The Unauthorized Bash Brothers Experience markeert het nieuwste project van het komische trio dat bekend staat als The Lonely Island. De groep bestaat uit Andy Samberg, Akiva Schaffer en Jorma Taccone - die allemaal samen zijn opgegroeid in Berkeley, Californië en later hebben samengewerkt bij Saturday Night Live. The Lonely Island produceerde de populaire SNL Digital Short-segmenten en werkte later samen voor de speelfilms Hot Rod en Popstar: Never Stop Never Stopping. Taccone sprak onlangs de personages Norman Osborn / Green Goblin en Spider-Man of Earth-067 uit in Spider-Man: Into the Spider-Verse, en Schaffer gaat een live-action-bewerking van Chip 'n Dale: Rescue Rangers regisseren. En natuurlijk schittert Samberg in de NBC-serie Brooklyn Nine-Nine.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
The Unauthorized Bash Brothers Experience zet de popcultuur uit 1988 in contrast met de visuele complexiteit van een visueel album van Beyoncé. Het resultaat is een komische hiphopmash-up waarin de proefpersonen zich een weg banen door de ups en downs van het leven, en figuurlijk te dicht bij de zon vliegen.
The Bash Brothers waargebeurd verhaal
In 1988 werden Mark McGwire en Jose Canseco fenomenen in de popcultuur tijdens het spelen voor de Oakland Athletics. Na elke homerun ontmoetten de teamgenoten elkaar op de thuisplaat en sloegen hun onderarmen tegen elkaar; een feest dat iets spannender was dan de typische high-5. In professionele sporten werd de "Monster Bash" een trend. Op grotere schaal werden zowel Canseco als McGwire herkenbare supersterren, deels dankzij een enorme marketingcampagne die was gebaseerd op de visuele stijl van The Blue Brothers.
Begin jaren 80 traden Dan Aykroyd en wijlen John Belushi op als The Blues Brothers op Saturday Night Live. Ze droegen zwarte pakken, zwarte tinten en zwarte hoeden. De Bash Brothers namen later een soortgelijke look aan, maar een die paste bij de teamkleuren van Oakland Athletics, samen met de trends in honkbal-slugger van die tijd: borderline mul-kapsels, grote tinten, grote bravoure.
In 1988 was McGwire een 24-jarige die zijn tweede volledige seizoen in de grote competities inging, dit nadat hij 49 homeruns had gelanceerd tijdens zijn rookie-campagne en de American League Rookie of the Year-prijs had gewonnen. Canseco was pas 23 jaar oud toen het seizoen 1988 begon, maar had twee jaar eerder de American League Rookie of the Year-prijs gewonnen. McGwire, een geboren Californiër, stond bekend om zijn stoïcijnse houding, terwijl Canseco - een Cubaans-Amerikaan - werd gekenmerkt door charme en persoonlijkheid. De Oakland Athletics haalden de 1988 World Series, maar werden uiteindelijk verslagen door de Los Angeles Dodgers. Als gevolg hiervan verloor The Bash Brothers wat hype tijdens het laagseizoen, vooral toen geruchten over het gebruik van steroïden heviger werden. In 1989 wonnen de Oakland Athletics de World Series; een tijdelijk moment van verlossing voor The Bash Brothers.
McGwire ontkende beroemd het gebruik van steroïden in de jaren '90, en hij brak uiteindelijk het single-season home run-record in 1998 toen hij 70 homers omsloeg en het vorige record van 61 vernietigde, ingesteld door Roger Maris van de New York Yankees in 1961. For even in de tijd waren The Bash Brothers honkbalhelden en popcultuur-supersterren. Maar hun gebruik van steroïden veranderde voor altijd hoe ze werden waargenomen door honkbalpuristen, fans en het grote publiek.
Tegenwoordig worden The Bash Brothers vaak herinnerd als centrale figuren in het 'Steroid Era' van Major League Baseball. Zowel McGwire als Canseco gaven uiteindelijk toe dat ze steroïden hadden gebruikt, waardoor hun nalatenschap als professionele atleten werd aangetast. Dit is de verhalende basis voor Netflix's The Unauthorized Bash Brothers Experience; een komische en surrealistische interpretatie van wat er gebeurde in 1988 Oakland.
