In een groot pakhuis, 40 minuten buiten Portland, Oregon, maken animators en innovators miniatuurmeesterwerken. Op 8 juni 2016 hadden we het genoegen om samen met verschillende andere online filmjournalisten naar LAIKA Studios te reizen, een stop-motionproductiebedrijf aan het hoofd van hun vak.
LAIKA werd opgericht in 2005, toen Nike-voorzitter Phil Knight het worstelende animatiehuis Will Vinton Studios kocht. Het tien jaar oude bedrijf heeft al drie bekroonde films geproduceerd: Coraline (2009), ParaNorman (2012) en The Boxtrolls (2014). Onder de zekere begeleiding van CEO Travis Knight (zoon van Phil en voormalig Vinton-animator) is LAIKA zeker voorbestemd voor grootsheid. Hun nieuwste film, Kubo and the Two Strings , komt uit in de bioscopen op 19 augustus 2016.
Hoewel werken bij LAIKA hetzelfde prestige kan hebben als werken bij animatietitanen Pixar en DreamWorks, zijn de functieomschrijving en voordelen enorm verschillend. Ten eerste ligt LAIKA afgelegen, ver weg van de drukte van Los Angeles of San Francisco, en ook een flink eind rijden van de grote stad in Oregon. Een onwetende toerist zou gemakkelijk zonder een tweede blik langs hun gebouw kunnen rijden; er is geen bord om u naar binnen te wijzen, geen gigantisch standbeeld van een titulair personage om bezoekers te verwelkomen. Maar eenmaal binnen was LAIKA meteen uitnodigend, een bedrijf waar verhalenvertellers op alle niveaus lof zongen over het werk dat ze daar doen.
En het werk dat ze bij LAIKA doen, is ronduit verbluffend. Omdat LAIKA geen animatiestudio is met kamers die volledig zijn gevuld met computers waar personages worden getekend en alleen op een scherm worden gezien; bijna elk personage, elke set en elk rekwisiet dat het publiek in theaters ziet, is tastbaar en echt.
LAIKA heeft hun vorm van stop-motionanimatie geperfectioneerd door computer gegenereerde elementen te combineren met volledig gerealiseerde poppen en geminiaturiseerde sets. Elk personage is liefdevol ontworpen: eerst getekend en vervolgens 3D-geprint om de unieke fantastische stijl te bereiken waar LAIKA bekend om staat. En hoewel we zouden kunnen zeggen dat ze de stop-motion hebben geperfectioneerd, gelooft LAIKA dat je altijd kunt streven om het beter te doen.
Onze tour ging grotendeels over elementen van Kubo and the Two Strings, en details over de aankomende film zijn hier te vinden. Naast specifieke informatie over Kubo, boden de animators en producers van LAIKA genereus een kijkje achter de schermen van hoe een stop-motion-functie wordt gemaakt van het eerste concept tot het eindproduct. Laten we kijken.
Zoals alle animatiefilms begint LAIKA met een concept, geschreven of getekend. Dit idee wordt uitgewerkt in een script (waarvan er waarschijnlijk talloze concepten zijn) en later storyboards en animaties. Deze tekeningen bieden de animatoren een visuele gids voor het verhaal van waaruit ze hun eigen werk kunnen baseren. Preproductie kan lang duren; LAIKA heeft vijf jaar op Kubo doorgebracht voordat ze de camera's liet rollen.
Het filmen kan niet beginnen voordat elk personage en elke set is gebouwd. LAIKA heeft een team van 65 ontwerpers en ambachtslieden onder leiding van de Creative Supervisor, (op Kubo, Georgina Hayes). Hayes 'afdeling is uitgebreid en omvat zelfs een kostuumontwerper, een onregelmatige positie op een animatiefilm. Slechts een blik op de personages laat zien hoe noodzakelijk elke vakman is; het detail op de (gemiddeld) 9 ½ inch cijfers is ontzagwekkend. Onderzoekers doorlopen duizenden pagina's geschiedenis om de perfecte outfit en esthetiek voor elk personage te vinden. Vervolgens wordt een maquette gemaakt op basis van de 2D concepttekeningen - die dienen als sjabloon voor extra beweegbare poppen. Elke pop bevat een armatuur of skelet, waardoor de animators hun armen en benen kunnen aanpassen en het personage op bijna onbeperkte manieren kunnen positioneren. Interessant is dat het merendeel van de metalen, stoffen en kunststoffen die nodig zijn om alle prachtige sets en personages van LAIKA te maken, overal in de omgeving van Portland worden gemaakt;dit spreekt tot de belichaming van het bedrijf van het idee van een creatieve gemeenschap.
Processen zoals laseretsen en vinylpersen zorgen voor een diepgaand niveau van detail in de kostuums, van steekpatronen tot de mogelijkheid om de stof in bepaalde gebieden te buigen en vast te houden, waardoor een illusie van beweging tussen shots ontstaat.
Als het om stop-motion gaat, is gezichtsuitdrukking altijd een van de meest nauwgezette ontwerpelementen geweest, en dit is waar LAIKA uitblinkt. De studio ontving onlangs de wetenschappelijke en technische Oscar voor hun vooruitgang in het veld, waarbij 3D-printen optimaal werd benut. De afdeling rapid prototyping onderzoekt en modelleert het personage met een team van ongeveer 70 personen. Ze opereren aan de buitenkant van het gezicht en het gecompliceerde, maar zelden geziene interieur.
Een hoofdpersoon, zoals ParaNorman's Norman, heeft een gezicht dat uit ongeveer 78 afzonderlijke stukken bestaat, waarvan het publiek er maar vier ziet. Dit omvat een oog- en wenkbrauw-rig, waardoor de animator totale controle heeft over de oogbewegingen, van de pupil tot de wenkbrauwen.
