Disney's nieuwe geanimeerde avontuur, Moana, was vorige week in de bioscopen te zien voor lovende recensies en een geweldige show aan de kassa. Het succes van die film, naast de grote hit Frozen in 2013 en de ongelooflijke Zootopia eerder dit jaar, verwelkomen fans een nieuwe Disney-renaissance. The House of Mouse heeft zijn spel de afgelopen jaren zeker verbeterd, na een reeks matte films zoals Bolt, Brother Bear en Home On The Range. Het is fenomenaal om te zien hoe Disney opnieuw contact maakt met de magie die het zo'n groot deel van onze kindertijd maakte, en we hopen dat deze tweede renaissance een aantal nieuwe klassiekers voortbrengt die kunnen wedijveren met Beauty And The Beast, The Lion King en The Little Mermaid.
Het is echter belangrijk om niet naar de backcatalogus van Disney te kijken met een nostalgische bril. Hoewel er een aantal werkelijk ongelooflijke films in de Disney-kluis zijn, zijn er ook nogal wat personages die de tand des tijds niet doorstaan. Hoewel sommige of op hun eigen manier geweldig zijn - of op zijn minst acceptabel in hun eigen tijd - zouden veel grote geanimeerde personages nu niet meer dezelfde soort liefde en toewijding krijgen als in hun hoogtijdagen. Van te perfecte prinsessen tot onderontwikkelde prinsen en verouderde popcultuurreferenties, we lopen door vijftien leden van de Disney-familie die in 2017 gewoon niet zouden werken.
15 Sneeuwwitje (Sneeuwwitje en de zeven dwergen)
Er zijn veel redenen om van Sneeuwwitje en de zeven dwergen te houden. Het was de film die de animatiefuncties van Disney lanceerde. Het is absoluut mooi, vooral voor de tijd waarin het is gemaakt. Het leverde de wereld een aantal van de meest pakkende melodieën op die de mensheid kent, en bewees dat een geanimeerd sprookje geld kon opleveren.
Maar het verhaal van Sneeuwwitje is tegenwoordig verre van kindvriendelijk. Ze is gewoon een beetje te 'perfect'
toen 'perfect' een ander woord was voor 'hersenloze onderdanige huisvrouw'. Zoals veel van de vroege prinsessen, accepteert Sneeuwwitje de vreselijke behandeling van haar stiefmoeder eenvoudigweg met goede moed, en wanneer ze zichzelf verdwaalt in het bos, is ze volkomen slappe en doodsbang. Van bomen. Haar hele personage lijkt te zijn gebouwd op een voorliefde voor koken, schoonmaken en giechelen, en ze doet het allemaal met een soort moederlijke bazigheid die gewoon irritant is. Als klap op de vuurpijl heeft ze een extreem gedateerd accent dat destijds populair was voor uitzendingen, maar tegenwoordig meer dan een beetje raspend is.
14 Prins Ferdinand (Sneeuwwitje en de zeven dwergen)
De hoofdrolspeler van Sneeuwwitje is zo mogelijk nog minder aantrekkelijk dan de prinses zelf. Haar belangrijkste persoonlijkheidskenmerken worden misschien gedomineerd door een brandend verlangen om het huishouden te doen, maar ze heeft er tenminste een paar. Prins Ferdinand heeft niet eens een naam in de film (de naam 'Ferdinand' komt van een prijsuitreiking waar deze bijnaam tussen die van Sneeuwwitje en de Dwergen stond).
Ferdinand is jammerlijk onderontwikkeld, komt maar twee keer voor in de film en heeft bijna geen regels. Hij duikt aan het begin op om verliefd te worden op Sneeuw, zingt voor haar terwijl ze in een put zingt, en verschijnt aan het einde weer om haar wakker te maken met een kus. Dat is het. Dat is zijn hele verhaal en persoonlijkheid - hij is een prins die zingt. Tegenwoordig willen kinderen iets meer van hun helden dan een degelijke set pijpen en een fluwelen cape, die onze naamloze prins in het stof achterlaat.
13 Bambi (Bambi)
Een andere vroege Disney-release, Bambi, heeft een duidelijk ander gevoel dan veel van de andere Disney-verhalen, omdat het een 'ecologisch' verhaal is van de cirkel van het leven en de seizoenen van de natuur, in plaats van een klassiek sprookjesformaat te volgen. Dit alleen is misschien genoeg om het tegenwoordig minder interessant te maken voor kinderen die de voorkeur geven aan meer personage-gedreven magische avonturen - Bambi is een heel eenvoudig, op de setting gericht verhaal dat voor een groot deel afhankelijk is van de schoonheid van het buitenleven.
Bovendien is het karakter van Bambi een beetje te naïef. Hoe schattig hij ook is, er is niets van het soort sass of vermogen dat modernere personages hebben. In plaats daarvan valt Bambi veel naar beneden, staart met grote ogen naar de wereld (nou ja, hij is tenslotte een schatje), en maakt leuke fouten zoals een stinkdier een bloem noemen. De animatie is nog steeds verbluffend, en het is een verrassend goede rewatch als volwassene, maar dit is misschien een beetje te traag, met een te simplistische hoofdrolspeler, om echt een beroep te doen op de jongere generatie.
12 Zonnebloem (Fantasia)
Een andere Disney-klassieker die niet bij het gebruikelijke sprookjesformaat blijft, is Fantasia. Deze viering van klassieke muziek is een absoluut ongelooflijke manier om kinderen aan het denken te zetten over de verhalende magie van geluid, maar er zijn een paar elementen en personages die inmiddels absoluut verouderd zijn.
De bekendste hiervan is de kleine zwarte slavin die een beetje een rol speelt in de verder zo mooie centaurscene. Op de pastorale symfonie van Beethoven zien we centauren en gevleugelde paarden dartelen in een prachtige, op fantasie geïnspireerde natuuromgeving. Wat we niet langer zien (omdat het uit latere versies werd gesneden) is een 'pickaninny' slavin genaamd Sunflower die bestond om tegemoet te komen aan de mooie witte centaur-dames. Kinderen zouden vandaag erkennen dat dit een pijnlijk ongepast stereotype is (we hopen!), En we zijn heel blij dat de scène is weggesneden, waardoor alleen blije cupido overblijft om de manen en staarten van de dames te vlechten.
11 Princess Aurora (Sleeping Beauty)
Een andere vroege prinses die lijdt aan een ernstig gebrek aan persoonlijkheid is de mooie Aurora (of Briar Rose, als je dat liever hebt). De vervloekte prinses uit Doornroosje doet niets anders dan gracieus glimlachen, zingen en dansen. Ze heeft een beetje meer pit dan Sneeuwwitje, in die zin dat ze eigenlijk schuurt tegen de beperkingen die haar feeënmoeders haar opleggen, maar we weten niet echt waarom ze ongelukkig is met haar gebrek aan vrijheid. Wat wil ze in plaats daarvan doen? Ren het bos in om met dieren om te gaan en verliefd te worden, zo lijkt het.
Daarover gesproken, dit is weer een vroege Disney-prinses die verliefd wordt (en trouwt) met een man uitsluitend op basis van zijn zangstem, wat meer dan een beetje frustrerend is. Kinderen zijn misschien ook iets minder dan onder de indruk van een vrouw die haar verantwoordelijkheid, familie en een leven als prinses wil afwijzen ter wille van een jongen die ze ooit heeft ontmoet - hoewel ze misschien ook wat sympathieker zijn voor ogenblikkelijke verliefdheden dan volwassenen tijdens een rewatch!
10 Prince Charming (Assepoester)
Meer frustrerende royalty komt in de vorm van Prince Charming (later onthuld dat hij Henri heette, omdat hij, net als Prins Ferdinand, niet eens genoemd wordt in zijn filmoptreden). Net als de andere vroege Disney-prinsen, is Henri niet verder ontwikkeld dan 'generieke knappe prins', maar het is niet alleen dat wat hem gedateerd en frustrerend maakt. Elk kind dat vandaag naar Assepoester kijkt, zou stomverbaasd zijn over het schijnbare onvermogen van de prins om zich het gezicht van de vrouw van wie hij houdt te herinneren.
