Ah, de Oscars. Het is de enige keer per jaar dat zelfs de man die dit jaar alleen Rouge One heeft gezien, een mening begint te vormen over wie precies dat kleine gouden beeldje verdient. Waar gaat het over deze specifieke prijsuitreiking die zelfs de meest nuchtere filmliefhebbers verandert in het soort gepassioneerde fan die we doorgaans zien tijdens het trollen van universiteitsvoetbalwedstrijden door hun blootgestelde buik te schilderen met een soort sportpropaganda? Wat het antwoord ook is, het valt niet te ontkennen dat de helft van het plezier van de prijsuitreiking het debat is dat zich ontvouwt op hetzelfde moment dat het zegel van de envelop met de naam van elke winnaar wordt verbroken.
Hoe gemakkelijk het ook is om de absurditeit van de grootsheid van de show te bespotten, er is iets aan het inherente prestige van de Academy Awards dat het onmogelijk maakt om er niet in te verwikkeld raken. Dat is vooral waar als het om Oscar-snubs gaat. Er is niets frustrerender dan te zien hoe een andere verdienstelijke kandidaat volledig genegeerd wordt tijdens de grootste prijsuitreiking van het jaar. Het is onvermijdelijk dat de Oscars van 2017 niet anders zullen zijn. De kans is zelfs groot dat we al een paar namen kunnen voorspellen die niet de nominatie krijgen die ze bij zich hebben.
Hier zijn de 15 Oscar-nominaties die zouden moeten gebeuren (maar niet).
15 Beste documentaire - Weersta niet
Eerlijk gezegd doet de Academie het meestal prima om de beste documentaires van een bepaald jaar te vinden en ervoor te zorgen dat ze de juiste aandacht krijgen. Er zijn niet veel winnaars van de beste documentaire die de bijval niet verdienden. Dat gezegd hebbende, de lijst met potentiële kandidaten van dit jaar is net zo gestapeld als het veld ooit is geweest. Een geweldige documentaire zal de schacht krijgen als er een enige winnaar wordt uitgeroepen en, erger nog, bij sommige documentaires zal hun naam helemaal niet worden genoemd.
Op basis van de resultaten van recente prijsuitreikingen in de branche, begint het te voelen alsof Craig Atkinsons Do Not Resiston een van de afkeurens zal zijn. Deze documentaire over de militarisering van de politie in Amerika is net zo goed gemaakt als op het juiste moment. Als het kenmerk van een goede documentaire het vermogen is om de camera op een bepaald deel van de wereld te richten en de gebeurtenissen het woord te laten voeren, dan is Do Not Resist echt de meest opvallende nieuwkomer in het genre dat dit jaar is uitgebracht.
14 Beste originele scenario - Swiss Army Man
Technisch gezien verwijst het woord origineel in relatie tot de context van deze prijs naar een scenario dat niet is afgeleid van een of ander reeds bestaand materiaal. In voorgaande jaren lijkt de prijs echter het enige deel van de Academy Awards-show te zijn dat echte originaliteit erkent. De prijs is een kans voor filmschrijvers die de mythe willen verdrijven dat er geen originele ideeën meer zijn om een buiging te maken. In die geest zou een nominatie moeten gaan naar het scenario van Daniel Kwan en Daniel Scheinert voor Swiss Army Man.
Swiss Army Man is niet echt een "love it or hate it" -film; het is meer een "Ik haat dat echt of ik denk dat ik dat leuk vond, ook al heb ik geen idee wat er net is gebeurd" -film. Dit verhaal van een gestrande man die een gevonden lijk met een ernstig geval van winderigheid gebruikt als zowel een werktuig als een metgezel, is de definitie van origineel in relatie tot uniekheid. Je weet nooit precies wat je van dit vreemde kleine experiment moet denken, maar je kunt niet ontkennen dat het op zichzelf al briljant is. We betwijfelen of de Academie het genoeg met ons eens zal zijn om er een knikje aan te geven.
