te werken. Het is net een spel. Het is net als heen en weer, heen en weer. Hij vertelt je wat hij nodig heeft. Hij buigt. Hij is goed in het benaderen van dingen vanuit alle verschillende hoeken. Ik denk dat het deels komt doordat ik bij Pixar heb gewerkt met dit enorme respect voor het proces en voor onderzoek bij de ontwikkeling van dingen, dat wanneer je aankomt, het loont."
(caption align = "aligncenter" caption = "Willem Dafoe en Andrew Stanton op de set van 'John Carter'") (/ caption)
Stanton was een levenslange fan van de Burroughs-serie en zijn enthousiasme voor het project werd aanstekelijk voor velen die aan boord werden gebracht.
"Het is altijd goed om op een passieproject van een slimme jongen te zitten. En toen begon hij me ontwerpen van de personages en van de ruimtes te laten zien. Ik dacht" Dit is cool. Ik heb dit niet gedaan. " Ik dacht 'wauw, deze jongens zien er echt uit als krijgers'. En de slagtanden. Het was erg gaaf omdat de lichten op het vangpak de slagtanden ruimtelijk simuleerden."
"Het andere leuke is dat, hoewel motion-capture motion-capture is, alles voortdurend verandert en het steeds verder ontwikkeld wordt. En in deze film had Andrew een echte toewijding om de scènes te realiseren zonder snelkoppelingen. We speelden de scènes eigenlijk, niet alleen om de animators informatie te geven, we hebben eerst het verhaal gemaakt, weet je wat ik bedoel? Deze scènes zijn niet gemaakt in een computer. Ze waren gezoet, ze zijn veranderd in de computer, maar de scènes zijn gemaakt in een heel concreet, praktische manier, in de woestijn, met sommige mensen op stelten en sommige mensen die een meter onder de grond rennen."
Hoewel hij een buitenaardse vorm heeft, heeft Tars Tarkas menselijke emoties, wat een van de lessen van het verhaal is en de reden dat we ons kunnen verhouden tot het personage. Dafoe's toewijding was voor authenticiteit en zijn bedoeling en hoop was dat de menselijkheid van zijn personage door zou schijnen - hoewel het fysiek en visueel werd gefilterd door computeranimatie.
"Er zijn bepaalde parallellen tussen Tars Tarkas en John Carter, omdat ze allebei van geen gevoel naar gevoel gaan. John Carter begint als erg misantropisch en een beetje afgesneden, en hij wil er niet bij betrokken raken. Hij is een klassieke onwillige held. Tars Tarkas heeft iets soortgelijks waar hij al deze tegenstrijdige emoties over zijn volk heeft.
Wat belangrijk voor me was, was zijn spijt dat ze vulgair zijn geworden. Ze waren vies geworden. Ze hadden hun cultuur verloren. Maar hij zat in deze dubbele binding, want om zijn macht te behouden, moet hij sterk zijn. En hij kan geen enkele blijk van emotie hebben. Maar hij heeft het gevoel dat ze de verkeerde kant op gaan. Dus er waren veel thema's waar ik me mee kon identificeren en ik kon erachter komen die me genoeg gaven om aan te wakkeren hoe ik me voelde over John Carter en hoe ik die scènes zou spelen."
Je kunt de vrucht van Dafoe's arbeid zien wanneer John Carter vandaag in theaters opent.
Volg mij op twitter @JrothC