Lady Dynamite, een Netflix-komedie die vorige week in première ging, lijkt sterk op tientallen door komieken geleide, semi-autobiografische sitcoms. Shows zoals Seinfeld, Louie, Curb Your Enthusiasm en zelfs een andere Netflix-komedie, Master of None, werken allemaal vanuit het uitgangspunt van het aanpassen van de echte ervaringen van hun sterren en stand-up in een fictief en vaak hilarisch leven.
Dit is precies hoe Lady Dynamite het leven van haar ster, komiek Maria Bamford, benadert. De serie verkent drie verschillende periodes in Maria's leven, waarbij wordt ingespeeld op wat er grappig is aan de situatie, of het nu gaat om een auditie, een eerste date of de ergste depressies. Maar in tegenstelling tot eerdere sitcoms met komieken, gebruikt Lady Dynamite evenzeer de absurditeit van shows als Arrested Development en in mindere mate South Park, wat niet zo verwonderlijk is gezien Mitch Hurowitz van Arrested en frequente Trey Park en Matt Stone-medewerker, Pam Brady zijn de makers. En het is in deze bereidheid om buiten de typische sitcom-box te werken dat Lady Dynamite schittert, het diep persoonlijke trouwen met situaties die ronduit surrealistisch zijn.
Lady Dynamite verkent drie periodes van Maria's leven - het verleden, waarin Maria op zoek is naar Hollywood-succes ten koste van haar eigen welzijn, en haar manie ombuigt tot een lucratief optreden als commercieel woordvoerder van een grote superstore; Duluth, waar ze met haar ouders naar huis is verhuisd, wordt Maria behandeld voor suïcidale depressie; and the Present, waar Maria haar rugzak naar Los Angeles verhuist en langzaam haar opties in zowel werk als liefde begint te verkennen. En nogmaals, niets over die opzet spreekt over hoe grappig de serie echt is, door gebruik te maken van de eigenzinnige energie en lichamelijkheid van de ster, waardoor elk mogelijk scenario wordt veranderd in een zij-splitsende scène.
Hoewel slechts 12 afleveringen lang zijn, is Lady Dynamite een serie die er enorm van profiteert door ernaar te kijken in een binge, waardoor elk vreemd hoofdstuk in een ander kan overvloeien. De chronologie is soms een beetje verwarrend, met alleen de Duluth-periode die echt verschilt van de andere twee in zijn grijsblauwe tinten en meer afstandelijke uitvoering van Bamford. Maar zelfs tijdens haar twee verschillende stints in Hollywood, kan Bamford twee versies van zichzelf channelen - een die graag wil behagen, een bundel zenuwen die daadwerkelijk kan exploderen onder de druk van haar ontluikende carrière en sociale verplichtingen, de andere een zelfverzekerder maar nog steeds erg angstig vrouw probeert zichzelf te herstellen temidden van haar eigen onzekerheden. In de finale 'Enter the Super Grisham',deze gelijktijdige tijdlijnen komen samen om uit te leggen hoe Maria na de inzinking in zowel het ziekenhuis als terug in Hollywood terechtkwam.
Lady Dynamite houdt nooit op in de eerste plaats een komedie te zijn, zelfs niet wanneer ze zich onderdompelt in de persoonlijke diepten van Bamfords psychische aandoening. In die scènes in Duluth waar Maria op haar laagste niveau is, komen de grappen niet om haar leed voor de gek te houden, maar eerder om de mensen om haar heen en hun onvermogen om Maria's depressie als een echte ziekte te beschouwen. Het zijn de dwazen, niet Maria. In het verleden speelt Maria echter heel erg de dwaas, iemand die door de drie overdreven opdringerige en agressieve Karen Grishams (haar talentenagent, haar makelaar en haar levenscoach) is gedwongen haar gezond verstand op te offeren voor een baan.
Dit leidt tot een ronduit hallucinerende ineenstorting in de finale waar Maria zich (vermoedelijk) voorstelt dat de drie Karens zich samenvoegen tot één proefkonijn - de Super Grisham - die Maria aanspoort haar toespraak te gebruiken tijdens een checklist-evenement om het bedrijf en zijn praktijken te hekelen. Door precies dat te doen, probeert Mark McGrath van Sugar Ray, de beroemdheid van het evenement, Maria bij de microfoon weg te begeleiden wanneer ze de zanger slaat, waardoor hij de rolstoelgebonden Checklist CEO van het podium slaat en hem doodt. Dit is het moment van haar volledige ineenstorting, degene die haar terug naar huis stuurt en een serieuze behandeling ondergaat. Maar op Lady Dynamite is de scène niet somber, het is eerder triomfantelijk in hoe Maria het zich voorstelt, met McGrath die verandert in een gigantisch suikerklontjesmonster dat ze vecht terwijl ze zelf in latex gekleed wordt,gemaskerde held rechtstreeks uit een Japanse superheldenshow (denk aan Power Rangers).
Surrealisme is hoe Lady Dynamite in staat is om geestesziekte op een luchtige maar nooit glibberige manier te bespreken. De ziekte en de effecten ervan op Maria zijn ernstig, maar hoe de show ervoor kiest om manische episodes te presenteren, kan echt bizar zijn, en het aan het publiek overlaten om erachter te komen wat echt is en wat niet. En nergens is dit duidelijker dan in hoe Maria omgaat met haar mops: Blossom, Blueberry en Bert. Naarmate de serie vordert, worden Maria's mopsjes belangrijker, dienen ze als vertrouwelingen en geven ze advies - iets dat alleen mogelijk is omdat ze praten.
Maria denkt tenminste dat ze dat kunnen, maar nog vreemder en moeilijker uit te leggen is hoe anderen ook met haar mops praten. In Duluth keert Blossom terug uit de dood en serenades aan Maria in een dierenasiel; we kunnen gemakkelijk aannemen dat alleen Maria dit ziet, maar wanneer Bert in het heden de deur opneemt en (met een Duits accent, niet minder) praat met Maria's nieuwe vriend, Scott, is het onduidelijk wat er werkelijk aan de hand is. Nooit de absurditeit in twijfel trekken is wat de sleutel is in deze momenten, meer gericht op wat deze surrealistische scènes vertegenwoordigen. En in het geval van de mopshonden is het de cruciale rol die ze spelen in niet alleen Maria's leven, maar ook in haar herstel, zoals zowat elke huisdiereneigenaar kan beamen.
Lady Dynamite is niet bang om dingen raar te maken, om haar heldin in totaal belachelijke situaties te brengen en de dingen zo onwaarschijnlijk mogelijk te laten spelen. Er is humor, er is hart, maar bovenal is er een openhartigheid in het afbeelden van psychische aandoeningen als een normaal onderdeel van elk leven.
Lady Dynamite seizoen 1 is nu beschikbaar om te streamen op Netflix.