Emma Thompson geeft de brief vrij die ze aan Skydance schreef over waarom ze de animatiefilm Luck verliet vanwege haar zorgen over het werken met John Lasseter. Geluk werd aangekondigd door Skydance Animation in 2017, met Kung Fu Panda 3 co-regisseur Alessandro Carloni aan boord om de productie te leiden. Er is weinig bekend over het project, aangezien een officiële castlijst niet is onthuld, maar Luck zou naar verluidt het verhaal vertellen van twee organisaties - die veel geluk en pech hebben - die strijd om in het geheim het dagelijks leven van mensen te beïnvloeden. Er werd echter ten minste één origineel castlid openbaar gemaakt toen werd gemeld dat Emma Thompson Luck verliet vanwege zorgen over het werken met John Lasseter, het nieuwe hoofd van Skydance Animation.
De voormalige chief creative officer van Pixar, Lasseter, verliet Pixar en moederbedrijf Disney eind 2018 na een verlof dat eind 2017 begon. Het verlof begon na de publicatie van een verhaal dat het gordijn over zijn seksuele wangedrag en de frat house-achtige werkomgeving die hij koesterde. De leidinggevende werd beschuldigd van ongepast gedrag, waaronder "kussen, grijpen, opmerkingen maken over fysieke eigenschappen". Lasseter nam verlof toen het verhaal werd gepubliceerd, erkende niet-gespecificeerde "misstappen" van zijn kant, en verliet later het bedrijf volledig. Hij werd eerder dit jaar aangenomen door Skydance, en Thompson vertrok kort daarna uit Luck.
De LA Times meldt dat Thompson het proces begon om Luck te verlaten zodra de aanwerving van Lasseter was aangekondigd, en zich officieel terugtrok uit het project op 20 januari. Drie dagen later stuurde Thompson een brief naar het management van Skydance waarin ze haar zorgen over het aannemen en melden van Lasseter uiteenzette. vragen over wat het werkelijk betekent voor de werknemers van het bedrijf. In de dagen na de aanwerving van Lasseter, stuurde David Ellison, Chief Executive van Skydance Media, een e-mail naar het personeel waarin hij onthulde dat het contract van Lasseter ongepast, onprofessioneel gedrag verbood, en belegde gemeentehuisvergaderingen binnen het bedrijf om problemen weg te nemen. The Times publiceerde de volledige brief van Thompson, die hieronder te lezen is.
Zoals je weet, heb ik me teruggetrokken uit de productie van "Luck" - onder regie van de zeer geweldige Alessandro Carloni. Het voelt heel vreemd voor mij dat u en uw bedrijf zouden overwegen iemand in dienst te nemen met het patroon van wangedrag van de heer Lasseter, gezien het huidige klimaat waarin redelijkerwijs kan worden verwacht dat mensen met het soort macht waarover u beschikt, op het bord zullen stappen.
Ik realiseer me dat de situatie - waarbij veel mensen betrokken zijn - ingewikkeld is. Dit zijn echter de vragen die ik zou willen stellen:
- Als een man al decennia lang vrouwen ongepast aanraakt, waarom zou een vrouw dan voor hem willen werken als de enige reden waarom hij ze nu niet ongepast aanraakt, is dat er in zijn contract staat dat hij zich 'professioneel' moet gedragen?
- Als een man ervoor heeft gezorgd dat vrouwen in zijn bedrijven zich decennialang ondergewaardeerd en niet gerespecteerd voelen, waarom zouden de vrouwen in zijn nieuwe bedrijf dan denken dat enig respect dat hij hen toont iets anders is dan een handeling die hij moet uitvoeren door zijn coach, zijn therapeut en zijn werkovereenkomst? De boodschap lijkt te zijn: “Ik leer respect voor vrouwen te voelen, dus heb alsjeblieft geduld terwijl ik eraan werk. Het is niet makkelijk."
- Er is veel gezegd over het geven van een "tweede kans" aan John Lasseter. Maar hij krijgt vermoedelijk miljoenen dollars betaald om die tweede kans te krijgen. Hoeveel geld worden de medewerkers van Skydance betaald om hem die tweede kans te GEVEN?
- Als John Lasseter zijn eigen bedrijf was begonnen, had elke medewerker de mogelijkheid gekregen om te kiezen of hij hem een tweede kans zou geven. Maar alle Skydance-medewerkers die hem geen tweede kans willen geven, moeten blijven en zich ongemakkelijk voelen of hun baan verliezen. Zou het niet John Lasseter moeten zijn die ZIJN baan moet verliezen als de werknemers hem geen tweede kans willen geven?
- Skydance heeft onthuld dat geen enkele vrouw schikkingen heeft ontvangen van Pixar of Disney als gevolg van intimidatie door John Lasseter. Maar gelet op al het misbruik dat vrouwen wordt aangedaan die naar voren zijn gekomen om beschuldigingen te uiten tegen machtige mannen, denken we dan echt dat geen schikking betekent dat er geen sprake was van pesterijen of een vijandige werkomgeving? Moeten we ons geruststellen dat vrouwen die vinden dat hun carrière ontspoord is door voor Lasseter te werken, GEEN geld ontvangen?
Ik hoop dat deze vragen de mate van mijn ongemak begrijpelijk maken. Ik heb er spijt van dat ik weg moet stappen omdat ik zo veel van Alessandro hou en vind dat hij een ongelooflijk creatieve regisseur is. Maar ik kan alleen doen wat goed voelt tijdens deze moeilijke overgangstijden en collectieve bewustwording.
Ik ben me er terdege van bewust dat het eeuwenlange recht op vrouwenlichamen, of ze dat nu leuk vinden of niet, niet van de ene op de andere dag zal veranderen. Of over een jaar. Maar ik ben me er ook van bewust dat als mensen die zich hebben uitgesproken - zoals ik - dit soort standpunt niet innemen, het zeer onwaarschijnlijk is dat de dingen zullen veranderen in zoiets als het tempo dat nodig is om de generatie van mijn dochter te beschermen.
Met vriendelijke groet, Emma Thompson
Zoals Thompson in haar brief aangeeft, is ze een groot voorstander geweest van de Time's Up-beweging die werd gelanceerd in de nasleep van de beschuldigingen van seksueel wangedrag tegen Harvey Weinstein en de trending #MeToo. Thompson maakte vanaf het begin deel uit van TIME'S UP Now, maar is al jaren een uitgesproken pleitbezorger voor gelijkheid in Hollywood. Als zodanig is het geen verrassing dat Thompson Luck zou verlaten vanwege bezorgdheid over het aannemen van Lasseter, en haar brief legt duidelijk uit waarom ze vond dat ze het project met een goed geweten moest verlaten.
Het is natuurlijk onduidelijk hoeveel feitelijke veranderingen er in Hollywood zijn aangebracht sinds dat eerste Weinstein-verhaal uitkwam. Zoals Thompson opmerkt, kan verandering traag zijn en kan het bepaalde moeilijke beslissingen vergen - zoals het verlaten van een project dat behalve Lasseter ook veel mensen raakt - om het soort echte verandering tot stand te brengen waar Time's Up om vraagt. Maar met advocaten als Thompson die de weg banen voor verandering en de macht gebruiken die ze hebben om die verandering door te voeren, zou Hollywood mogelijk een meer gelijkwaardige, veilige ruimte voor iedereen kunnen worden.