De 89e Academy Awards eindigden met een grote verrassing toen Moonlight de prijs voor Beste Film won. De indie-lieveling van de A24 was erin geslaagd om een immense golf van hype te berijden en de throwback-musical La La Land te verslaan, die zo'n grote favoriet was dat het nauwelijks de moeite waard was om geld in te steken. Dat is op zichzelf al ongelooflijk schokkend - de Oscars, vooral met de grote prijzen, zijn meestal ongelooflijk voorspelbaar - maar wat deze voor alle leeftijden maakt, is hoe het werd aangekondigd.
Warren Beatty en Faye Dunaway waren het paar dat werd uitgekozen om de prijs uit te reiken (ter ere van de vijftigste verjaardag van Bonnie en Clyde). Toen ze echter de winnaar moesten benoemen, wachtte Beatty ongeveer twintig seconden nadat hij de envelop had geopend voordat hij hem aan Dunaway liet zien. Vervolgens kondigde ze La La Land aan als de winnaar, iedereen klapte, de cast en de crew kwamen het podium op rennen, producers Jordan Horowitz, Marc Platt en Fred Berger lazen mooi ingestudeerde speeches voor en het publiek dat de drie-en-een had meegemaakt. - Een uitzending van een half uur maakte zich klaar om naar bed te gaan.
Er was echter iets vreemds aan de hand op de achtergrond. De toneelmanagers renden door de verzamelde creatievelingen en creëerden een algemene verwarring. Toen, halverwege zijn toespraak, onthulde Berger dat ze echt hadden verloren en nam Horowitz het over, smeekte om kalmte en kondigde aan dat Moonlight de echte ontvanger van de beste foto was. Opnieuw bevestigend dat het geen grap was, liet hij de beste foto-kaart zien aan de miljoenen kijkers, waarmee hij bevestigde dat de beeldjes naar Adele Romanski, Dede Gardner en Jeremy Kleiner moesten gaan.
De avond was grotendeels volgens plan verlopen. Moana-ster Auli'i Cravalho werd geraakt door een vlag tijdens haar vertolking van "How Far I'll Go", Taraji P. Henson struikelde over een toespraak en de "toeristen ontmoeten de sterren" duurde te lang om comfortabel te zijn, maar verder waren er geen grote tegenslagen om de recente capriolen van John Travolta te evenaren. Deze snafu bracht de weegschaal meer dan in evenwicht.
Terwijl de bemanningen wisselden, legde Beatty zijn kant van het verhaal uit:
'Ik wil je vertellen wat er is gebeurd. Ik opende de envelop en er stond 'Emma Stone - La La Land'. Daarom heb ik zo lang naar Faye en naar jou (het publiek) gekeken. Ik probeerde niet grappig te zijn."
Als je naar de beelden van de fout kijkt, kun je duidelijk zien dat de envelop in Beatty's hand wanneer hij het podium opkomt met het opschrift 'Actrice in een hoofdrol' - hij had 100% gelijk om in de war te zijn omdat hij de details had voor een andere prijs. Dat verklaart de fout van de presentator, maar het brengt ons niet in de buurt van het feit dat de verkeerde envelop überhaupt in zijn handen belandde.
Er is in de 89-jarige geschiedenis van de Oscars nog nooit een fout op deze schaal gemaakt. Het dichtst kwam in 1964 toen Sammy Davis, Jr. de envelop met de beste originele score kreeg in plaats van de beste aanpassings- of behandelingsscore, waarbij Tom Jones werd voorgelezen als winnaar in plaats van Andre Previn, maar dat was meer dan zestig jaar geleden voor een kleine onderscheiding. en werd snel verholpen. Dit was een belangrijke gebeurtenis die vrijwel elke fout in de illustere geschiedenis van de Academie overschaduwt.
Om dit tot op de bodem uit te zoeken, moeten we kijken naar hoe de prijzen echt werken. Oscar-stemmen worden afgehandeld door PwC, die zich bezighoudt met de stemming en de onthullingen controleert. Dit proces wordt gecontroleerd door Brian Cullinan en Martha Ruiz - zij houden toezicht op het tellen en controleren de inhoud en etikettering van elk van de winnaarsenveloppen grondig. Buiten die enveloppen kent alleen dit paar de winnaars, en dat is vastgelegd in het geheugen (om te voorkomen dat een fysieke lijst in verkeerde handen valt). Op de avond zelf staan ze aan de zijlijn en zorgen ervoor dat de juiste awards naar de juiste ontvangers gaan. In een gesprek met The Huffington Post eerder deze maand, sprak Cullinan over wat ze zouden doen als er een fout zou gebeuren:
“We zouden ervoor zorgen dat de juiste persoon heel snel bekend was. Of dat nu inhoudt dat we de show moeten stoppen, dat we het podium op moeten lopen, of we een signaal moeten afgeven aan de regisseur - dat is echt een beslissing over de wedstrijd, als zoiets zou gebeuren. Nogmaals, het is zo onwaarschijnlijk."