Het is duidelijk dat het glazen muiltje een belangrijk onderdeel is van het Assepoester-verhaal, maar er zou zoveel verwarring en tijd worden bespaard als de prins gewoon zelf langs de huizen zou gaan, of alle in aanmerking komende vrouwen terug zou roepen naar het kasteel voor een opstelling. Dit vaak besproken plot-gat draagt alleen maar bij aan het algehele gebrek aan ontwikkeling van dit personage en maakt kinderen gek - Cinders zelf is een beetje interessanter en verdient meer dan een man die zich niet kan herinneren hoe ze eruit ziet!
9 The Siamese Cats (Lady and the Tramp)
Opgezet als de schurken van het stuk (samen met hun verfoeilijke en honden-hatende eigenaar), waren dit paar vuile katachtigen nooit bijzonder geliefd. Deze kwaadaardige intriganten slagen erin om Lady gemuilkorfd te krijgen, ook al probeerde ze alleen de familievissen te redden, en we zouden ze moeten haten. Ze werden echter geaccepteerd als schurken, ondanks dat ze pijnlijk racistisch waren, met schuine ogen en duidelijke Aziatische stijlfiguren die nauwelijks waren vermomd door bont en vier poten.
Net als sommige van de andere cultureel ongepaste personages op deze lijst, zouden deze harige slechteriken duidelijk onaanvaardbaar zijn voor moderne kijkers, vooral voor degenen die zelf Aziatisch zijn. Disney heeft een lange weg afgelegd sinds 1955 (toen Lady And The Tramp werd uitgebracht), met films als Moana die de mythologie van andere culturen demonstreren in plaats van ze te demoniseren, en kinderen zijn zich tegenwoordig veel meer bewust van problemen met racistische stijlfiguren. In een verder geweldige dierenanimatie hebben die katten de tand des tijds gewoon niet doorstaan.
8 Lady (Lady and the Tramp)
De katten zijn niet het enige probleem met de cast van Lady And The Tramp; Lady zelf is niet langer de sympathieke pup die ze was in de jaren '50. Beschut, verwend en naïef vertegenwoordigde Lady alle 'brave meisjes' van die tijd. Nu komt ze echter gewoon over als een beetje een domme snob. Ze is jong, dat is waar, maar ze is ook ongelooflijk hulpeloos en als gevolg daarvan wordt haar hoofd bijna letterlijk afgebeten door een krokodil. In plaats van vertederend te zijn, is dit gewoon een beetje frustrerend (en verschrikkelijk als rolmodel voor vrouwen, hoewel dat niet ter zake doet).
Ze is ook erg arrogant en snobistisch, vooral tegenover de lieve zwerver die Tramp is. Ze is beschermd en opgevoed in luxe, en ze komt meer als een snotaap dan als een heldin over in een modernere context - vooral in vergelijking met de steeds sterkere en onafhankelijkere vrouwen in recentere Disney-films, van wie velen echte ontberingen hebben overwonnen. Sorry dame, je bent gewoon een beetje te verwend.
7 Copper (The Fox and the Hound)
Er is nog een probleem met Lady And The Tramp dat zich uitstrekt tot de meeste andere hondenfilms uit de vroege Disney-jaren, maar het is niet precies met de personages zelf. Het is hun leefsituatie die de meeste kinderen tegenwoordig niet goed zou zitten, aangezien de meeste honden een groot deel van hun tijd buiten doorbrengen of in een hondenhok slapen. In de jaren '30, '40 en '50 was dat de norm; honden leefden buiten, dus het was geen probleem om ze wakker te laten worden in hun buitenhuis. Tegenwoordig zijn honden echter vaak huisdieren binnenshuis, en het zien van Copper vastgebonden aan een lekkend hondenhok / vat, of Nana die buiten in de sneeuw wordt vastgeketend, lijkt gewoon wreed. Koper kan ook een problematisch karakter zijn voor kinderen in de stad en voorsteden - jachthonden en jagen in het algemeen,is iets dat veel kinderen absoluut gruwelijk zouden vinden (meer dan ze zouden moeten doen).
Koper kan ook een problematisch karakter zijn voor kinderen in de stad en in de voorsteden - jachthonden, en jagen in het algemeen, is iets dat veel kinderen absoluut gruwelijk zouden vinden (meer dan ze zouden moeten doen).
6 Prins Phillip (Doornroosje)
De laatste prins op onze lijst is de enige die daadwerkelijk een naam en een redelijk aantal spreekregels krijgt (evenals gezongen), waardoor hij een van de meer ontwikkelde vroege Disney-prinsen is. Toch is prins Phillip niet echt interessant genoeg om te concurreren met recentere personages. Nadat hij verliefd is geworden op een meisje op basis van haar zang en dans, schiet hij haar te hulp - maar het is niets dat de prins doet dat haar daadwerkelijk heeft gered. In plaats daarvan zijn het de feeën en hun magische zwaard en schild (evenals wat meer directe magie) die de dag redden. Phillip, hoewel iets grappiger en interessanter dan prins Ferdinand en prins Henri, is nog steeds een puur generieke prins op een paard. Hij is gewoon een beetje te simpel, een beetje saai en een beetje te perfect. Kortom,hij is saai en onderontwikkeld - wat hem een perfecte match maakt voor Aurora!
Nadat hij verliefd is geworden op een meisje op basis van haar zang en dans, schiet hij haar te hulp - maar het is niets dat de prins doet dat haar daadwerkelijk heeft gered. In plaats daarvan zijn het de feeën en hun magische zwaard en schild (evenals wat meer directe magie) die de dag redden. Phillip, hoewel iets grappiger en interessanter dan prins Ferdinand en prins Henri, is nog steeds een puur generieke prins op een paard. Hij is gewoon een beetje te simpel, een beetje saai en een beetje te perfect. Kortom, hij is saai en onderontwikkeld - wat hem een perfecte match maakt voor Aurora!
5 Tiger Lily (Peter Pan)
Peter Pan zit vol met personages die niet goed ouder zijn geworden, en sommige die in de eerste plaats niet bijzonder goed begonnen! Moordende zeemeerminnen, ouders met woede-problemen (en geen problemen om hun kinderen helemaal alleen te laten als ze uitgaan) en de onbeduidende jaloersheid van een klein groen elfje komen voor de geest.
Maar een van de meest problematische personages is Tiger Lily. Samen met de rest van de 'Red Indians' (en ja, zo worden ze beschreven), is Tiger Lily absoluut geen geschikte karakterisering van een Indiaans meisje. De rest van haar stam is echter nog meer een probleem, afgebeeld met grappige gezichten, grote neuzen en als lachwekkende karikaturen die altijd vechten, dansen, op drums slaan en hun pijpen roken. Gebroken Engels vervolledigt deze belachelijke hoek van Disney's kijk op het klassieke kinderboek, en het is er een waar kinderen vandaag niet van onder de indruk zijn.
4 Wendy (Peter Pan)
Een andere vrouwelijke personage van Peter Pan die de tand des tijds niet heeft doorstaan, is Wendy (en haar broers zouden ook niet al te populair zijn). Ze staat ver af van de brutale, herkenbare vrouwelijke hoofdrolspelers die kinderen graag zien in moderne Disney-films. In plaats daarvan is Wendy verstandig, voorzichtig en een beetje te bazig en perfect om echt plezierig te zijn. Er is een goede reden dat veel fans de gebrekkige Tinkerbell verkiezen boven dit kleine model van moederlijke deugd.
Wendy is buitengewoon perfect, altijd voorzichtig en meer dan een beetje een spelbreker als het gaat om de spelletjes van de jongens. Over het algemeen is ze gewoon een beetje saai. Recente films zijn gericht op meer gecompliceerde, sympathieke heldinnen, in plaats van de eerdere modellen van perfectie, en we zijn enthousiast over die verandering. Het vervolg uit 2002 op het origineel, Return To Neverland, leverde ons een veel interessantere vrouwelijke hoofdrol op in de vorm van Wendy's dochter, Jane.
