Het beste advies dat we horrorfilmmakers kunnen geven, is om je publiek vanaf de eerste seconde te pakken. Afgemeten tempo is goed voor degenen die de moeite waard zijn, maar treuzelen zal de aandacht van de geduldige kijkers minder verliezen. Dingen beginnen met een geweldige opener is de perfecte manier om kijkers geïnvesteerd te houden en om hun adrenaline te laten pompen.
Al vroeg een angstaanjagende sfeer creëren is niet eenvoudig. Je wilt tenslotte niet al je kaarten laten zien voordat het spel echt begint, toch? Terwijl we het hebben over geweldige openingsangst, maak je klaar om je ogen te bedekken. Wat we hieronder voor je hebben, zijn tien van de engste openers in horror. Houd er rekening mee dat er ook spoilers zijn.
10 Darkness Falls (2003)
Darkness Falls wordt niet bepaald als een horrorklassieker beschouwd. Het is slechts een van de vele PG-13 enge films die de jaren 2000 doordrongen. Het speelt met stijlfiguren en clichés alsof ze uit de mode raken, en de uitvoering wordt gebeld. Dat is jammer, want de openingsact is zo goed afgehandeld.
Het verhaal begint in het verleden, met de hoofdrolspeler, een jonge jongen, die oog in oog komt te staan met zijn diepste angst. Zware schaduwen, oppervlakkige ademhalingen en onheilspellende gangen dragen allemaal bij aan een geslaagde introductie tot de weliswaar griezelige tandenfee.
9 Ghost Ship (2002)
Een andere horror uit de jaren 2000 die uitgaat van een geweldige openingsscène is Ghost Ship. Hoe het ook zij, je zult moeite hebben om je iets te herinneren na het begin van deze maritieme achtervolger. Dat komt simpelweg omdat de rest van de film onopvallend is. De introductie is echter briljant.
Aan boord van een Italiaanse oceaanstomer in 1962 dansen de passagiers op het dek terwijl het entertainment optreedt. Plotseling knapt er een spoel in de buurt en wordt de draad binnenin over de dansvloer geslagen. Slechts één gast overleeft, want alle anderen worden in tweeën gedeeld. Je zult het moeilijk hebben om deze niet te onthouden. De geweldige speciale effecten houden dit gruwelijke bloedbad stevig in onze herinneringen.
8 Final Destination (2000)
Voordat Final Destination een franchise werd waarvan we wisten dat de openingsact een catastrofale gebeurtenis bevatte, was de eerste film oprecht verrassend. Het overrompelde ons en liet ons nooit meer gaan. In toekomstige inzendingen werden de rampen steeds ingewikkelder. De innovatie van het origineel valt echter op.
Alex en zijn klasgenoten zijn aan boord van een vlucht naar Parijs, Frankrijk. Voordat hij vertrekt, heeft Alex een visceraal voorgevoel van het vliegtuig dat in de lucht explodeert. Hij raakt dan in paniek. Dit leidt ertoe dat Alex, samen met andere passagiers, uit de vlucht wordt geworpen. Het vliegtuig ontploft uiteindelijk op dezelfde manier als Alex had voorspeld.
7 Twilight Zone: The Movie (1983)
The Twilight Zone heeft een grote invloed gehad op de manier waarop we verhalen vertellen. De meeste korte horror met een pittig einde is te danken aan de iconische show. Zonder Rod Serlings klassieke bloemlezing zouden we moeite hebben om in zo korte tijd terreur over te brengen. In de Twilight Zone-film uit 1983 krijgen we een mix van verhalen die niet altijd bang zijn, maar de opener is wat echt de sfeer bepaalt.
In de proloog pikt het personage van Albert Brooks een lifter op die wordt gespeeld door Dan Aykroyd. Hoe natuurlijk grappig deze acteurs ook zijn, ze snijden de spanning gewoon niet genoeg af met hun gesprek. We verwachten dat er iets zal gebeuren. Als dat het geval is, kun je niet anders dan bereid zijn om de Twilight Zone binnen te gaan.
6 The Ring (2002)
Gore Verbinski's The Ring is een bijna getrouwe lokalisatie van Hideo Nakata's film uit 1998 met dezelfde naam. Het komt bijna overeen met het beat-voor-beat, met slechts een paar wijzigingen in het verhaal. Een ding dat de remake gelukkig niet wegliet, was de openingsscène.