Zo onwaarschijnlijk, maar minder dan een week nadat die commentaren waren gepubliceerd, waren we getuige van precies zo'n ramp op de grootst denkbare schaal. Ironisch genoeg komt het probleem voort uit een van de belangrijkste elementen van extra toegepaste beveiliging; Om mogelijke problemen te voorkomen die door dit niveau van geheimhouding kunnen worden veroorzaakt, zijn er twee sets enveloppen:
“Vanuit veiligheidsoogpunt verdubbelen we alles. Daarom zijn er twee van ons. We hebben twee aktetassen, die identiek zijn, en we hebben twee complete sets winnende enveloppen. Martha draagt een van die koffers, ik de andere."
Dit betekent dat er in het Dolby Theater twee enveloppen waren voor Beste Actrice. De ene werd gebruikt zoals verwacht door Leonardo DiCaprio om de overwinning van Emma Stone aan te kondigen, die de actrice lijkt te hebben behouden (volgens Oscar-traditie). De andere - een back-up - kwam op de een of andere manier terecht bij Beatty voordat hij het podium opging in plaats van de envelop voor beste foto's. Je kunt de reactie hierop vrijwel direct in de beelden zien: de regisseur controleert de enveloppen van de verschillende mensen die eerder prijzen hebben gewonnen - Linus Sandgren voor Cinematografie, Justin Hurwitz voor Song and Score, Stone voor Actrice, Chazelle voor Regisseur - om degene te vinden die Beatty voorlas, en toen bevestigd werd dat het een duplicaat was en niet voor Picture, brachten ze de nieuwe envelop tevoorschijn (die Horowitz vervolgens aan de wereld liet zien).
De enige logische verklaring voor hoe dit is gebeurd, is een menselijke fout; Actrice is de prijs net voor Picture, dus de kans is iets groter dat er een fout wordt gemaakt. Dit zou betekenen dat de fout niet bij de organisatie van de eigenlijke show ligt. Als onderdeel van hun berichtgeving achter de schermen, suggereerde USA Today dat de hoofdoorzaak is dat Beatty de verkeerde envelop oppakt:
"De accountant van PriceWaterhouseCoopers springt op en zegt: 'Hij heeft de verkeerde envelop genomen!' en gaat op het podium rennen. Er breekt gekheid uit. Niemand weet hoe Beatty aan een beste actrice-envelop kwam. 'Oh, mijn God. Moonlight won, Moonlight won', zegt een toneelknecht, haar handen op haar hoofd. '
Update: The Wall Street Journal beweert dat Cullinan de envelop aan Beatty heeft overhandigd. Ze melden dat hij heeft gebroken met de Oscar-regels en een backstage-foto van Stone heeft gedeeld nadat haar actrice had gewonnen, minuten voordat de fout zich voordeed, wat suggereert dat de accountant was afgeleid.
De gevolgen op korte termijn zijn dat Moonlight de beste foto krijgt (uiteraard). De producenten van La La Land waren ongelooflijk genadig over de fout, waarbij Horowitz zelfs zei: "Ik ga echt trots zijn om dit aan mijn vrienden van Moonlight te overhandigen" - zijn onvergelijkbare sportiviteit is een stralend baken van licht in een duister verhaal. Er zou ook geen extreme flauwte moeten zijn voor Beatty, die, zelfs als hij een onschuldige fout maakte, eigenlijk gewoon reageerde op een nooit eerder vertoonde situatie (hoewel het misschien niet de slimste zet was om de verantwoordelijkheid aan Dunaway te verpanden).
Op de lange termijn leidt het echter tot de vraag hoe PwC de stemming, opslag en bekendmaking van de prijzen organiseert en hoe het evenement zelf wordt georganiseerd. Dat er zo'n grote fout zou kunnen gebeuren voor de grootste, meest spraakmakende prijs in de filmindustrie, laat zien dat de zaken niet zo strak georganiseerd zijn als ze zouden moeten zijn. Vreemd genoeg was er dit jaar niet de normaal vereiste aandacht voor hun proces door gastheer Jimmy Kimmel, een toevallige voorbode van het probleem.
Eén ding over het fiasco kan met zekerheid worden gezegd - als dit is wat er gebeurt als er een fout is, dan lijkt het erop dat Marisa Tomei echt heeft gewonnen voor My Cousin Vinny.