Elk personage wordt bedrukt met behulp van geavanceerde technieken die in het bedrijf zijn ontwikkeld. Bij de eerste inspanningen zocht LAIKA naar een gelukkig medium tussen printconsistentie en kwaliteit. Voor Coraline werd een plastic printer gebruikt die simplistische en herhaalbare ontwerpen bood, maar waarvoor ambachtslieden nodig waren om de gezichten met de hand te schilderen. Tijdens hun tweede poging schakelde de studio over op een kleurenpoederprinter, waardoor een beter scala aan tinten mogelijk was, maar waarbij de stevigheid van de oudere prints werd opgeofferd voor de kwetsbaarheid van nat krijt.
LAIKA draait om een kernprincipe om de technologie te innoveren die past bij de middelen van het verhaal. Op Kubo werkten ze samen met Stratasys, een 3D-printerfabrikant, om de software te ontwikkelen die nodig was om zowel consistente als gedetailleerde karakters te maken. Hun gok loonde: de gezichtsontwerpen voor hun nieuwste film zijn eindeloos expressief en charmant levendig. Het proces om ze te maken is echter nog steeds slopend: er zijn 24 gezichtsuitdrukkingen per seconde nodig, wat neerkomt op ongeveer 60 uur printtijd. Voor een speelfilm komt dat neer op ongeveer anderhalf jaar van alleen maar afdrukken!
Om het fantastische realisme te bereiken waar LAIKA bekend om staat, is dit hoge niveau van expressie noodzakelijk. Hoewel de details minder zijn voor achtergrond- en bijpersonages, heeft de hoofdrolspeler van Kubo 66.000 gezichtsstukken, of in totaal bijna 48 miljoen mogelijke gezichtsuitdrukkingen.
LAIKA boekt niet alleen vooruitgang als het om gezichten gaat; ze lopen ook voorop in het ontwerp van stop-motion-sets. Elk interieur in hun studio is gebouwd om ongeveer 43 ½ inch hoog te zijn, de ideale hoogte voor je gemiddelde animator om rond de verschillende stop-motion poppen te staan en te bewegen. Ruimte is de enige factor die LAIKA beperkt, nooit hun verbeelding.
Hun grote studio is opgedeeld in vele secties, die elk een geminiaturiseerde set herbergen die even indrukwekkend en misschien verbluffender is dan de beste van een Hollywood-blockbuster. En hoewel wat we zagen ongelooflijk was, wou LAIKA dat ze meer konden hebben: ruimte, budget en tijd.
Om een compromis te sluiten, bevatten elementen van hun films CGI. Hoewel er op een bepaald moment geen enkele opname in Kubo is zonder een praktisch element (of het nu een pop of een landschap is), kan CG handig worden gebruikt om rigs en draden te verbergen en achtergrondelementen toe te voegen. Op Kubo zou bijvoorbeeld een bepaalde set (zoals hieronder afgebeeld) te hoog zijn gebouwd voor de opname, dus zorgde de postproductie ervoor dat er een extra dak aan het eindproduct werd toegevoegd.
De film bevat ook een aanzienlijke hoeveelheid water, wat bijna onmogelijk is om overtuigend te animeren in stop-motion. In plaats van de kijker uit de ervaring te halen met "pure" stop-motion deeltjes- en golfeffecten, combineerde LAIKA een draadraster bedekt met stof en verlicht en geanimeerd om het uiterlijk van golven te geven met hun eigen digitale watersysteem. Deze combinatie van computertechnologie en traditioneel poppenspel geeft LAIKA onbeperkte creatieve ademruimte.
Nadat elke pop en set is gebouwd, begint het filmen (jaren na het proces). Elke animator in het team van 20-25 personen wordt "gecast" voor een specifieke set en werkt samen met een team van camera- en lichtoperators om de uitvoeringen van de poppen vast te leggen. Knight beschreef zijn animatieteam als "acteurs" die de personages echt tot leven brengen.
Als het gaat om het vastleggen van de geminiaturiseerde acties, blijft LAIKA op kleine schaal werken. Hun camera-opstelling is een eenvoudige Canon 5D, grotendeels vanwege het feit dat ze gewoon stilstaande beelden maken. Er wordt geen geluid opgenomen, er wordt nooit een video opgenomen. Door de magie van het bewerken is LAIKA in staat om de individuele opnamen van een enkel frame te laten bewegen. Omdat elk van hun films echter in 3D wordt uitgebracht, moet LAIKA elke opname twee keer vastleggen: één keer voor het rechteroog, één keer voor links.
Hoewel LAIKA voorop loopt in het bevorderen van stop-motiontechnieken, duurt het proces nog lang. Een opname van 40 seconden kan ongeveer 3 maanden duren om te filmen, en met een quotum van 4,3 seconden per animator per week kan het vastleggen van een uur aan beeldmateriaal meer dan een jaar duren.
Maar LAIKA is constant op zoek naar oplossingen om hun vak gemakkelijker en indrukwekkender te maken. CEO en directeur van Kubo and the Two Strings, Travis Knight zei in een interview: "we wisten niet hoe we de helft van die dingen gingen doen (technieken die in Kubo worden gebruikt)
oplossingen komen uit onverwachte plaatsen. " De werknemers bij LAIKA zijn niet alleen animators en ontwerpers; het zijn futuristen die er constant naar streven om de manier waarop ze verhalen vertellen te perfectioneren.
VOLGENDE: Kubo en de Two Strings Set Visit Report
Kubo and the Two Strings wordt op 19 augustus 2016 in Amerikaanse theaters geopend.