3 Jim Crow (Dumbo)
De laatste van de ongelooflijk racistische personages op onze lijst is Jim Crow en zijn kraaienvrienden in Dumbo. Net als Tiger Lily en haar stam van 'Red Indians', belichamen deze kraaien allerlei vreselijke racistische stereotypen, met een speciale focus op 'sounding black'. (Beduidend erger gemaakt door het feit dat de personages allemaal werden ingesproken door blanke acteurs.)
Het is echter niet alleen het openlijk racistische aspect van deze kraaien dat ze onaantrekkelijk zou maken voor de kinderen van vandaag. Het is ook dat ze duidelijk verouderd zijn. De meeste kinderen zouden tegenwoordig niet eens bekend zijn met het soort taal dat de kraaien gebruiken, en zouden zeker de verwijzing naar segregatiewetten die in de naam van de leider staan, niet krijgen. Een groep personages die zeer problematisch en zo verouderd is dat ze niet zo logisch zouden zijn? Dat is een niet-zo-winnende combinatie als we er ooit een hebben gezien. De kraaien zijn ook niet het enige probleem in Dumbo, aangezien kinderen waarschijnlijk niet dol zouden zijn op de circuselementen nu dieren in circussen over het algemeen als een vorm van wreedheid worden gezien.
2 The Vultures (The Jungle Book)
Een andere groep geanimeerde vogels die vandaag niet zo logisch zouden zijn, zijn de gieren uit The Jungle Book. The Jungle Book, uitgebracht in 1967, bevatte gieren die aviaire versies zijn van ieders favoriete Liverpudlians: The Beatles. Oorspronkelijk zou de film zelfs de jongens van de band de karakters laten uitspreken, maar hun schema's (en John Lennons beweerde desinteresse) verhinderden dat dit gebeurde.
Hoewel The Beatles nauwelijks een flits in de pan waren, zijn ze nu gedegradeerd naar de werelden van 'klassieke' pop en rock, en hoewel kinderen vandaag de dag waarschijnlijk nog steeds de grote nummers zullen herkennen, zijn ze misschien niet goed thuis in de Fab Four om ze in vogelvorm te herkennen. Het is heel veelzeggend dat dit aaskwartet de recente live-action-bewerking van de film niet heeft gehaald, hoewel bijna elk ander personage de sprong wist te maken. Het is een referentie die vandaag de dag gewoon te verouderd is voor jongere kijkers.
1 Pinokkio (Pinokkio)
Dit klassieke verhaal gaat over wensen die uitkomen - zoals in Disney-films. Pinocchio komt echter met een krachtige boodschap over moraliteit, een die voor kinderen tegenwoordig misschien een beetje moeilijk te verteren is als amusement. De meeste Disney-films bevatten een element van beloning voor goed gedrag (en vice versa); het kwaad vergaat en ware liefde overwint alles. Pinocchio krijgt echter ronduit te horen dat hij alleen een 'echte jongen' zal worden als hij goed, onzelfzuchtig en waarheidsgetrouw is.
De hele film bestaat uit Pinocchio die dingen doet die hij niet zou moeten doen (inclusief optreden op het podium, wat kinderen tegenwoordig moeilijk als iets slechts zouden kunnen beschouwen), gered worden door iemand anders (de Blauwe Fee en Japie Krekel), en dan iets anders doen wat hij niet zou moeten doen. Hij doet het allemaal met een vrolijke naïviteit die eerder vervelend dan empathisch is, en komt over het algemeen over als een middel om een onuitputtelijke boodschap over 'goed gedrag' door de strot van beïnvloedbare kijkers te schuiven. Kinderen zouden er vandaag doorheen kijken en geen geduld hebben met de kleine houten jongen. Telkens wanneer de live-actie van het personage op het grote scherm komt, hopen we dat Disney hem een beetje een facelift zal geven.
---
Welke andere Disney-personages hebben volgens jou de tand des tijds doorstaan? Geluid uit in de reacties!