13 Best Animated Feature Film - Sausage Party
Je zou kunnen denken dat Sausage Party een behoorlijk domme film is. Schaam u niet als dat het geval is. Het is een heel domme film. Het is een heel domme film over een schijnbaar oppervlakkig concept met bewuste etenswaren die de aard van hun bestaan beginnen te beseffen. In wezen is het een parodie op waar sommige mensen doorgaans aan denken als ze aan Pixar- en Dreamworks-films denken. (Nou, echt, het is een opstootje van geloof en religie, maar je begrijpt wat we bedenken.) Het is allemaal op een waanzinnig profane en aanstootgevende manier uitgevoerd, en hoewel dat misschien niet klinkt als het soort film dat zo'n film verdient. prestigieuze erkenning, je moet je realiseren hoe moeilijk een echte moderne filmparodie werkelijk is.
In een tijd waarin filmparodieën doorgaans bestaan uit snelle vage, vage aanpassingen van populaire filmscènes, herinnert Sausage Party ons eraan dat een effectieve komische spies respect moet hebben voor het bronmateriaal dat het aanvalt. Ja, deze film bevat meer seksuele insinuatiegrappen over hotdogs en broodjes dan waar je een wortel op kunt schudden, maar er zijn een paar behoorlijk indrukwekkende overpeinzingen over het leven en theologie tussen. Het is op de beste manier een Pixar-film met een R-rating.
12 beste vrouwelijke bijrol - Kirsten Dunst (Midnight Special)
Terwijl Stranger Things dit jaar de meeste aandacht trok van fans die dol zijn op teruggooi naar het tijdperk van de sciencefictionfilms uit de jaren 80, is de Midnight Special van regisseur Jeff Nichols misschien wel de grootste nieuwkomer van 2016 in dat specifieke subgenre. Waar Stranger Things het beste functioneerde als een nostalgische reis naar weleer, is Midnight Special een meer substantiële poging om bij te dragen aan het genre met iets dat zowel aangenaam vertrouwd als verfrissend modern aanvoelt. Het is een briljant werk dat namen oproept als Close Encounters of the Third Kind en ET, maar nooit afgeleid voelt.
Een van de vele schokkende kwaliteiten is de prestatie van Kirsten Dunst. Hoewel iedereen die het indie-werk van Dunst heeft gezien, zal weten dat ze meer is dan die meid die Mary Jane Watson speelde, de manier waarop ze het personage van Sarah Tomlin (een moeder herenigd met haar zoon onder bizarre omstandigheden) in zo'n korte tijd zo volledig ontwikkelt. is echt een wonder. Het is een moeilijke rol die ze gedenkwaardig maakt door pure wilskracht.
11 beste vrouwelijke bijrol - Molly Shannon (Ordinary People)
Het is moeilijk om Molly Shannon te zien als iets anders dan een van de over-the-top personages die ze ooit op SNL heeft geportretteerd. Hoewel dramatische wendingen van komische acteurs zeker niet buiten de norm vallen, vertoonde Shannon zelden eigenschappen die typisch suggereren dat ze een echt krachtige dramatische uitvoering in zich had. Terwijl Other People, het verhaal van een schrijver die naar huis terugkeert om tijd door te brengen met zijn stervende moeder, een kick in de buik is op basis van het onderwerp alleen, is het de uitvoering van Molly Shannon als de stervende matriarch die het zo speciaal maakt.
Het is echt verbazingwekkend hoe Shannon in staat is om haar komische achtergrond te gebruiken als basis voor zo'n tragisch personage. Ze vertrouwt tijdens de film vaak op donkere humor als een coping-mechanisme en creëert daarbij een van de meest accurate karakters van dit ontwerp in de moderne filmgeschiedenis. Helaas leken Other People nooit de beloningen te hebben gekregen die het verdient.
10 Beste Mannelijke Bijrol - Patrick Stewart (Green Room)
Green Room is een van die films waar je naar moet kijken zonder enige verwachting of voorkennis. Als je een van de meest opwindende films van het jaar nog niet hebt gezien, stop dan hier en corrigeer dit onmiddellijk. Voor degenen die het hebben gezien, je weet dat Green Room een film is die draait om escalatie. Dingen ontwikkelen zich in een angstaanjagend tempo waardoor je geen tijd hebt om je aan te passen. Wat er daarna ook gebeurt, de enige verrassing waar mensen niet over kunnen stoppen, is hoe goed een slechterik Patrick Stewart is.
