Erfelijk en Midsommar zijn twee films van de nieuwe horrorauteur Ari Aster met totaal verschillende tempostructuren, instellingen en karakterarchetypen. Ze delen echter overeenkomsten in de familieband, de gevolgen van psychologisch trauma en de impact van psychische aandoeningen. Erfelijk is gericht op een meer mainstream publiek, met een terreur die duister, verontrustend en subversief is, terwijl Midsommar een meer artistieke omweg is, met een angst die ironisch genoeg in het zonlicht baadt en die zijn tijd kost.
Erfelijk is een familieaangelegenheid, waarbij de nadruk ligt op de familie Graham en haar afdaling in waanzin na een reeks tragedies, terwijl Midsommar zich concentreert op een groep universiteitsjongeren die het Scandinavische dorp Horga en zijn verontrustende heidense rituelen verkennen. Aster ontwerpt horrorfilms om zowel de arthouse-fan als de informele kijker te plezieren, dus beide zijn attent, meeslepend en rijk aan details. Maar is er een echt superieur? Hieronder vind je 5 dingen die Midsommar beter doet, en 5 die Erfelijk doet.
10 MIDSOMMAR: GORE
Midsommar, met zijn ritualistisch sadisme en grafisch geweld, verslaat Erfelijk in de categorie bloedig, vooral omdat de bloederige aspecten van die film strategisch waren geplaatst in plaats van langdurig. Midsommar neemt de tijd met zijn geweld en draait de camera niet weg op momenten dat er meer dubbelzinnigheid zou zijn ontstaan.
Of het nu gaat om het tonen van echte close-ups van ingevallen hoofden, of wat er gebeurt met een vast voorwerp dat door het zachte, feilbare vlees van een mens gaat, het geniet van zijn bloedige vertoningen met kracht en smaak die te vinden is in de meest doorweekte slashers.
9 ERFENIS: GEZINSDYNAMIEK
Alleen al op basis van de titel gaat de film over dingen die van de ene generatie op de andere zijn doorgegeven. In dit geval kan alleen wat wordt doorgegeven letterlijk (geestesziekte) of ingebeeld (een bovennatuurlijke vloek) zijn. Omdat het gezin centraal staat in de film, moet de gezinsdynamiek het middelpunt zijn waarrond alle andere gebeurtenissen plaatsvinden.
De gezinsdynamiek is rauw, lelijk en authentiek, met veel passieve agressie, gekwetste gevoelens en onrust in echte gezinnen. Midsommar heeft een familiedynamiek, in die zin dat de gemeente Harga als één grote "gelukkige" familie is, maar het concept is abstract, niet visceraal.
8 MIDSOMMAR: PAGAN RITUALS
Er kwamen heidense rituelen voor in zowel Hereditary als Midsommar, zij het in zeer verschillende mate. Erfelijk richt zich op het huiselijk leven en interpersoonlijke relaties lang voordat veel van het aspect van heidens ritueel wordt ontdekt. Wanneer het wordt onthuld, voelt het toegevoegd aan en los van de rest van de film.
Midsommar maakt van heidense rituelen zijn hele uitgangspunt en stelt ze als zodanig in staat om ze op een zinvolle manier uitgebreider te onderzoeken als ze betrekking hebben op het verhaal, niet vanwege de schokwaarde aan het einde. Als kijker weet je dat de film ze verkent, zodat je je vrij kunt voelen wat je leert.
7 ERFGOED: ONVOORSPELBAARHEID
Horrorliefhebbers hebben waarschijnlijk veel van de elementen waar beide films al vaker uit putten gezien. Het horrorgenre bouwt voort op de verhalen die eraan voorafgingen, maar het beste ervan verlegt de grenzen van de oerangsten en driften van de mensheid.
Om die reden is Erfelijk minder voorspelbaar dan Midsommar, omdat er veel momenten zijn waarop het verhaal lijkt alsof het de ene richting op gaat en het helemaal andersom. Of het nu is omdat we The Wicker Man allemaal eerder hebben gezien, of omdat het te openlijk is met zijn voorafschaduwing, Midsommar is te voorspelbaar en kijkers zullen de onthullingen waarschijnlijk al raden lang voordat ze verschijnen.
6 MIDSOMMAR: GEESTELIJKE ZIEKTE
Zowel Erfelijke als Midsommar richten zich op psychische aandoeningen, maar op totaal verschillende manieren. In het eerste is het veel verraderlijker, zelfs symbolischer. Is de vloek van het gezin de geestesziekte zelf, of een werkelijke vloek? Waren de gruwelijke gebeurtenissen altijd voorbestemd, of waren ze begonnen omdat het psychologische trauma van een vrouw die worstelde met een psychische aandoening, het kwijtraakte?
