(Dit is een recensie van Arrow seizoen 4, aflevering 5. Er zullen SPOILERS zijn.)
-
De komst van John Constantine op Arrow is een ietwat lastig ding om vast te pinnen. Is het een cross-over of een gastoptreden? Of is de opname van een ander personage uit de televisiestal van DC meer verwant aan wat zich het hele seizoen in de marge heeft ontwikkeld en geleidelijk een belangrijke drijvende kracht is geworden in het algehele verhaal. Dat wil zeggen, is het optreden van Constantijn hier slechts een eenmalig iets waar het publiek niet te veel in zou moeten lezen, of is het de vonk van iets nieuws, zoals de puntige focus om Sara weer tot leven te brengen en nu de erkenning dat Ray Palmer nog leeft?
Aan de ene kant is 'Haunted', de veelbelovende Constantine-aflevering, een succes, simpelweg omdat de schrijvers het zo gemakkelijk vinden om het personage in de plot te integreren, wat ongeveer net zo eenvoudig is als het omdraaien van een schakelaar. Team Arrow heeft een bovennatuurlijk probleem, wanneer Sara ontsnapt aan de weliswaar minder dan zusterlijke accommodatie die Laurel heeft geboden nadat ze haar nu levende lichaam heeft teruggebracht van Nanda Parbat, en als Oliver er eenmaal van op de hoogte wordt gebracht en van haar moorddadige neigingen, weet hij het. precies wie te bellen. En zomaar, John Constantine is ter plaatse en neemt Laurel en Oliver mee naar een ander vliegtuig om Sara's ziel uit een astrale hot tub te halen voordat het helemaal pruimig wordt.
Het werkt, maar alleen in de zin dat het de eigenlijke klus krijgt om Sara's back-from-the-dead woede-problemen op te lossen. Constantine, hoewel hij een gastplek heeft gekregen in Oliver's flashback op het eiland, evenals in het huidige Star City, is weinig meer dan een fan-service-y plot-apparaat, waardoor hij ongeveer een uur lang op één lijn ligt met Sara. Het is geweldig voor fans om te zien hoe het personage de sprong maakt van NBC naar The CW, en het feit dat het personage die sprong van een dode show naar een levende show kan maken, om te vergemakkelijken wat ogenschijnlijk een opstandingsverhaal is, maakt het extra passend. Maar nu Olivers burgemeesterscampagne in een hogere versnelling komt, ontdekken Lance en Diggle de waarheid over Diggle's broer en Damien Darhk die op de achtergrond op de loer liggen,Constantijn is niet zozeer het middelpunt van het uur als wel een duidelijk middel om een doel te bereiken.
Het hele uur door heeft het nooit het gevoel dat Arrow een greep heeft op Constantijn of geïnteresseerd is in het aanschaffen ervan - hij is slechts een tijdelijke armatuur. Het lijkt veel op toen de Harlem Globetrotters op Scooby Doo zouden verschijnen, of toen Bigfoot de strijd aanging met The Six Million Dollar Man. Dit waren evenementen die ernaar streefden niet meer te zijn dan evenementen. Er is op zich niets mis met gebeurtenissen, maar eerdere pogingen hebben bewezen dat Arrow ze beter kan. En hoewel het optreden van Constantijn een aanhoudend verhaallijnprobleem oplost, wordt niet naar de verhaallijn van Arrow gekeken, maar eerder naar die van Legends of Tomorrow. Constantine geeft Oliver niet eens advies over Damien Darhk, behalve hem te vertellen de stad uit te gaan - hoewel die tatoeage die hij op Olivers buik heeft aangebracht waarschijnlijk van pas zal komen.
Ondanks de rimpelingen van de acties van het personage, voelt het alsof er gewoon te veel graden van scheiding zijn tussen de verschillende threads, en één gebeurtenis in het bijzonder had te groot moeten zijn om te worden overschaduwd door Parker Young die de campagne van Oliver beheert, en toch is het zo. Sara blijft nog wel even hangen, zoveel weet het publiek. En daarom zal er voldoende tijd zijn om de emotionele en psychologische impact te onderzoeken van wat er met haar is gebeurd. 'Haunted' hoeft daar nu niet per se op in te gaan, maar gezien de extreme emoties die door kapitein Lance en, tot op zekere hoogte, Laurel werden getoond, had de aflevering een belangrijker moment nodig tussen de herenigde familie Lance, een dat verder ging dan een knuffel en om de personages gewoon tegen iedereen te laten zeggen: "Oh, Sara doet een dutje",toen ze vroegen hoe het met haar gaat.
Het komt allemaal terug op het idee van wat de doelen van de aflevering zijn, en hoeveel moeite wordt gedaan om die doelen een onderdeel te maken van het eigenlijke verhaal en niet alleen een functie van de plot. Omdat er zoveel plot te plegen is, krijgt één personage in het bijzonder korte metten met de aard van zijn uiterlijk op het scherm. Op elk moment dat hij met Matt Ryan doorbrengt, wordt de kijker er niet alleen scherp van bewust dat Constantine op Arrow is, ze worden zich er ook scherp van bewust hoe bewust Arrow is dat hij Constantine aan heeft. Dat soort bewustzijn kan geweldige momenten opleveren, zoals de pauwenveer - wat een aardige prik was in het voormalige netwerk van het personage - maar die momenten doen niet veel om een verhaal te ondersteunen, laat staan de inzet van Constantijns bestaan in deze wereld. Bovendien zijn dergelijke meta-toespelingen op de televisie-industrie,grappig en misschien toepasselijk (of cynisch) zoals ze in dit geval zijn, alleen maar om te accentueren hoe duidelijk de naden te zien waren in bijna elke scène waarin Ryan verscheen.
Hoewel een grotere focus op Constantine en Sara de voorkeur had gehad, slaagde 'Haunted' er wel in om verschillende belangrijke plots vooruit te helpen en een karakterprobleem te onderstrepen dat wat aandacht nodig had. Ook deze week krijgt Oliver de kans om in zijn glazen huis te zitten en stenen te gooien. Deze keer is het aan Laurel en Thea voor hun aandeel in het liegen tegen hem over 'spa-weekend', wat eigenlijk betekent dat ze een vlucht boeken naar Nanda Parbat om Sara weer tot leven te wekken. Maar deze keer noemt Laurel hem op zijn BS en, verrassend genoeg, neemt Oliver nota - niet alleen met Laurel maar ook met Thea. Deze karakteraanpassing, het idee dat Oliver begrijpt dat hij niet langer een zelfingenomen been heeft om op te staan, onderstreept hoe belangrijk de veranderende krachtdynamiek in Team Arrow is. Oliver maakt misschien nog steeds de meeste schoten,maar nu moet hij ermee omgaan als iemand besluit dat ze liever niet naar hem luisteren.
Arrow slaagt erin om Olivers stap naar emotionele volwassenheid en de drang van het verhaal naar "eenheid" te behandelen als het centrale idee van de aflevering. Het is een beetje onhandig, aangezien dat zijn campagneplatform is (wat, als hij zonder tegenstand draait, is de inzet echt zo hoog?), Maar het werkt vooral gezien de nadruk die wordt gelegd op het genezen van de oude wonden van Team Arrow, en hoeveel personages er met succes uit terugkeren de doden - of van dode tv-shows.
-
Arrow keert volgende woensdag terug met 'Lost Souls' @ 20:00 op The CW. Bekijk hieronder een voorbeeld: