In vier jaar sinds de release van de eerste film in 2013 heeft The Conjuring- franchise - die vier uitgebrachte films omvat - meer dan een miljard dollar opgebracht aan de kassa en doodsbange filmpjes met plots gebaseerd op echte gebeurtenissen. James Wan lanceerde de serie, regisseerde de meeste films en is gepland om een van de nieuw aangekondigde spin-offs te regisseren. Op het moment van schrijven heeft hij zich niet volledig gecommitteerd aan The Conjuring 3 vanwege andere filmprojecten.
De Conjuring-films zijn gebaseerd op de gevallen van paranormale onderzoekers Ed en Lorraine Warren. Ze zijn betrokken geweest bij enkele van de vreemdste en ongelooflijke spoken die ooit zijn gepubliceerd, en hebben verschillende boeken geschreven over hun beroemde zaken. De films tonen de reizen van de Warrens om mensen en plaatsen te vinden die bezeten zijn door boze geesten. De spin-offs richten zich op oorsprongsverhalen van enkele van de bovennatuurlijke wezens die de Warrens zijn tegengekomen.
Als je goed oplet, zitten The Conjuring-films vol met paaseieren en geheimen - verwijzingen naar de praktijkgevallen en andere films. Wanneer producenten en regisseurs hommages of unieke knipoogjes naar andere films of levensgebeurtenissen invoegen, wordt de film gedenkwaardig en vermakelijker.
Hier zijn 15 dingen die je volledig hebt gemist in de toverfranchise.
15 The Real Lorraine Warren Had a Cameo
The Conjuring gaat over de beroemde achtervolging van een boerderij op Rhode Island door de vloek van een heks. Ed en Lorraine zijn een getrouwd stel dat veel paranormale gebeurtenissen in hun carrière heeft onderzocht - sommige ontkracht, andere moeilijk te bewijzen als nep - en gaf vaak lezingen.
In één scène geeft het paar een lezing voor toeschouwers van middelbare leeftijd in een klaslokaal. Andrea Perron zit in het publiek, niet om te luisteren naar wat de Warrens te zeggen hebben, maar om hun hulp te krijgen. Andrea woont in de boerderij waar spookt en de moeder van de familie die het slachtoffer is.
Andrea Perron benadert uiteindelijk de Warrens om te zien of ze haar zullen helpen. Als je opmerkt waar Andrea in het publiek zat en op de eerste rij kijkt, zie je de echte Lorraine Warren ook de lezing bijwonen.
14 De naam Valak verschijnt op de achtergrond
In The Conjuring 2 leren we dat de naam van de demon Valak is. Al vroeg in de film is die naam verborgen achter de achtergrond van verschillende scènes, lang voordat we zelfs maar van dit wezen horen.
De eerste twee gevallen zijn in de scène waarin Ed en Lorraine Warren in de keuken praten. Als de camera aan Ed blijft plakken, zie je vreemde, kleurrijke snuisterijen op de vensterbank achter hem. Kijk goed en het zijn de letters VALA. In een andere opname verschijnt de K na de tweede A, waarbij de naam wordt ingevuld. Wanneer de camera in dezelfde scène de focus verschuift naar Lorraine, kun je de naam zien geëtst in een houten hart dat op de muur is bevestigd, net boven het middelhoge profiel.
De derde instantie is de scène waar Lorraine in de studeerkamer is. Op de boekenplank op de achtergrond staan de letters VALAK in de juiste volgorde versprongen op de planken. Ten slotte was de dochter van Lorraine een armband aan het maken met de naam van Valak.
13 De opwaartse kruisen zijn verzonnen
De scène in The Conjuring 2 waarin Janet door de vloer wordt opgenomen in een kamer op de bovenverdieping vol kruisen aan de muur, is ronduit huiveringwekkend. Ze is alleen, behalve een onzichtbare kracht die haar zinloos wil laten schrikken. In het begin staan de kruisen met de goede kant naar boven, maar al snel beginnen ze te trillen en een voor een draaien ze ondersteboven op de muur. De camera draait door de kamer totdat alle kruisen zijn omgedraaid.
The Conjuring 2 gaat over de Enfield Poltergeist in Londen, maar in de echte dossiers, getuigen en dagboeken van de Warrens werd geen bewijs gevonden dat kruisen in het huis van Hodgson van positie veranderden zoals in de film.
Een interessante opmerking is dat kruisen ondersteboven niet bedoeld zijn als een afbeelding van het kwaad. Een kruis in die positie stelt de heilige Petrus voor, die ervoor koos om ondersteboven gekruisigd te worden, omdat hij vond dat hij niet op dezelfde manier gekruisigd moest worden als Jezus.
12 De stralende referenties
Annabelle: Creation's muziekpartituur was geïnspireerd op de partituur van The Shining, ook al gebruikte de laatste directe delen van de Poolse componist Krzyszlof Penderecki. Dat is misschien niet zo duidelijk als sommige van The Shining-verwijzingen in The Conjuring 2.
In een van de vroege scènes, wanneer Lorraine spreekt tot een groep mensen die rond de tafel zitten, gebruikt ze het woord 'stralend' en als je goed kijkt naar een van de heren die achteraan de tafel naast Ed Warren zit (Patrick Wilson), heeft de man een griezelige gelijkenis met Stanley Kubrick, tot aan het borstelige haar, de baard, de bril en de kledingstijl.
De derde verwijzing naar The Shining is de gang wanneer de non wordt aangetroffen. De gang in de film lijkt op de beroemde gang waar Danny op zijn reuzenrad remt en de griezelige tweelingmeisjes tegenkomt. De gang van de film is dunner, maar het kleurenschema, de afstand tussen Lorraine en de non en het patroon op het behang lopen vreemd parallel.
11 Echt schilderij van Ed Warren
Voordat Ed Warren met paranormaal onderzoek begon, hield hij van schilderen. Veel van zijn vroege schilderijen waren geïnspireerd door zijn leven bij de marine, maar nadat hij een zichzelf beschreven expert in het occulte was geworden, nam zijn kunst een duistere wending, waarbij hij vaak zijn eerdere onderzoeken nabootste. Zijn schilderijen die verband houden met paranormale activiteit, worden bewaard in het Warren Museum en kunnen met hun thema's gevoelens van angst en angst oproepen.
Een van de schilderijen is opgenomen in de filmversie van het museum. Aan het einde van The Conjuring, wanneer Patrick Wilson (als Ed Warren) het nieuwste item voor opslag binnenbrengt, kun je het schilderij bij de deur naar de camera zien. Het is blauw en wit met een figuur of gebouw in het midden, omringd door wat lijkt op vuur.
10 Een inside joke
Toen regisseur James Wan ermee instemde om The Conjuring 2 te maken, wist hij meteen dat er vergelijkingen zouden komen met andere, gepande horror-sequels en hij wilde de oordelen voor zijn. Vooral omdat Wan het lauwe Insidious Chapter 2 regisseerde.
Dus om hulde te brengen aan horrorvervolgingen die lauwe aandacht kregen, plaatste Wan een filmmarkies die reclame maakte voor Exorcist 2: The Heretic in een montage van opnamen in Londen. Dit Exorcist-vervolg wordt beschouwd als de ergste van de franchise. Critici haatten het, en het wordt nog steeds herinnerd als de ergste van alle vreselijke sequels die The Exorcist-franchise heeft voortgebracht.
Wan, in een interview met CinemaBlend, zei dat het invoegen van dat knikje "leuk was." Wat dat bord net zo interessant maakte, was dat The Heretic werd uitgebracht in 1977, het jaar waarin The Conjuring 2 plaatsvindt.
9 De hangende strop
In The Conjuring 2, wanneer Lorraine Warren de studeerkamer binnenkomt en het schilderij van Valak aan de muur ziet en de bandmachine op het bureau begint te spelen, zie je twee schilderijen in de scène, waarvan er één prominent op een ezel staat.
Het zwart-wit schilderij heeft op de achtergrond een huis dat lijkt op het huis in The Conjuring. Op de voorgrond staat een boom met een strop. De krankzinnige vrouw hing zichzelf aan deze boom. Deze afbeelding is ook te zien op veel van de filmposters voor de eerste film.
Links van de eerste zit nog een schilderij op de grond. De tweede bevat een figuur die naar een groot, donker huis wijst met een maan in de rechterbovenhoek. Het is niet duidelijk of dit verwijst naar een toekomstige film in het Conjur-couplet.
8 The Warren's Office Sign
Een paar items uit de onderzoeken van de Warrens zijn in het Conjur-vers terechtgekomen. De meeste betrokken relikwieën van twijfelachtige, occulte oorsprong, maar één item van normaal bestaan verscheen zonder enig kwaad; het kan als alledaags worden beschouwd in vergelijking met de rest van de film.
Dit item uit het echte leven dat de eerste Conjuring-film haalde, was het bord op het kantoor dat aangaf waar je het huis en museum van Ed en Lorraine kon betreden. In de film concentreerde de camera zich op dit teken om het belang ervan aan te geven.
Hoewel het geen integraal onderdeel is van de plot of een scène in de film, betekent de geschiedenis van het teken een rijke aantrekkingskracht op het paranormale. Het originele bord is in het echt verwijderd en bevindt zich nu in Ed's kantoor en in het museum.
7 Het belangrijkste themalied van de franchise
Muziek kan een horrorfilm soms onvergetelijk maken, of het nu gaat om een lied dat door een artiest wordt gezongen of om een eenvoudige orkestratie. De piano-riff voor de Halloween-films of de eerste noten voor het Jaws-thema maken die films meteen zichtbaar in je hoofd. Hetzelfde kan gezegd worden van The Conjuring als je een fan bent van de franchise.
Annabelle: Creation is een prequel die vertelt over de oorsprong van de Annabelle-pop. De film heeft twee scènes na de aftiteling. In de eerste is een basisopname van Annabelle inactief in een schommelstoel. De camera draait en terwijl hij dat doet, begint een achtergrondlied. Het is subtiel, maar duidelijk hoorbaar.
Het zijn maar een paar noten, maar als je The Conjuring hebt gezien, herken je de muziek als het hoofdthema dat in de andere films wordt gespeeld. De muziek kom je voor het eerst tegen als Lorraine een speelgoedkist in een spiegel ziet. De speelgoedkist danst en ze is getuige van de demon die het huis terroriseert.
6 De muziekdoos
De speeldoos die bij de eerste Conjuring in het museum werd geplaatst, komt in het vervolg beter naar voren. Aan het einde van The Conjuring plaatst Ed Warren de muziekdoos op een plank, alsof hij wil zeggen dat hij geen kwaad meer kan doen in het museum. Het is een griezelige muziekdoos, met angstaanjagende, blikkerige muziek en een vuile, oude blik op de behuizing.
In de tweede film zit de muziekdoos onschuldig in het hol alsof hij nog nooit zo griezelig was geweest als in de eerste film. Ook in het hol is de pop uit de film Annabelle. Het lijkt erop dat de Warrens niet bang waren dat de doos of de pop hen weer zou achtervolgen. Ze vertrouwen verrassend genoeg op boze geesten!
5 Souvenir standbeeld
Een locatie in The Conjuring-films die het echte leven weerspiegelt, is het occulte museum dat Lorrain Warren onderhoudt (haar man Ed stierf in 2006.). Het museum bevat vreemde en unieke artefacten die zijn gebruikt bij occulte activiteiten en andere slechte manieren.
In de film, zoals je het museum ziet afgebeeld, zie je een dun, griezelig beeld met grote ogen en een vreemd geverfd lichaam. Het echte beeld is gehuisvest in het museum van Warrens en als je ooit een rondleiding door het museum maakt, kun je een souvenir van de figuur kopen.
Op het moment van schrijven was het museum gesloten vanwege bestemmingsplannen. Voorheen werden rondleidingen één keer per maand gehouden op afspraak. Op de website van het museum kun je een videotour door de occulte galerij bekijken.