De oneindig beminnelijke Stewart had het kwaad kunnen grommen om zijn gemene wegen in Green Room over te komen, maar in plaats daarvan koos hij ervoor om een wonderbaarlijk ingetogen opzichter te spelen die angstaanjagend de controle heeft over een zeer slechte situatie. In een film waarin je wanhopig op zoek bent naar een zekere mate van gezond verstand, is het maar al te gemakkelijk om aangetrokken te worden tot de magnetische Stewart, ondanks het feit dat zijn kwaadaardige bedoelingen de som van alle angsten van het publiek omvatten. Het is niet helemaal duidelijk waarom hij dit awardseizoen niet meer nominaties heeft ontvangen.
9 Beste Mannelijke Bijrol - John Goodman (10 Cloverfield Lane)
10 Cloverfield Lane is een van de grootste slachtoffers van slecht beheerde marketing in de recente geschiedenis. Oorspronkelijk groen licht gekregen als een project genaamd The Cellar, veranderde het lot van de film tijdens de ontwikkeling toen iemand zich realiseerde dat de film bepaalde spirituele overeenkomsten deelde met JJ Abrams 'Cloverfield. Degenen die terecht vonden dat Cloverfield geen vervolg nodig had, meden de film. Degenen die een gokje waagden aan het project werden beloond met een wonderbaarlijk subtiele sci-fi horrorfilm waarin paranoia en claustrofobie uitkwamen. Ze kregen ook de kans om te genieten van een van John Goodmans beste uitvoeringen in jaren.
Goodman is niet het enige hoogtepunt van de film, maar het is onmogelijk je voor te stellen dat deze film zo goed werkt als zonder dat Goodman de gekste man ter wereld is of zijn laatste echte overlevende, op basis van jouw interpretatie van de procedure. Dit is typisch het soort dynamische showcase waar de Academy Awards dol op zouden zijn, maar het lijkt erop dat het genre en het dubieuze einde van 10 Cloverfield Lane Goodman ervan zouden kunnen weerhouden om wat welverdiende Oscar-buzz te ontvangen.
8 Beste actrice - Sasha Lane (American Honey)
Het verhaal van hoe Sasha Lane de hoofdrol speelde in American Honey is een van die 'alleen in Hollywood'-verhalen waarvan de meeste mensen aannamen dat ze in de moderne tijd nooit zouden gebeuren. Terwijl ze aan het feesten was op een strand in Florida, werd de 19-jarige benaderd door filmmaker Andrea Arnold en gevraagd om op het laatste moment te dienen als vervanging voor haar hoofdrolspeelster in een aanstaande film. Lane accepteerde het bizarre aanbod ondanks geen enkele acteerervaring. We horen regisseurs vaak praten over de oprechtheid die ongetrainde acteurs in een film brengen, maar we hebben bijna nooit gezien dat een nieuwkomer elke scène zo volledig domineerde als Lane in deze film.
American Honey is het soort gecompliceerde roadmovie over een down and out generatie die de jaren 60 definieerde. Als Lane overkomt als de ultieme zwerver zonder doel of zonder behoefte, komt dat omdat dat zo ongeveer haar leven was voordat ze de rol op zich nam. Het valt te betwijfelen of ze onder de gegeven omstandigheden zo'n prestigieuze nominatie zal verdienen, maar ze verdient er zeker een.
7 Beste actrice - Sally Field (Hallo, mijn naam is Doris)
Hallo, My Name is Doris is niet een film die je vanaf het begin vastpakt. Het is het soort film waar je terloops langs zou kunnen scrollen tijdens het bekijken van entertainmentopties tijdens de vlucht. De hoek van de film had de meeslepende uitvoering van Sally Field moeten zijn, maar het is moeilijk om echt alles wat ze in deze film doet te laten zien zonder in spoilergerelateerde gebieden te duiken. Laten we, om zoiets te vermijden, zeggen dat Field's weergave van het soort eigenzinnige personage dat je misschien tegenkomt als onderdeel van een comedy-ensemble op de werkplek uiteindelijk iets groters wordt.
Zelfs als je het personage van Field gewoon ziet als een oudere vrouw die wanhopig op zoek is naar een jongere man, is het moeilijk om de oprechtheid die ze in de rol brengt niet te waarderen. Dat is niet het type personage dat typisch dient als de ster van een semi-grote film en hoewel de rol uiteindelijk veel meer wordt dan dat, mag het vermogen van Field om de rol zo boeiend te maken, niet ondergewaardeerd blijven. Helaas komt het waarschijnlijk dat het prijzenseizoen komt.
