The Nightmare is een documentaire uit 2015 die de verschrikkingen van slaapverlamming onderzoekt. Nachtmerries zijn al lang de brandstof voor enkele van de beroemdste creaties van horror. Frankenstein begon als een droom van auteur Mary Shelly van een monster dat uit verschillende lichaamsdelen bestond, en The Terminator kwam naar James Cameron als een levendige nachtmerrie over een doormidden gesneden chromen skelet dat zich over de vloer voortsleepte met een slagersmes in de hand. De beroemdste slaapstalker in de bioscoop is natuurlijk Freddy Krueger van A Nightmare On Elm Street, die slachtoffers op creatief gruwelijke manieren stuurt terwijl ze dromen.
Voordat hij The Nightmare regisseerde, was Rodney Ascher vooral bekend om zijn documentaire Room 237. Deze behandelde de vele, vele complottheorieën rond Stanley Kubrick's The Shining, waarbij de doc de vorm aannam van mensen die over hun interpretaties praatten over beelden uit de film. Deze theorieën variëren van de film als een gelijkenis van de Holocaust tot Kubrick die bekent dat hij verantwoordelijk was voor het vervalsen van de maanlanding van Apollo 11. Sommige van deze bizarre ideeën zijn nogal fascinerend, terwijl andere ronduit krankzinnig zijn, waardoor Room 237 een aantrekkelijk horloge werd.
Ga door met scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel snel te bekijken.
Begin nu
In 2015 volgde hij The Nightmare, waarin hij kijkt naar het fenomeen slaapverlamming. Dit is een aandoening waarbij mensen zich tijdens de slaap bewust zijn van hun omgeving, maar niet kunnen praten of bewegen, en soms kunnen ze in deze toestand angstaanjagende hallucinaties ervaren. De exacte oorzaken van deze aandoening kunnen variëren en The Nightmare interviewt verschillende mensen die eraan hebben geleden.
The Nightmare gaat nog een stap verder door een aantal van hun hallucinaties na te bootsen, zoals het voorstellen van schimmige wezens die door hun kamer bewegen terwijl ze slapen. De documentaire is niet een bijzonder diepe duik in de toestand zelf, wat een beetje teleurstellend is en het lijkt meer op het recreëren van de sensaties die de dromer ervaart tijdens slaapverlamming. Dit resulteert in een aantal onmiskenbaar griezelige sequenties, en aangezien de meeste mensen waarschijnlijk minstens één keer in hun leven een bijzonder levendige nachtmerrie hebben meegemaakt, kan The Nightmare ook heel herkenbaar zijn.
De documentaire kijkt ook naar de links van slaapverlamming naar verhalen over ontvoeringen door buitenaardse wezens en gebruikt fragmenten van onder meer Jacob's Ladder en James Wan's Insidious om de punten ervan te illustreren. The Nightmare is een samensmelting van documentaire en horrorfilm, wat resulteert in enkele griezelige droomsequenties, maar het kan teleurstellend licht zijn over het eigenlijke onderwerp zelf. Toch is het de moeite waard om te kijken voor iedereen die geïnteresseerd is in het onderwerp of in het eerdere werk van Ascher.