Hoe The Lonely Island het verhaal van The Bash Brothers heeft aangepast
The Lonely Island Presents: The Unauthorized Bash Brothers Experience is een nummer van ijzige existentiële angst en vurige raps met honkbalthema. In de Netflix-komediespecial spelen Samberg en Schaffer respectievelijk Canseco en McGwire. De mockumentary van 30 minuten wordt naadloos met elkaar verbonden door verschillende muziekvideo's, die allemaal raken aan de bravoure en diepste angsten van The Bash Brothers. Om te beginnen legt de korte film de basis voor de juiste verhalende context: Oakland, 1988. Voor het komische uitgangspunt suggereert The Unauthorized Bash Brothers Experience dat McGwire en Canseco “een album hebben opgenomen.
.van raps."
De Netflix-short bevat 11 nummers die het verhaal aansturen. Tussen de segmenten door gaat de dramatische voice-over van de personages in op hun innerlijke onrust en zoektocht naar innerlijke rust. De muzieksegmenten benadrukken de stijl van de personages, terwijl de overgangs- / existentiële sequenties zich in de vrije natuur afspelen. Al vroeg worden Canseco en McGwire omlijst als honkbalengelen, twee helden die dicht bij de zon vlogen, net als de mythologische figuur Icarus. In dit geval is de zon echter een metafoor voor ongebreideld gebruik van steroïden (wat natuurlijk ook schadelijk kan zijn voor het lichaam).
Voor elk nummer is het gebruik van steroïden in feite een terugkerend thema - voornamelijk voor Schaffer's McGwire. Een vroege jam met de titel 'Jose and Mark' bevestigt de persoonlijkheden van de personages, terwijl het vervolgnummer 'Oakland Nights' thematisch lijkt op de klassieker 'Dick in a Box' van The Lonely Island. McGwire en Canseco proberen indruk te maken op Oakland-vrouwen met hun tedere en zachtaardige persoonlijkheden, maar het blijkt slechts een droom te zijn en vormt de weg voor een overgangssequentie waarin beide personages lijken te verdrinken. "Zullen we ooit liefde vinden?" Canseco mijmert, net voordat het nummer "Focused AF" begint, wat aantoont dat Canseco en McGwire inderdaad "gefocust als f * ck" waren tijdens het seizoen 1988.
Meer: The Lonely Island gaat voor de eerste keer ooit op tournee
In de tweede helft van The Unauthorized Bash Brothers Experience worstelen de helden met papa-problemen, maar zoeken ze hun toevlucht in het feit dat ze menselijke vrouwen kunnen bankdrukken. Toch leert het publiek dat roem moeilijk is om mee om te gaan, en zowel McGwire als Canseco vinden het moeilijk te accepteren dat sommige mensen gewoon hun kont in strakke honkbaluniformen willen zien. Tal van verwijzingen naar popcultuur zijn overal doorspekt, of het nu gaat om Canseco's relatie met Madonna of McGwire's voorkeursmethode om steroïden (in bulk) te kopen. Voor wat extra komedie is er een parkeerplaatsmoment met een volledig vrouwelijke danssequentie, en de soundtrack zelf raakt de muzikale esthetiek van zowel The Beastie Boys als The Bay Area-geluid uit de late jaren '80. Aan het einde van het visuele gedicht zegt Canseco: "Het is 1988 en het seizoen is goed verlopen."Dit leidt tot het verlies van Oakland in de World Series en een laatste hiphop-banger genaamd "Let's Bash", waarvan het succes van The Bash Brothers in 1989 plaagt.
Van begin tot eind portretteert The Unauthorized Bash Brothers Experience Canseco en McGwire als fragiele zielen die validatie zoeken door middel van honkbal. Ze zijn gehumaniseerd maar ook ingelijst als mythologische figuren met majestueuze vleugels. Aan het einde is er een aftitelingsreeks met The Lonely Island's Taccome als een merkbaar verwijfde en zelfverzekerde versie van de quarterback Joe Montana uit de San Francisco 49er, een personage dat suggereert dat hij "verpletterende tang" is.
Over het algemeen legt The Lonely Island Presents: The Unauthorized Bash Brothers Experience de popcultuurpersonages van de proefpersonen vast, terwijl ze ondertussen inzicht bieden in hun hoop en angsten ver terug in '88. Voor elke homerun en voor elke monsterbeuk blijven Canseco en McGwire slechts stervelingen met onopgeloste persoonlijke problemen; een universeel en herkenbaar concept.