Toen seizoen 1 van FX's Legion ten einde liep, sloot het in geruime tijd een van de meest opwindende en creatieve series voor stripboektelevisie af. De X-Men-aangrenzende serie was op zijn zachtst gezegd een stijlvolle onderneming, een showcase voor het groeiende merk van excentrieke verhalen van maker Noah Hawley dat op de een of andere manier de oorsprong van het stripboek wist te omarmen en het tegelijkertijd op afstand hield met een aantal verwarrende verhalen. en provocerende beelden.
De seizoensfinale was een ander verhaal. 'Chapter 8' wierp meer dan één knipoog naar de Marvel-manier om dingen te doen, misschien het meest expliciet door een mid-creditscène toe te voegen die plaagde waar het verhaal naartoe ging in seizoen 2. Net als Legion's hoofdrolspeler David Haller, was de creditscène van twee geesten - beide dienen een functie die fans zijn gaan verwachten van de filmische inspanningen van zowel Marvel als DC, en ze waren net zo vreemd en verwarrend als de serie gedurende het grootste deel van het eerste seizoen. Maar hoewel de serie blijk heeft gegeven van een goed begrip van de Marvel-formule, kan het House of Ideas veel leren van Legion, vooral op de televisieafdeling.
Dit is wat Marvel TV kan wegnemen uit seizoen 1 van Legion:
Kortere seizoenen
Afgezien van het gecoproduceerde Legion, hebben alle tv-eigendommen van Marvel één ding gemeen: hun seizoenen zijn te lang. Agenten van SHIELD, Daredevil, Jessica Jones, Luke Cage en, meest recentelijk, Iron Fist hebben allemaal last van het aantal afleveringen dat op verschillende manieren van invloed is op het verhaal van het seizoen. De Netflix-serie van Marvel zou allemaal een of twee afleveringen (of zes) kunnen verliezen in een poging om een beknopter verhaal te vertellen en de vloek te vermijden van wat wordt aangeduid als 'streaming drift' - of wanneer een serie bedoeld was om te binge-watchen zakt merkbaar in het midden.
Hoewel het aantal afleveringen hoger is, is SHIELD misschien minder gevoelig voor de middenseizoenafwijking van zijn streaming-tegenhangers, omdat het zich van week tot week afspeelt en in staat is om zijn creatieve batterijen te corrigeren en op te laden door op pauze twee of meerdere keren per seizoen. Bovendien behandelt SHIELD de meeste afleveringen nog steeds als afleveringen in plaats van segmenten in een 13-uur durende film. De uitloper van de Avengers is niet immuun voor doelloze omzwervingen, maar vult bijna het dubbele van de tijd, aangezien de Netflix-buren meer vulmiddel en minder moordenaar betekenen, een probleem dat de serie heeft geprobeerd te verzachten door het seizoen op te splitsen in 'pods', wat resulteert in een reeks kortere, meer gerichte verhaallijnen, zoals Ghost Rider, LMD's en nu het Framework.
Marvel nadert twee van de aankomende series, The Defenders en Inhumans, door ze kortere seizoenen te geven, maar het is niet noodzakelijk een reactie op de manier waarop hun andere series slepen; het is dat beide bedoeld zijn als miniserie-evenementen, die opvallen door hun omvangrijke casts en producties die, vermoedelijk, het bijbehorende budget hebben. Toch is het een stap in de goede richting dat Marvel Television, ABC en Netflix erkennen dat deze projecten geen one-size-fits-all-aanpak hoeven te zijn, iets dat in toekomstige seizoenen van Daredevil, Jessica Jones, et al. Zou kunnen worden onderzocht.
Wat interessant is, is dat Legion niet immuun is voor de bovengenoemde problemen. Met een redelijke acht afleveringen, had seizoen 1 nog steeds problemen met het tempo en zou het baat hebben gehad bij het laten vallen van een uur of misschien zelfs twee ('Hoofdstuk 6' zou gemakkelijk kunnen worden opgeheven met weinig tot geen invloed op het algehele verhaal). Dat maakt de recente verklaring van Hawley dat seizoen 2 naar 10 afleveringen zal springen, reden tot enige bezorgdheid. Hoewel met slechts een hint van wat er in seizoen 2 gaat komen, en de belofte van Jemaine Clement en Aubrey Plaza op een roadtrip, kan Legion merken dat hij die twee uur goed gebruikt.
Laat het eruit zien als een stripboek
Legion maakte niet alleen goed met zijn mix van hallucinerende beelden, stijlvolle kostuums en briljante decorontwerp, het deed dit op een manier die goed was met hoe die elementen samenkwamen om een verhaal te vertellen. De serie heeft misschien veel ontkend van wat een stripboekfilm of televisieserie zichzelf als zodanig definieert, maar de obsessieve overweging van beelden van de ene scène naar de andere maakte Legion het dichtst bij een live-action stripboek sinds Ang Lee's Hulk.
De serie maakt goed gebruik van zijn opzettelijke en unieke esthetiek, maar het is weliswaar niet geschikt voor elke show, en het leent zich ook niet voor het gruizige street-level ontwerp van Marvel's Netflix-serie of de luchtiger beelden van zoiets als Agents of SHIELD Maar het bewijst wel een punt over Marvel's tv-shows (en zijn speelfilms): de gedeelde kleurenpaletten, camerahoeken en filmtechnieken maken ze meestal niet van elkaar te onderscheiden. Hoewel dit een doel dient in termen van het creëren van een universum dat zich verbonden voelt en waardoor personages naadloos van de ene film of show naar de volgende kunnen stromen, beperkt het het verhaal binnen een strikte reeks grenzen die het potentieel voor creatievere verhalen beperken.
Vergelijk de twee meest recente televisieaanbiedingen in verband met Marvel, Legion en Iron Fist, en de verschillen zijn opvallend. Legion werkt samen met levendige kleuren en elk shot voelt evenzeer aan voor hoe opvallend het eruit zal zien als voor wat het van plan is te zeggen over de personages en hun respectievelijke situaties. Omgekeerd is Iron Fist, net als de hoofdrolspeler, een grotendeels smaakloos aanbod, waarbij de levendige kleuren van de gedrukte inspiratie worden vermeden voor een agressief saai palet. De compositie is vrijwel hetzelfde verhaal. Meestal gemaakt op ooghoogte met een mix van close-up en medium shots, is Iron Fist visueel gezien de antithese van wat FX deed met Legion.
Niet alles hoeft te worden aangesloten
De term X-Men aangrenzend was een zegen voor Legion. De serie maakt enigszins vaag deel uit van Fox's grotere filmische X-Men-universum, waardoor het de vereiste vrijheid krijgt om rond te rennen en zijn eigen ding te doen, terwijl stilzwijgend erkent dat er (misschien) meer is. De voorlaatste aflevering van het seizoen heet Professor X bijna als de biologische vader van David, en er zijn genoeg geruchten over Patrick Stewart of James McAvoy die het personage op een bepaald moment in de toekomst naar de televisie brengen. Dat is allemaal goed en wel, en mocht het gebeuren, zal dit waarschijnlijk resulteren in een indrukwekkende piek in de kijkcijfers, maar Legion hoeft niet rechtstreeks verbonden te zijn met die films of de personages.
Een van de meest verfrissende aspecten van Legion was het vermogen om geheel nieuwe personages te introduceren en ervoor te zorgen dat het publiek om hen gaf. Davids liefdesbelang Syd wordt aangegeven door een reeks krachten die een opvallende gelijkenis vertonen met die van Rogue, terwijl Oliver Bird een soort van de beatpoëtversie is van Charles Xavier. Zou de serie zo sterk worden versterkt door de aanwezigheid van personages (en acteurs) uit de films? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Legion is zo'n unieke entiteit dat elke poging om de avonturen van David Haller en de Summerland Gang openlijk te verbinden met Fox's reeks big-budget blockbusters een verwaterend effect zou hebben op het vermogen van de show om te genieten van de nu gepatenteerde gekheid.
Terwijl het nog steeds in de lucht is of Legion zich in zijn eigen universum bevindt, zoals producer Lauren Shuler Donner heeft gezegd, of dat het een te verleidelijk voorstel voor de studio zal blijken om geen speeldatum te plannen met de X-Men's filmische kant, seizoen 1 pleitte ervoor dat niet alleen deze eigenschap op zichzelf zou bestaan, maar ook dat toekomstige stripseries de kans zouden krijgen om hetzelfde te doen.
Legion seizoen 1 kan in zijn geheel worden bekeken op de FXNow-app.