4 Foto van zuster Charlotte
In Annabelle: Creation, de prequel van Annabelle, in een scène aan het begin van de film, wanneer zuster Charlotte uitpakt voor haar verblijf in het huis van Mullins, haalt ze een foto tevoorschijn van nonnen die ze in Roemenië kende. Deze specifieke nonnen hebben geen enkel contact met de buitenwereld.
Terwijl zuster Charlotte de foto draait, verschijnt op de achtergrond een afbeelding van de spookachtige non achter de andere nonnen. Dit is Valak, de demonische non die Lorraine en Ed achtervolgt in The Conjuring 2. De non verschijnt ook even in een vage aftercredescène aan het einde van Creation. Een deur opent naar een gang met brandende kaarsen. De ondertitel luidt: "Abdij van St. Carta, Roemenië, 1952", en er trekt iets schimmigs door de gang, waarbij de kaarsen een voor een worden gedoofd.
The Nun krijgt zijn eigen film, die op 13 juli 2018 uitkomt. Dat is een vrijdag de 13e.
3 The Conjuring's Annabelle Doll Reference
De Annabelle-pop - die eigenlijk een Raggedy Ann-pop is die is hernoemd naar de ziel die hem bezit - maakt een cameo in The Conjuring. De pop zit onschuldig in de speelgoeddoos. Dit is echter gewoon een verwijzing naar de pop, aangezien de Warrens, in de Conjuring-tijdlijn, het demonische speelgoed al hebben onderzocht. Hoogstwaarschijnlijk is de opname van de pop in The Conjuring een speelse kijk op waar regisseur James Wan zich vervolgens op zou concentreren.
De echte Annabelle-pop werd gekocht in een hobbywinkel en liet aantekeningen achter op stukjes perkament, ongeacht of er stukjes perkament beschikbaar waren. De pop viel ook een vriend van de familie aan. Voor de film wilde Wan een griezeliger pop, dus het rekwisiet voor de film was gemaakt van porselein.
2 De stem van Patrick Wilson
Hoewel Patrick Wilson een kleine, zingende cameo had in The Conjuring 2 - hij zong "Can't Help Falling in Love" van Elvis Presley - dit is niet de eerste keer dat de acteur zijn zangvaardigheid laat zien.
Voordat hij een begrip werd in films en tv, begon Wilson zijn carrière op Broadway. Zijn allereerste Broadway-rol was de invaller van Chris Scott in de nationale productie van Miss Saigon. Hij speelde in de musicals The Full Monty en Oklahoma! en won voor elk van hen een Tony Award. In de filmversie van The Phantom of the Opera speelde Wilson de rol van Raoul, die veel te zingen had.
Meest recent, van 2008 tot 2014, deed hij Barefoot in the Park en All My Sons en trad hij op in Carnegie Hall met selecties van Guys and Dolls. Als je twijfelde of het Patrick Wilson was die zong tijdens die The Conjuring-scène, zou zijn geschiedenis van Broadway je moeten overtuigen.
1 Lorraine's outfit in The Conjuring
Dezelfde scène met obscure hommages en een duidelijke verwijzing naar Stanley Kubrick bevat ook een verwijzing naar de echte Lorraine Warren. Dit is de openingsscène waarin de Warrens bij een seance betrokken zijn.
Lorraine draagt een beige trenchcoat, een zwarte coltrui en een rok. De echte Lorraine Warren droeg een soortgelijke outfit tijdens een seance waaraan ze deelnam tijdens haar onderzoek naar Amityville. Het kostuum van de film werd gerepliceerd, evenals het kapsel dat Vera Farmiga droeg toen ze probeerde met de doden te praten.
Het is niet bekend of de ketting en oorbellen vergelijkbaar waren, maar het is duidelijk dat regisseur James Wan het bronmateriaal en de echte betrokkenen respectvol wilde respecteren, ongeacht of fans, kijkers en andere paranormale onderzoekers de verhalen van Ed en Lorraine Warren geloofden..
---
Welke The Conjuring Easter eggs heb je gezien en welke heb je gemist? Laat het ons weten in de comments!