6 Beste acteur - Adam Driver (Paterson)
Als je het gevoel hebt dat de jonge Adam Driver momenteel geniet van het soort carrière-hot streak dat maar af en toe voorkomt, dan is dat omdat hij dat is. Degenen die het vroege werk van Driver zagen, herkenden dat de acteur barstte van het talent, maar het leek alsof hij wachtte om die ene geweldige rol of dat ene geweldige project te vinden dat hem over de top zette. Hij heeft onlangs verschillende van dergelijke kansen genoten, maar degene die dit jaar het meest opviel, is eigenlijk degene die de minste publiciteit lijkt te krijgen.
In Paterson speelt Driver een dichter die zijn dagen doorbrengt als buschauffeur. Het alledaagse genie is een personage dat we keer op keer in films hebben gezien, maar Driver slaagt erin de rol op te frissen door een ingetogen kinderlijke kwaliteit toe te voegen. Zijn karakter is niet boos op de wereld en wacht niet op zijn pauze; hij is een onzekere kunstenaar die geen oogcontact kan maken als hij geprezen wordt. Bestuurder is hier gewoon geweldig.
5 Beste acteur - Taron Egerton (Eddie The Eagle)
Feelgoodsportfilms vallen over het algemeen in een van de twee categorieën. Ze zijn ofwel "Dit is het sappigste dat ik buiten die suikeresdoorn heb gezien in de tuin van mijn kinderjaren" slecht, of "Ik huil niet, ik huil" goed. Eddie the Eagle trekt naar de laatste categorie, wat verrassend is als je bedenkt hoe hammy de film is. Het enige dat het een echte feel-good tranentrekker maakt, is de uitvoering van Taron Egerton.
Egerton verdwijnt volledig in de rol van Eddie "The Eagle" Edwards, een echte atleet wiens droom om aan de Olympische Spelen deel te nemen veel groter is dan zijn werkelijke capaciteiten. Egertons vermogen om je aan het lachen te maken blijkt zijn grootste troef te zijn, omdat het het veel moeilijker maakt om de pijn van elke tegenslag die zijn karakter moet doorstaan, te verdragen. Zeg wat je wilt over de kwaliteit van het schrijven van de film of de soms hokige aard van de procedure (artistieke stoten die deze film waarschijnlijk van de radar van de Academie zullen houden), maar het is onmogelijk te ontkennen dat Egertons optreden zo gemakkelijk je hart en voelt u zich onoverwinnelijk.
4 Beste Regisseur - Mel Gibson (Hacksaw Ridge)
Laten we, zonder het vuur helemaal opnieuw aan te wakkeren, herhalen dat Mel Gibson enkele jaren geleden in ernstige problemen raakte die er schijnbaar voor zorgden dat hij voor altijd op de zwarte lijst zou komen te staan van belangrijke acteer- en filmmogelijkheden. Dat is misschien veranderd in 2016 toen Gibson formeel zijn WWII-film, Hacksaw Ridge, debuteerde. Het verhaal van de eerste Amerikaanse soldaat die de Medal of Honor ontving zonder een schot te hebben gelost, Hacksaw Ridge is Gibsons eerste regie in tien jaar. Het is het soort hartverscheurende blockbuster dat Gibson nodig had om iedereen eraan te herinneren waarom hij ooit werd beschouwd als een van Amerika's eerste regisseurs.
Het argument tegen het ontvangen van een nominatie voor Gibson voor zijn inspanningen is tweeledig. Het eerste heeft te maken met die eerdere controverse die ervoor zorgt dat Gibson tot op de dag van vandaag in bepaalde kringen een vierletterwoord is. Zijn capriolen maakten veel mensen van streek, en het is moeilijk voor te stellen dat ze allemaal klaar zullen zijn om hem zo gemakkelijk te vergeven tijdens het prijsseizoen. Er is ook de kwestie van de film zelf, het soort aangrijpende theatrale ervaring die niet altijd wordt erkend door de Academie. Toch was Hacksaw Ridge een opmerkelijke prestatie, en ster Andrew Garfield zou niet de enige moeten zijn die er de eer voor krijgt.