Midsommar impliceert niet zoveel als het laat zien, want hoewel in beide films de hoofdrolspelers van de vrouwelijke hoofdrolspelers worstelen met een psychische aandoening, laat Midsommar zien dat het er in verschillende gevallen en om gerechtvaardigde redenen door wordt geteisterd. en maak het menselijk.
5 ERFGOED: DIALOOG
Erfelijk heeft een veel kleinere cast van personages en daarom meer intieme scènes tussen hen in. Eventuele misstappen in het script zouden merkbaar zijn geweest. De dialoog lijkt altijd passend bij de scène, wat soms betekent dat er lange stukken zonder zijn, waardoor wat niet wordt gezegd, het meeste zegt.
In Midsommar komt een deel van de dialoog over als onhandig en misplaatst. De leden van de commune spenderen de helft van hun tijd aan het spreken in het Zweeds, dus dat is te verwaarlozen, maar het zijn de leads, die vaak op een gerepeteerde manier spreken (ondanks duidelijke momenten waarop adrenaline door hen heen stroomt) die je eraan herinneren dat ze hun tekst hebben geoefend.
4 MIDSOMMAR: AANDACHT VOOR DETAIL
Of het nu gaat om het authentiek vastleggen van een tocht met magische paddenstoelen of het minutieus recreëren van runen op een stenen stift, Midsommar besteedt aandacht aan detail in een kunstvorm. Overal waar je kijkt in de film, van het interieur van een van de commune's lodges tot het zorgvuldige borduurwerk van hun ceremoniële gewaden, is er iets om van te genieten.
Erfelijk daarentegen brengt een groot deel van zijn tijd in het donker door, zowel letterlijk als figuurlijk. Het detailniveau is niet op dezelfde antropologische manier en op dezelfde grote schaal gericht. De commune van Midsommar is rijk en volledig gerealiseerd, terwijl de meeste details van Hereditary afkomstig zijn van Annie's miniatuurhuisjes.
3 ERFENIS: SFEER
Erfelijk komt voor in verschillende omgevingen, op verschillende momenten. Hoewel sommige van de beste jump-scares komen met het onderdrukkende begin van de nacht, komen veel van de opvallende momenten in de schemering of midden op een schooldag. Het heeft sfeer en stemming, het meest beïnvloed door belichting en cinematografie.
Omdat Midsommar bijna volledig in het verblindende daglicht is opgenomen, met als doel angstaanjagend te zijn ondanks het gebrek aan schaduwen en donkere plaatsen waar het kwaad op de loer ligt, is het moeilijk om een sfeer te creëren die niets anders is dan steriel en oververzadigd..
2 MIDSOMMAR: GRIEF
Erfelijk begint met het verlies van een geliefde (de moeder van Annie) door de familie Graham, en heel snel daarna het verlies van een andere (haar dochter). Ze behandelt haar verdriet door het te onderdrukken, net als haar aard, maar al heel snel na deze gebeurtenissen trekken andere situaties de aandacht van wat er gebeurt met Annie's rouwproces (of het ontbreken daarvan).
In Midsommar begint de film ook met verlies (Dani verliest zowel haar ouders als zus bij een moord-zelfmoord), en ze brengt de hele tijd door in de Scandinavische film die ermee te maken heeft. Omdat de gemeenschap samen viert en treurt, is het einde van de reeks die Dani in staat stelt om eindelijk al het verdriet dat ze heeft opgebouwd te verdrijven, zowel bevredigend als louterend.
1 ERFGOED: HANDELEN
Erfelijk had sterke prestaties van zijn kleine ensemble-cast, geleid door veteraan horroractrice Toni Colette. Ze blonk uit toen de matriarch haar familie bij elkaar moest houden in de nasleep van verschillende tragedies, nauwelijks in staat om haar gezond verstand in tact te houden terwijl het uit haar voegen barstte. Ze werd gecomplimenteerd door de afgemeten, smeulende aanwezigheid van Gabriel Byrne en haar heimelijke tienerzoon met wilde ogen (Alex Wollf).
Midsommar had een cast van jongvolwassenen die genoegen namen met de rollen die ze kregen, de meesten van hen vertoonden stereotypen van pontificerende academici, geile opportunisten of ruziënde stellen. De rest van de cast, bestaande uit ondersteunende personages uit de heidense commune, is geloofwaardig, zij het een beetje