Twee tieners zijn alleen thuis en dollen. Het onderwerp van de vervloekte tape komt ter sprake, en dan gaat de telefoon nadat een van hen beweert de video te hebben bekeken. We worden naar beneden geleid, naar een van de tieners die het onheilspellende telefoontje beantwoordt. Het is echter niet de veronderstelde geest die komt verzamelen. Van daaruit leren we dat de vloek heel reëel is en dat hij zojuist zijn laatste slachtoffer heeft opgeëist. Deze koude opening mist een score en vertrouwt alleen op griezelige stilte. Alle langdurige spanning verandert uiteindelijk in een halsbrekende, gruwelijke doodscène die je nooit zult vergeten.
5 kaken (1975)
Jaws maakten ons bang voor de oceaan, maar voordat Steven Spielberg deze mensetende grote witte haai losliet, waren haaien relatief mysterieuze en angstaanjagende wezens. Spielberg katapulteerde de haai echter in het collectieve bewustzijn. Hij gaf mensen iets nieuws om bang voor te zijn.
Aan het begin van Jaws gaat Chrissie een nachtje zwemmen in de wateren bij Amity Island. Met alleen het maanlicht als getuige, wordt ze vervolgens over het wateroppervlak gerukt voordat ze uiteindelijk naar haar dood wordt gesleept. Dit type scène komt tegenwoordig vrij veel voor (vooral in kenmerken van wezens), maar die films hebben Jaws te danken voor de inspiratie. Is het echt een horrorfilm? Dat debat is nog steeds gaande, maar de angstaanjagende en iconische intro is nog steeds even krachtig als ooit.
4 Halloween (1978)
Je kunt geen slasher maken zonder ons een sterke openingsscène te geven. Wat is anders het nut van uw film? We moeten weten dat de dreiging er is voordat we duiken in weer een herhaling van een verhaal dat we op dit punt allemaal uit het hoofd kennen.
In John Carpenter's Halloween heeft een tiener babysitter het vermoeden dat iemand naar haar kijkt. Ze heeft geen substantieel bewijs, maar ze heeft gelijk om haar instincten te vertrouwen. Terwijl ze waakt over de kinderen van haar klanten, neemt de babysitter het op tegen Michael Myers, een man die jaren geleden zijn zus heeft vermoord. Hoe beangstigend de hele film ook is, Halloween trekt vanaf het begin onze aandacht. Alleen door de ogen van een onzichtbare partij kijken we hulpeloos toe hoe een tiener doodgestoken wordt. Buiten blijkt dat de aanvaller een jongen is, wiens gezicht emotieloos is.
3 The Hitcher (1986)
De hoofdrolspeler verkondigt "mijn moeder zei me dit nooit te doen" terwijl hij een lifter oppikt tijdens zijn rit door het land. Hij had naar haar moeten luisteren.
Jim wilde alleen maar gezelschap om hem wakker te houden. Wat hij kreeg was een slechterik wiens sinistere aard duidelijker wordt naarmate de gespannen situatie zich afspeelt. The Hitcher wordt vergeleken met een nachtmerrie. Er is zoveel subtekst in deze thriller, maar je zult het misschien niet meteen oppikken omdat je te veel wordt verteerd door onoverkomelijke angst.
2 Scream (1996)
Er kunnen maar weinig nieuwe dingen worden gezegd over Scream, een film die de reikwijdte van moderne horror voor altijd heeft veranderd. Wes Craven wekte in zijn eentje interesse in het genre met zijn opsturen van slasher-films. We lijken tegenwoordig misschien te afgemat om zoiets als Scream te waarderen, maar die opener is nu net zo krachtig als toen.
Een tiener genaamd Casey is op een avond alleen thuis. Ze beantwoordt een telefoontje van iemand die uiteindelijk toegeeft dat hij naar haar kijkt. Casey heeft geen andere keuze dan een kat-en-muisspel te spelen. Als ze haar kwelgeest niet slaat, wordt ze op de meest gruwelijke manier gestraft. Hoewel de Scream-franchise wordt beschouwd als een parodie op slashers, maakt de allereerste kill in de hele serie ons nog steeds bang.
1 When a Stranger Calls (1979)
Hier is het. Deze misdaadthriller uit 1979 heeft misschien wel de meest instrumentale openingsscène in alle horrorfilms. When a Stranger Calls was een game-wisselaar wiens eerste twintig minuten ons aan het wankelen waren. Wat begint als een simpele nacht babysitten, wordt uiteindelijk een gevecht om te overleven voor Jill. Ze neemt 's nachts de telefoon op en de persoon aan de andere lijn vraagt haar of ze de kinderen heeft gecontroleerd. Dit gebeurt weer; Jill is begrijpelijkerwijs bang. Ten slotte traceert de politie de oproep en ontdekt dat de beller met Jill in huis is.
De andere twee acts van de film zijn nergens zo effectief als de intro. Hoe dan ook, When a Stranger Calls is de go-to als je de engste opening ooit in een horrorfilm wilt zien.