3 Beste Regisseur - Shane Black (The Nice Guys)
Het is verleidelijk om The Nice Guys een van de vele labels toe te wijzen wanneer je zijn genialiteit doorgeeft aan iemand die het nog niet heeft gezien. Je kunt het een eerbetoon aan het buddy-cop-genre noemen, wat logisch is gezien de dual-lead-facturering. Je kunt het retro noir noemen, wat weer lijkt te passen bij de tijdsperiode en verhaalstructuur. Er zijn veel manieren om The Nice Guys licht verteerbaar te maken, maar geen van hen vat de schittering samen van deze ingetogen komedie die bijna volledig verstoken is van goedkope lachjes.
Shane Black's grootste regie sinds Kiss Kiss Bang Bang grijpt terug naar zijn werk aan de Lethal Weapon-franchise. Hoewel het voor Black ongetwijfeld verleidelijk was om te vertrouwen op verschillende genreconventies die hij hielp vestigen door zijn bijdragen aan die serie, blijkt The Nice Guys een verfrissend origineel eerbetoon te zijn aan de deugden van een bepaalde stijl van filmmaken die is uitgevallen. van gunst. Dit is een intiem gearrangeerde actiekomedie die vertrouwt op onderliggende intelligentie om zijn publiek te boeien. Het verdient veel meer liefde dan het ooit aan de kassa heeft gekregen, maar we betwijfelen of de Academie de gelegenheid zal aangaan.
2 Beste film - The Witch
Ondanks populaire sentimenten die het tegendeel suggereren, erkent de Academie soms grote bijdragen aan het horrorgenre. Het is alleen dat ze een sombere staat van dienst hebben als het gaat om het goed erkennen dat de doelen van dat genre van filmmaken vaak verschillen van meer traditionele "Oscar-waardige" films. Dit historische horrorvooroordeel maakt deel uit van wat The Witch zo'n controversiële kandidaat maakt voor de beroemdste onderscheiding in het maken van films.
Puur technisch gezien is het onmogelijk om de genialiteit van The Witch te ontkennen. Gedraaid in een stijl die herinneringen oproept aan The Revenant, zal de blik van regisseur Robbert Eggers op een 17e-eeuws gezin geplaagd door krachten die ze niet kunnen bevatten, bijna zeker een nominatie voor cinematografie in de weg staan. Toch voelt het alsof de film zoveel meer verdient. Dit is het zeldzame soort horrorfilm dat is ontworpen om een constant gevoel van angst op te roepen in plaats van een reeks angsten. Het is een personage dat toevallig een bovennatuurlijke kern heeft. De geduldige kijker zinkt gemakkelijk weg in zijn atmosferische web van terreur en intriges.
1 Beste film - Deadpool
Hou op. Overweeg een paar punten voordat je een emotioneel oordeel velt op basis van de suggestie van de kop dat een superheldenfilm met meer onvolwassen humor dan een detentiezaal van een middelbare school moet worden geëerd met zo'n prestigieuze erkenning. Ten eerste erkennen de moderne Academy Awards acht films per jaar waarvan ze denken dat ze zich onderscheiden van de rest. In de afgelopen jaren heeft dat uitgebreide veld een paar marginale kandidaten de kans geboden om een prijs te winnen waar ze in de afgelopen jaren nooit een kans op hadden gehad. Als zodanig is een genomineerde 'genre'-film als Deadpool niet zo uitgesloten als het ooit zou kunnen zijn geweest.
Eerlijk gezegd verdient de film het op dezelfde basis van verdienste die de Academie de afgelopen jaren heeft geïnspireerd om bepaalde nominaties te doen. Deadpool is een bijna perfecte filminterpretatie van een literair personage. Zet alle immateriële activa opzij, en overweeg even die kwaliteit. Deze film is gemaakt door een ongelooflijk gepassioneerde groep getalenteerde individuen die met een heel specifiek doel voor ogen gingen en dit bereikten, ondanks een eindeloze reeks schijnbaar onoverkomelijke obstakels. Natuurlijk, het is een beetje een rebel, maar sinds wanneer haat Hollywood een rebel?
---
Welke opvallende films en artiesten zullen volgens jou onder de radar van de Academie vliegen? Geluid uit in de reacties.