The Black Order was een grote teleurstelling in Avengers: Infinity War, een van de zwakste schakels in een zeer evenwichtige film. De klassieke versie van de groep, die voor het eerst verscheen in 2013's New Avengers # 8, gemaakt door Jonathan Hickman, Jerome Opeña en Jim Cheung, bestaat uit Corvus Glaive, Black Swan, Ebony Maw, Supergiant, Proxima Midnight en Black Dwarf. Voor de film werd het team gestroomlijnd tot slechts vier leden: Glaive, Maw, Midnight en Cull Obsidian (een dode Black Dwarf)
Officieel bevestigd tijdens de D23 Expo van vorig jaar, fungeert de Black Order, opnieuw gebruikt in de film als Children of Thanos, als de handlangers van de intergalactische schurk. Na hun decimering van Xandar en het Asgardische schip dat resulteerde in het feit dat Thanos de Power- en Space Stones kreeg, was het kwaadaardige viertal de afgezanten van de Mad Titan naar de aarde, die hem hielpen de twee Infinity Stones op de planeet op te sporen. Hoewel het idee van hen op papier goed is en hun aanwezigheid in de film cruciaal was om de plot in beweging te houden, waren ze helaas uiteindelijk een teleurstelling, vooral in vergelijking met hoe de Thanos zelf was uitgewerkt.
GERELATEERD: Thanos is de beste schurk van de MCU, zonder twijfel
Qua ontwerp zag de Black Order er zeker dreigend uit; Marvel Studios bleef verrassend dichtbij de blik van het viertal op de strips, en voor het grootste deel zagen ze er ongelooflijk uit. In vergelijking met hun printinspiratie was het team echter niet zo capabel als ze oorspronkelijk waren gemaakt. In het bronnenmateriaal waren hun respectieve vaardigheden bijna wedijverend met hun "vader". Op het witte doek eindigden ze echter als eenmalige antagonisten, die hun einde bereikten in Avengers: Infinity War met weinig tamtam. Het was verspild potentieel van Marvel's kant om ze te gebruiken als wegwerpschurken - in een film met de hondsdolle, hersenloze Outriders - vooral wanneer ze zoveel meer hadden kunnen doen dan wat ze deden.
De beter vertegenwoordigde leden van de Black Order waren ongetwijfeld Ebony Maw en Proxima Midnight. Briljant gespeeld door Tom Vaughan-Lawlor, was Maw ongetwijfeld de leider van het peloton, met benijdenswaardige telekinese en de meest gedefinieerde persoonlijkheid. Maar voordat fans zelfs maar meer over hem en zijn krachten te weten kwamen, ontmoette hij zijn dood op de meest dwaze manier - uit de Q-Ship gegooid, in Aliens-stijl.
Proxima Midnight leefde langer, maar voelde zich eveneens onderbenut. Gespeeld door Carrie Coon, had het enige vrouwelijke lid van de groep een aantal geweldige vechtsequenties - vooral tegen Black Widow - en hevig geklets met Black Panther en Captain America vlak voor de strijd in Wakanda. Maar ze was afwezig voor belangrijke stukken en beet ook onverwacht in het stof (hoewel ze in ieder geval de 3-in-1-strijd tegen Scarlet Witch, Okoye en Widow toestond).
De andere twee zijn waar de problemen van de Orde duidelijker worden: Corvus Glaive en Cull Obsidian. Glaive, gespeeld door Michael James Shaw, is misschien wel de slechtste vertaling van een Infinity War-personage naar het grote scherm. In de strips is hij de rechterhand van Thanos, iets dat van hem werd ontdaan, waardoor hij bijna onbeduidend was. Vooral bekend om zijn onsterfelijkheid die voortkomt uit de kracht van zijn glaive (die ook niet echt een rol van betekenis speelde) en zijn meesterschap in gevechten, de twee keer dat hij in een gevecht verwikkeld was, werd hij (relatief) gemakkelijk uitgeschakeld, wat klopt niet met zijn veronderstelde karakterisering.
Verwant: De MCU maakte zijn slechte CGI goed met Thanos
Ten slotte was de vermeende spier van het team Terry Notary's Cull Obsidian. Omdat het geen significante regels had, was het enorme wezen niet veel meer dan dat. Hij vocht goed tegen Bruce Banner die aan boord van de Hulkbuster was, maar dat voelde als een gemiste kans om de Hulk te zien; zoals het is, hij leek niet zo bekwaam en sterk als hij zou zijn.
-
Narratief was de Black Order nodig om de dreiging van Thanos enigszins terughoudend te houden tot het einde - iets dat hem hielp Marvel's beste schurk te maken - maar dat is geen excuus voor hun omgang. Voor een film die afhing van de relatie van de Mad Titan met andere 'kinderen' Gamora en Nebula, leken ze niet meer dan generieke handlangers, waarbij Avengers: Infinity War weinig tijd besteedde aan de ontwikkeling ervan. Aan de andere kant, met zoveel dingen die in de film aan de gang waren, werd er in sommige delen afgesneden hoeken verwacht.