(Agent Carter Episode 4 SPOILERS zullen volgen.)
-
Marvel's Agent Carter onthult meer van de oorsprong van de speelfilm in de aflevering van deze week, "The Blitzkrieg Button", in een matte, dialooggestuurde "Act II" die louter (hopelijk opwindende) afleveringen op gang brengt. Als een uurtje televisie op dinsdagavond is het eentonig; als reis naar de Marvel-wereld is het echter volledig fascinerend en een succes.
Howard Stark (Dominic Cooper) die met veel vrouwen naar bed gaat, is een van de onschuldige maar ongemakkelijke lessen die deze aflevering zijn kijkers leert. Er is geen reden voor Stark om andere vrouwen te bedekken dan hij kan, en net als de periode waarin deze serie zich afspeelt, wordt het gespeeld voor snelle, gemakkelijke, vergeetbare lachjes, in plaats van een serieus aspect van deze steeds groter wordende wereld te zijn. Captain America krijgt deze week ook weer een verwarrende naamsvermelding, omdat de maker van The First Avenger wordt uitgescholden omdat hij een bloedmonster van zijn creatie heeft, buiten het medeweten van Carter.
Interessant genoeg doen de on-the-nose verwijzingen en gezinsvriendelijke brutaliteit Agent Carter nooit zoveel pijn als het onbedoeld weerhoudt om door te gaan met het bouwen van deze fascinerende wereld die (altijd zo) langzaam opkomt. Wat opwindend is, is dat Agent Carter door deze wereldopbouw gedijt op een manier die de theatrale tegenhangers van Marvel zich nooit kunnen veroorloven: door de personages met elkaar te laten praten.
Het lijkt veel op de eerste Avengers: The Age of Ultron-teaser, waarin The Avengers ontspannen in de woonkamer van Tony Starks (Robert Downey, Jr.) en de logistiek van Thor's (Chris Hemsworth) hamer proberen te begrijpen, zoals Steve Rogers (Chris Evans) en Stark proberen het allemaal op te pakken (sommige succesvoller dan andere). De scène is meteen iconisch, een favoriet bij fans, simpelweg omdat het het meest unieke gebruik van Marvel's superhelden tot nu toe vertegenwoordigt. Je kunt veel voorbeelden van Marvel-heldendaden vinden in hun vele films - het is niet uniek. Als de familie Stark ons iets heeft geleerd, is het dat persoonlijkheid alles is - dus waarom zou je er niet van genieten?
Dit is wat Agent Carter ons in wezen biedt. Het ontbreken van een logisch verhaal rond de ontbrekende wapens van Howard Stark - hoewel misschien gewoon een fout in de verhaalstructuur - is ook een goede indicatie dat oppervlakkig, oppervlakkig entertainment en karakterverkenning alles is wat we zullen krijgen. Tenzij, natuurlijk, de schrijver en regisseur van Avengers 2 Joss Whedon erop gebrand is om de oorsprong van Ultron diepgaand te onderzoeken op televisie in het middenseizoen - wat helemaal niet het geval lijkt te zijn. Whedon is niet eens een producer van deze serie.
Wat we echter wel hebben, is een reeks vergeetbare, onbelangrijke gesprekken die uiteindelijk … volkomen vermakelijk zijn, om een of andere verrassende reden. Sousa (Enver Gjokaj) en Thompson (Chad Michael Murray), twee personages die eruit zien alsof ze uit een toneelstuk op de middelbare school komen, zijn nooit leuker dan wanneer ze zich voor elkaar opstellen in het bijzijn van een getuige - goedkope ondervragingen en alles - alsof dominantie iets betekent als Dooley (Shea Whigham) terugkeert uit het buitenland. En Dooley, de transatlantische reiziger in de SSR, is nooit zo vermakelijk als wanneer hij tegenover een nazi-kolonel staat, van adem munt tot adem munt.
Er zijn momenten waarop televisie een standpunt moet innemen en momenten waarop de kunst van het vertellen van verhalen meer waardering verdient; dan zijn er echter momenten waarop het hebben van een frisse adem vermakelijk is. Om de een of andere reden voelt dit gedrag op dit moment aan alsof het zou moeten worden ondersteund. Om simpelweg het gewicht weg te nemen van het forceren van een verhaallijn met Stark's "Bad Babies" in een tijd dat er geen filmische wereld is die elders ondersteuning biedt. Dit is waarom we nooit echt een van Starks 'gemeenste' baby's zullen zien.
Wat is dan het doel van Agent Carter, zo niet om het publiek naar de volgende fase van de MCU te leiden? Het lijkt erop dat Marvel Studios nog steeds probeert die vraag te beantwoorden, terwijl Marvel Television en ABC doorgaan met hardhandige planningstechnieken - premières van twee uur; actieloze hiatusweek - om de serie en het verhaal goed te maken, waarbij elke week geen schijn van tempo wordt behouden. Nogmaals, de gesprekken zijn vermakelijk.
De Blitzkrieg-knop, zoals getoond in deze aflevering, is helaas niet fascinerend of plezierig. Evenmin zijn er een van de vreemde, abnormale wapens die allemaal handig compact zijn en klaar voor incidentele verzending - hoewel ze tenminste het doel van hun naam dienden. In deze aflevering hebben we Stark die een heel verhaal bedenkt, Jarvis (James D'Arcy) veel leugens vertelt en Peggy (Hayley Atwell) het oorwrijven in de gaten houdt - gewoon om te onthullen dat de naam, het doel van het apparaat en uiteindelijk wat het bevat is allemaal een misvatting. Het meest ontmoedigende is dat de Blitzkrieg-knop een geweldige naam is voor een apparaat, en het doel ervan lijkt de moeite waard.
Wat we nu hebben is Peggy Carter op een missie om Stark te redden; SSR op een missie om Stark en Peggy te vinden; Stark op een missie om met vrouwen te slapen; Jarvis op een missie om zijn gevestigde "tell" in een toekomstige aflevering te gebruiken; "Leviathan" is iemand, ergens; en een onbekende vrouwelijke huurmoordenaar op een onbekende missie, die eerlijk gezegd te onaangedaan is door het zien van een automatische revolver om geloofwaardig te zijn.
In 4 afleveringen komt er een einde aan Agent Carter en keren Agents of SHIELD terug. Of deze show al dan niet de succesprincipes van Marvel op televisie zal vertegenwoordigen, valt nog te bezien. De serie kan in elk geval zijn hoed ophangen aan een reeks aantoonbare kampvuurchats waar Marvel's Cinematic Universe geen ruimte voor heeft.
Agent Carter keert aanstaande dinsdag terug met "The Iron Ceiling" om 21:00 uur op ABC. Je kunt hieronder een voorbeeld van de aflevering van volgende week bekijken: